Στο Καστελόριζο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Στο Καστελόριζο βρίσκεται η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου με αφορμή τις εκδηλώσεις για την 77η επέτειο της απελευθέρωσης του Καστελόριζου σε μια επίσκεψη με ιδιαίτερα συμβολικό χαρακτήρα λόγω των προκλήσεων της Τουρκίας.

Η κ. Σακελλαροπούλου ταξίδεψε αεροπορικώς μέχρι τη Ρόδο και από εκεί συνέχισε το ταξίδι της με σινούκ. Το ταξίδι ήταν ήσυχο και δεν επιβεβαιώθηκαν οι ανησυχίες ότι μπορεί να υπάρξει παρενόχληση από την πλευρά της Τουρκίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες του ΣΚΑΪ κατά τη μετάβαση της κ. Σακελλαροπούλου στο νησί δεν υπήρξαν προβλήματα. Κάποια τουρκικά μαχητικά πετούσαν σε απόσταση και -χωρίς να παραβιάζουν το FIR Αθηνών, ενώ στον αέρα για παν ενδεχόμενο πετούσαν ελληνικά μαχητικά. 

«Το Καστελόριζο αποτελεί πολύτιμο κομμάτι της πατρίδας μας και είναι ο τόπος που συγκεντρώνει την έννοια του πατριωτισμού, ένας τόπος που κράτησε την ελληνικότητά του επί αιώνες με ακατάβλητο πείσμα κι επιμονή», τόνισε η κ. Σακελλαροπούλου κατά την τελετή ανακήρυξής της σε επίτιμη δημότη Καστελορίζου.

Είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τη σημερινή επέτειο απελευθέρωσης του νησιού και να διαβεβαιώσουμε ότι οι κάτοικοι του νησιού δεν θα αισθάνονται ποτέ μόνοι κι αβοήθητοι, υπογράμμισε η κ. Σακελλαροπούλου, στο πλαίσιο της αντιφώνησής της, επισημαίνοντας ότι γνωρίζει τα προβλήματα του νησιού, αλλά και τις λύσεις που έχουν δρομολογηθεί. Στη διάρκεια της ομιλίας της, έκανε επίσης αναφορά στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε από τις «αξιώσεις» της τουρκικής ηγεσίας.

Η ιστορία του Καστελόριζου

Το νησί του Καστελορίζου ήταν το πρώτο κομμάτι της Ελληνικής επικράτειας που απελευθερώθηκε Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1943,συγκεκριμένα το αντιτορπιλικό «Ναύαρχος Κουντουριώτης» κατέπλευσε στο λιμάνι και το απελευθέρωσε Το Καστελόριζο στη συνέχεια οχυρώνεται και μεταβάλλεται από τους 'Αγγλους σε κέντρο ανεφοδιασμού του συμμαχικού στόλου. Από τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 1943, γερμανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν το νησί γκρεμίζοντας όσα σπίτια είχανε μείνει όρθια και αναγκάζοντας τους λιγοστούς κατοίκους να το εγκαταλείψουν και να βρεθούν πρόσφυγες άλλοι στις τουρκικές ακτές και άλλοι στο προσφυγικό στρατόπεδο στη Γάζα της Παλαιστίνης. Μόνο η «Κυρά της Ρω», Δέσποινα Αχλαδιώτη, παρέμεινε στην ομώνυμη βραχονησίδα της για να υψώνει κάθε πρωί την ελληνική σημαία, όπως επί χρόνια συνήθιζε να κάνει.

Το 1945, οι Καστελοριζιοί επιστρέφουν στην πατρίδα τους σε τρεις αποστολές. Η τελευταία είχε σοβαρές απώλειες, αφού ξέσπασε πυρκαγιά στο πλοίο «Εμπάιρ Πατρόλ», το πλοίο στο οποίο επέβαιναν, με αποτέλεσμα να πνιγούν 33 άνθρωποι και να καούν αρκετοί. Τα ονόματα των νεκρών είναι γραμμένα σε ειδικό πίνακα, που βρίσκεται στον καθεδρικό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.

Το νησί πολλές φορές βομβαρδίστηκε, κάηκε, λεηλατήθηκε και γενικά καταστράφηκε εντελώς. Παρέμεινε υπό συμμαχική στρατιωτική κατοχή, όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, μέχρι τις 7 Μαρτίου του 1948, οπότε ενώθηκε επισήμως με την Ελλάδα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ