Αργύρης Αγγέλου: «Το συναίσθημα της απόγνωσης όταν δεν χτυπάει το τηλέφωνο, δεν συνηθίζεται»

Παρά την τεράστια επιτυχία που έζησε στο «Παρά Πέντε», ο Αργύρης Αγγέλου ακόμα αγχώνεται

Μπορεί να μην έχει μείνει ποτέ από την εποχή που ξεκίνησε την καριέρα του στις «Σαββατογεννημένες»  χωρίς δουλειά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει πάντα άγχος γι’ αυτό. 

Όπως λέει κι ο ίδιος ο Αργύρης Αγγέλου όμως σε συνέντευξή του στο Λοιπόν με αφορμή την έναρξη των παραστάσεων «Reunion the Musical» στο Παλλάς, η αγωνία της  αναμονής για να χτυπήσει το τηλέφωνο για δουλειά δεν είναι κάτι που συνηθίζεται. 

«Φέτος δεν κάνω κάτι τηλεοπτικό και δεν έχω συζητήσει ακόμη για του χρόνου. Εύχομαι να έρθει κάτι, γιατί πάντα την αγαπώ την τηλεόραση, είμαι και παιδί της» είπε και συνέχισε: « Έχω υπάρξει πολύ τυχερός τηλεοπτικά και έχω κάνει πράγματα που είμαι περήφανος που υπήρξα μέσα σε αυτά. Έχω δει το καλό πρόσωπο της τηλεόρασης και ανυπομονώ να έρθει κάτι ωραίο».

Το καστ της πετυχημένης σειράς Στο Παρά Πέντε

-Έχεις πλέον το άγχος του να χτυπήσει το τηλέφωνο, για να σου προτείνουν κάποια δουλειά;

«Έχω μάθει να ζω με αυτό. Το συναίσθημα της απόγνωσης όταν δεν χτυπάει το τηλέφωνο, δεν συνηθίζεται, αλλά τουλάχιστον λες στον εαυτό σου ότι το έχεις ξαναζήσει. 
Προσωπικά συνέχεια αγχώνομαι, αλλά αν το δεις αντικειμενικά, στα 23 χρόνια που δουλεύω, θα δεις πως δεν έχω μείνει ποτέ χωρίς δουλειά. 

Η κάθε όμως δουλειά από την επόμενη, έχει ένα διάστημα που υπάρχει μια ανασφάλεια. Και αυτό γιατί δεν είμαι από τους ηθοποιούς που ξέρουν από τώρα τι θα κάνουν τον χειμώνα, επομένως δεν μπορώ να είμαι ήσυχος. Ξέρω τι θα κάνω το καλοκαίρι, αλλά μέχρι εκεί. Όταν τελειώσει το καλοκαίρι είμαι σίγουρος ότι δεν θα ξέρω τι θα κάνω τον χειμώνα. Για κάποιον λόγο όμως, πάντα κάτι εμφανίζεται».

Ο Αργύρης Αγγέλου δεν χάνει το χαμόγελό του

Ενώ όταν ρωτήθηκε αν τελικά με όσα έχει ζήσει μετάνιωσε που έγινε ηθοποιός απάντησε:

«Ποτέ δεν μετάνιωσα που έγινα ηθοποιός, μέχρι τώρα τουλάχιστον. Δεν νομίζω ότι ξέρει κανείς τις δυσκολίες όταν ξεκινάει. 
Βέβαια μπορεί οι άλλοι να του λένε «πού πας να μπλέξεις», αλλά σε αυτή την ηλικία δεν ακούμε τίποτα και κανέναν. Κάνουμε ό,τι θέλει το κεφάλι μας.
 Η αφορμή για εμένα να ακολουθήσω το επάγγελμα του ηθοποιού ήταν η θεατρική διαδικασία που έζησα στο σχολείο σε μια παράσταση που στήσαμε τότε. Μου αρέσει που αυτή η δουλειά έχει μια ομαδικότητα, που δεν κάνεις συνέχεια το ίδιο πράγμα.
Σου δίνει τη δυνατότητα να ψάξεις μέσα σου, είναι μια δουλειά που δεν μοιάζει με καμία άλλη και δεν βαριέσαι. Συναναστρέφεσαι με καινούργιους ανθρώπους, κάνεις διαφορετικά είδη. Αυτό ήθελα και εγώ, να καταφέρω γίνω ένας ηθοποιός που θα μπορεί κάποιος να με σκέφτεται για διάφορα πράγματα».
 

Πηγή: skai.gr