Ο καρκίνος μας αφορά όλους…

Στη μέχρι σήμερα κάλυψη του θέματος του καρκίνου του προστάτη,  μέσα από τα 15 άρθρα- συνεντεύξεις  που έχουν προηγηθεί, προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε κυρίως την επιστημονική  διάσταση της ασθένειας, επικεντρώνοντας το ρεπορτάζ  στις απόψεις των γιατρών και των ερευνητών που ασχολούνται με την αντιμετώπιση της νόσου. Στο σημερινό μας θέμα καταγράφουμε τη εμπειρία ενός ασθενή, του ανθρώπου εκείνου ο οποίος βρίσκεται στη θέση του βασικού μαχητή με την ασθένεια. 
Ο κύριος Παναγιώτης ζει μακριά από την Αθήνα. Σήμερα είναι 73 ετών και ακολουθεί αγωγή με χημειοθεραπεία. 
«Το 2009 μετά από βιοψία διαπιστώθηκε ο καρκίνος. Στην  τακτική ετήσια αιματολογική εξέταση που είχα κάνει νωρίτερα, εντοπίστηκαν οι υψηλές τιμές του PSA, οι οποίες αυξάνονταν γρήγορα σε επαναληπτικές εξετάσεις. Εξετάσεις έκανα κάθε χρόνο αφού από το επαγγελματικό μου περιβάλλον,  είχα ενημερωθεί ότι στο ετήσιο τσεκ απ  θα πρέπει να εξετάζω και το PSA»
Η φωνή του ακούγεται σταθερή χωρίς κανένα ίχνος που να προδίδει μια κακή ανάμνηση.
 «Όταν ο ουρολόγος μου είπε ότι είναι καρκίνος, αισθάνθηκα ότι ο κόσμος γύρισε ανάποδα. Γνώριζα για την πάθηση αλλά δεν είχα ασχοληθεί. Κάθε χρόνο οι εξετάσεις ήταν καλές κι έτσι δεν υπολόγιζα σ αυτό το ενδεχόμενο. Σαν να έλεγα μέσα μου ότι σε εμένα δε θα συμβεί αυτό. Αφορά άλλους, σκεφτόμουν.  Όταν όμως ο γιατρός μου το ανακοίνωσε, τότε το συνειδητοποίησα και ενδιαφέρθηκα για τους αριθμούς και τα ποσοστά που δείχνουν ότι δεν είναι σπάνιο να εμφανιστεί σε έναν άντρα ο καρκίνος. Κατάλαβα ότι δεν αφορά άλλους. Μας αφορά όλους » 
Η ανησυχία του όμως δεν κράτησε πολύ. Ο γιατρός, τον ενημέρωσε για τις υπάρχουσες θεραπείες και την αποτελεσματική αντιμετώπιση που προσφέρουν. 
«Ο ουρολόγους με καθησύχασε από την αρχή κι εγώ τον εμπιστεύτηκα αμέσως.  Είπαμε ότι μαζί θα δώσουμε τη μάχη και θα προσπαθήσουμε. Η πρώτη σύστασή του ήταν για αφαίρεση με χειρουργική επέμβαση για την οποία με ενημέρωσε με κάθε λεπτομέρεια και για όλα τα ενδεχόμενα , ακόμη και για τα αρνητικά που υπήρχαν. Δεν φοβήθηκα και θα ακολουθούσα την επιλογή εκείνη. Λόγω ενός έκτακτου γεγονός όμως εκείνος δεν μπορούσε να με χειρουργήσει και με παρέπεμψε σε άλλο γιατρό. Τότε εγώ απευθύνθηκα και σε έναν συγγενή μου χειρουργό, ο οποίος με τη σειρά του με παρότρυνε και επισκέφτηκα έναν τρίτο  γιατρό που με ενημέρωσε για μια νέα αναίμακτη μέθοδο, τη βραχυθεραπεία με ακτινοβολία, δηλαδή με εμφύτευση ραδιενεργών κόκκων» 
Ο κύριος Παναγιώτης προχωρά στη συγκεκριμένη θεραπεία σε ιδιωτική κλινική και το αποτέλεσμα κρίνεται πολύ καλό. Χωρίς καμία διάθεση να κρίνει την απόφαση του ουρολόγου που είχε κάνει την πρώτη διάγνωση αφήνει να εννοηθεί ότι καλό θα ναι μόλις διαπιστωθεί ο καρκίνος, ο γιατρός να παίρνει και μία ακόμη γνώμη άλλης ειδικότητας.  Πάντως ο γιατρός εκείνος είναι και αυτός που τον παρακολουθεί στη συνέχεια.
Μέχρι το 2013 η υγεία του δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα. 
«Για 4 χρόνια έκανα τις τακτικές εξετάσεις και αισθανόμουν σαν μην υπήρχε ποτέ η ασθένεια. Μάλιστα και  κάποιος συγγενής μου, είχε επίσης υποβληθεί στην ίδια διαδικασία και πήγαινε πάρα πολύ καλά.  Επίσης και ο γιατρός,  μου είχε πει ότι πλέον θα πρέπει να  ξεχάσω τον καρκίνο. Το 2013 όμως σε μία από τις εξετάσεις διαπιστώθηκε και πάλι υψηλή τιμή PSA. Τότε ο ουρολόγος μου λέει ότι υπάρχει κάποια επανεμφάνιση, και μου  ξεκινά αγωγή με ένα χάπι, ορμονοθεραπεία. Αρχικά σημειώθηκε υποχώρηση των τιμών, αλλά μετά από 6 μήνες ξανάρχισε να ανεβαίνει. Μου άλλαξε τη θεραπεία αλλά τελικά μετά από μερικούς μήνες το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που έπρεπε και ο ουρολόγος μου είπε ότι η ασθένεια φεύγει από το δικό του το πεδίο και ότι θα πρέπει να απευθυνθώ σε ογκολόγο»
Ακούγοντας κανείς τον κύριο Παναγιώτη να μιλά για την ασθένεια και τη διαδικασία της θεραπείας, δεν αντιλαμβάνεται έναν άνθρωπο ο οποίος μπήκε σε κάποια «περιπέτεια» με κάτι δύσκολο. Μεταφέρει την αίσθηση της εμπιστοσύνης που έχει απέναντι στους γιατρούς και μάλιστα σημειώνει ότι το γεγονός της επανεμφάνισης δεν ακυρώνει την ακτινοθεραπεία και τα λεγόμενα του ακτινοθεραπευτή γιατρού για απόλυτη ίαση. Εξάλλου όπως λέει χαρακτηριστικά, ο ακτινοθεραπευτής τον είχε ενημερώσει για 94% ποσοστό επιτυχίας αφήνοντας ανοιχτό ένα ποσοστό επανεμφάνισης.  
Σήμερα ο κ. Παναγιώτης λαμβάνει χημειοθεραπεία δεύτερης γραμμής καθώς η πρώτη αγωγή με χημειοθεραπεία που του χορηγήθηκε για 4 μήνες δεν είχε το ζητούμενο αποτέλεσμα.
«Το PSA σε κάθε συνεδρία που εξετάζομαι πλέον πέφτει σταθερά. Ακολουθώ σχολαστικά τις οδηγίες του γιατρού και  όπως μου λέει, υπάρχει ένα σημαντικό οπλοστάσιο για κάθε ενδεχόμενο. Μάλιστα μου είπε ότι πρόσφατα ήταν και σε ένα συνέδριο στη Βιέννη όπου παρουσιάστηκαν  καινούργια όπλα και νέα φάρμακα και ότι  η επιστήμη έχει προχωρήσει». 
Ο κ. Παναγιώτης ζει μια απόλυτα φυσιολογική ζωή με την οικογένειά του η οποία όπως λέει του έκανε καλό. Δεν αισθάνθηκε ποτέ τη διάθεση να απομονωθεί. 
    

Πηγή: Γιώργος Σακκάς