Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για φόρους κατανάλωσης

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε την Πέμπτη, ότι η κοινοτική οδηγία σχετικά με την κατοχή, την κυκλοφορία και τους ελέγχους των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους καταναλώσεως (ποτά τσιγάρα κ.α) απαλλάσσει από τους φόρους τα προϊόντα που αποκτούν οι ιδιώτες, για δική τους ανάγκη και τα οποία μεταφέρουν αυτοπροσώπως σε άλλο κράτος μέλος.
Όταν όμως ο ιδιώτης αναθέτει σε τρίτο πρόσωπο (πχ μέσω Ιντερνετ) τη μεταφορά αυτών των προϊόντων, τότε η απαλλαγή παύει να ισχύει.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ασχολήθηκε με το θέμα αυτό με αφορμή ορισμένα προδικαστικά ερωτήματα που του υπέβαλε ένα ολλανδικό Δικαστήριο.
Εν προκειμένω, 70 ολλανδοί ιδιώτες συνέστησαν έναν όμιλο καλούμενο «cercle des amis du vin» ("όμιλος φίλων του κρασιού"). Στο όνομα του ομίλου, ο ολλανδός πολίτης Μπ. Φ. Τζούστρα παράγγελνε κάθε έτος ποσότητα οίνου στη Γαλλία για τις δικές του ανάγκες και για εκείνες των λοιπών μελών του ομίλου αυτού. Στη συνέχεια, κατόπιν δικού του αιτήματος μια ολλανδική εταιρία μεταφορών παραλάμβανε στη Γαλλία την ποσότητα αυτή και τη μετέφερε στην Ολλανδία προκειμένου να την παραδώσει στην οικία του κ. Τζούστρα. Εκεί ο οίνος αποθηκευόταν για μερικές ημέρες πριν παραδοθεί στα λοιπά μέλη του ομίλου. Ο κ. Τζούστρα κατέβαλλε το τίμημα του οίνου και της μεταφοράς, στη συνέχεια δε, κάθε μέλος του ομίλου τού επέστρεφε το τίμημα το οποίο αντιστοιχεί στην ποσότητα οίνου που παρέλαβε και ένα μέρος των εξόδων μεταφοράς υπολογιζόμενο κατ` αναλογία της ποσότητας αυτής. Ο κ. Τζούστρα δεν ασκούσε, σύμφωνα με το ολλανδικό Δικαστήριο τη δραστηριότητα αυτή επαγγελματικά ή με κερδοσκοπικό σκοπό.
Σύμφωνα εξ άλλου με το ολλανδικό Δικαστήριο, οι ποσότητες που παραδόθηκαν σε κάθε μέλος του ομίλου δεν υπερβαίνουν τις μέγιστες ενδεικτικές ποσότητες που προβλέπει η οδηγία προς απόδειξη του αν τα προϊόντα προορίζονται για εμπορικό σκοπό, ήτοι τα 90 λίτρα οίνου, εκ των οποίων κατ` ανώτατο όριο 60 λίτρα αφρώδους οίνου.
Ωστόσο οι ολλανδικές φορολογικές αρχές επέβαλαν στον οίνο αυτό ειδικό φόρο καταναλώσεως ύψους 906,20 ευρώ. Ο Μπ.Φ. Τζούστρα αμφισβήτησε ότι υποχρεούται να καταβάλει τον εν λόγω ειδικό φόρο καταναλώσεως. Κατ` αυτόν, οι όροι «που μεταφέρουν αυτοπροσώπως» οι οποίοι περιλαμβάνονται στην οδηγία δεν εμποδίζουν την ερμηνεία της υπό την έννοια ότι αποκλείεται η επιβολή φόρου εντός του κράτους μέλους προορισμού όταν ένας ιδιώτης αγοράζει ο ίδιος προϊόντα που υπόκειται σε ειδικό φόρο καταναλώσεως εντός άλλου κράτους μέλους και αναθέτει σε τρίτον τη μεταφορά τους, κατόπιν δικής του εντολής και για λογαριασμό του, στο κράτος μέλος προορισμού.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όμως δεν συμμερίσθηκε την άποψη αυτή. Στη σημερινή απόφασή του σημειώνει ότι, για να απαλλάσσονται από τους ειδικούς φόρους καταναλώσεως προϊόντα εντός του κράτους εισαγωγής, η οδηγία επιβάλλει να προορίζονται τα προϊόντα αυτά προς ικανοποίηση προσωπικών αναγκών του ιδιώτη που τα απέκτησε και αποκλείει, επομένως, τα προϊόντα που αποκτά ιδιώτης για να ικανοποιήσει τις ανάγκες άλλων ιδιωτών.
Τέλος, κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τα σχετικά προϊόντα πρέπει να μεταφέρονται αυτοπροσώπως από τον ιδιώτη που τα απέκτησε. Σε αντίθετη περίπτωση θα προέκυπτε για τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών αυξημένος κίνδυνος διαπράξεως απάτης, διότι για τη μεταφορά των φοροαπαλλασσομένων προϊόντων δεν απαιτείται κανένα συνοδευτικό έγγραφο.
Πηγή: ΑΠΕ
Πηγή: skai.gr