Αννα Διαμαντοπούλου: «Το βαρύ πυροβολικό του ΠΑΣΟΚ παραμένει ο Σημίτης»

Για τα σενάρια διαδοχής στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ:
«Είναι σαφές ότι όταν υπάρχει τόσο έντονο πολιτικό κλίμα, όπως είναι προεκλογικά, όλα τα πράγματα παίρνουν πολύ μεγάλες διαστάσεις, άλλοτε χωρίς λόγο κι άλλοτε με σαφή λόγο. Νομίζω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι σαφές ότι το βαρύ πυροβολικό, και όχι μόνο ως στρατηγός για την εκλογική αναμέτρηση, είναι για το ΠΑΣΟΚ ο Σημίτης. Αρα, θα έπρεπε να συμβεί κάτι πολύ ιδιαίτερο για να μην είναι ο Σημίτης επικεφαλής στις εκλογές. Θα έλεγα ότι για το ΠΑΣΟΚ θα ήταν πραγματικά όχι απώλεια απλώς - ουσιαστικά θα έχανε το συγκριτικό του πλεονέκτημα στις εκλογές. Έτσι, πιστεύω ότι η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, αλλά και οι δηλώσεις του συνόλου των στελεχών, δείχνουν την πεποίθηση όλων ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να είναι επικεφαλής και ότι με αυτόν το ΠΑΣΟΚ πράγματι μπορεί να πάρει τις εκλογές».
Για την προσδοκία αλλαγών στο ΠΑΣΟΚ που έχει δημιουργηθεί στην κοινή γνώμη, λόγω των σεναρίων περί διαδοχής:
«Δεν μπορώ να εκφράσω την κοινή γνώμη, δεν είμαι αυτή τη στιγμή στο κέντρο των εξελίξεων για να έχω μια άμεση επαφή με τον κόσμο, αλλά νομίζω - και αυτό αποδεικνύεται ακόμα και στις δημοσκοπήσεις, οι οποίες δεν είναι θετικές για το ΠΑΣΟΚ - ότι η κοινή γνώμη έχει εμπιστοσύνη στον πρωθυπουργό και αυτό ούτε για τις ικανότητες δημοσίων σχέσεων για τις οποίες δεν φημίζεται ούτε για τον τρόπο επικοινωνίας του. Έχει εμπιστοσύνη στον Σημίτη σαν έναν άνθρωπο, ο οποίος πραγματικά έχει προσφέρει τρομακτικό έργο στην Ελλάδα. Βεβαίως, όταν όλα αυτά τα σενάρια εξελίσσονται και πυροδοτούνται πρωτοσέλιδα και καθημερινά η συζήτηση στρέφεται γύρω απ` αυτό είναι λογικό να δημιουργούνται στον κόσμο και προσδοκίες και ανησυχίες. Γι` αυτό πιστεύω ότι αυτή η κατάσταση είναι αρκετά άρρωστη, δεν μπορεί να συνεχιστεί με αυτό τον τρόπο, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει απολύτως. Πολλές φορές κάποιες δηλώσεις απλά ρίχνουν λάδι στην φωτιά».
Για το ενδεχόμενο να αναλάβει ο Κώστας Σημίτης μια θέση ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος:
«Χωρίς να υπερβάλω ή να είμαι υποκειμενική, πιστεύω ότι, ήδη από την αρχή της ελληνικής προεδρίας εδώ και ένα χρόνο, ο κύριος Σημίτης είναι ο περισσότερο αποδεκτός αυτή τη στιγμή Ευρωπαίος ηγέτης και από τις μεγάλες χώρες και από τις μικρές χώρες και από τους σοσιαλιστές ηγέτες και από τους χριστιανοδημοκράτες, γιατί είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος και έχει να επιδείξει ένα πολύ σαφές έργο με ευρωπαϊκό προσανατολισμό στη χώρα του, αλλά και γιατί η ελληνική προεδρία θεωρείται μια από της ιστορικές προεδρίες στην Ευρώπη. Έτσι, όσον αφορά το τι λέει η Ευρώπη και οι Ευρωπαίοι ηγέτες για τον Κωνσταντίνο Σημίτη, αλλά και τα αντικειμενικά του προσόντα, δηλαδή η εμπειρία του, η γλωσσομάθειά του, οι σπουδές του όλα αυτά τα πράγματα, ουσιαστικά τον καθιστούν ένα πάρα πολύ σημαντικό υποψήφιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως δεν έχει σημασία πώς βλέπουν οι άλλοι έναν άνθρωπο, αλλά πως ο ίδιος προσδιορίζει τον εαυτό του - και ο πρωθυπουργός από πέρυσι έχει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο αποκλείσει αυτά τα σενάρια».
Για το αν υπάρχει η δυνατότητα και ο χρόνος για αντιστροφή του αρνητικού κλίματος από το ΠΑΣΟΚ:
«Βεβαίως οι δημοσκοπήσεις αποδίδουν και εκφράζουν μια συγκεκριμένη πολιτική στιγμή - και δεν μπορεί κανείς να προσδιορίσει το αποτέλεσμα των εκλογών με βάση τις δημοσκοπήσεις, έχουμε και εμπειρία πάνω σε αυτό το θέμα - αλλά δεν χωράει αμφιβολία ότι πραγματικά δείχνουν τις τάσεις της κοινής γνώμης και το ΠΑΣΟΚ είναι σε μια εξαιρετικά δύσκολη θέση. Πιστεύω ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία να έρθει στην πολιτική σκηνή το αποτέλεσμα της διακυβέρνησης Σημίτη, το οποίο είναι ένα έργο που μπορεί να συγκριθεί με τις σημαντικότερες περιόδους της ελληνικής ιστορίας. Θα μπορούσε να συγκριθεί με την περίοδο Τρικούπη ή Βενιζέλου, και στο θέμα των εξωτερικών σχέσεων και στο θέμα των εσωτερικών έργων, των μεγάλων έργων που έγιναν στη χώρα. Τα καθημερινά προβλήματα επιδεινώνονται όταν δε λύνονται τα μεγάλα ζητήματα. Η καθημερινότητα του πολίτη είναι πολύ σημαντικό θέμα αλλά δεν πρέπει έτσι απλά να βάζουμε στην άκρη τεράστια ζητήματα όπως η αλλαγή εξωτερικής πολιτικής της χώρας που ουσιαστικά έχει επιδράσεις στον προϋπολογισμό της άμυνας. Το ότι μπορούμε να μειώσουμε την άμυνα σημαίνει ότι μπορούμε να εξοικονομήσουμε πόρους για τον πολίτη. Πολύ μεγάλες επιλογές όπως το Κυπριακό, που ουσιαστικά έβαζε την χώρα πάντοτε σε πολύ δύσκολη φάση διαπραγματεύσεων - ακόμα και τα οικονομικά κονδύλια, ακόμα και το οικονομικό δούναι - λαβείν που είχαμε στην ΕΕ είχε πάντοτε να κάνει με το Κυπριακό όπου ήμασταν με την πλάτη στον τοίχο - όλα αυτά τα ζητήματα, τα οποία απλά θεωρούμε ότι είναι λυμένα δεν έρχονται με την επίταση που θα έπρεπε προς συζήτηση. Βεβαίως το ΙΚΑ είναι μια πολύ σοβαρή συζήτηση όπως και η καθημερινή επικοινωνία του πολίτη με τη δημόσια διοίκηση, αλλά πρέπει κανείς να δει και την εξέλιξη που υπάρχει σε αυτούς τους θεσμούς. `Έτσι, πιστεύω ότι το κλίμα για να αναστραφεί θέλει επαναφορά της πολιτικής ατζέντας. Μιλήσατε για τα δικαστικά προβλήματα. Το θέμα της διαφθοράς είναι κάτι που πρέπει και να χτυπηθεί και να συζητηθεί πολιτικά, αλλά δεν μπορεί το προεκλογικό κλίμα να κινείται σε μια αρρωστημένη κατάσταση γενικής διαφθοράς, γενικού προβλήματος που ουσιαστικά σπιλώνει όλο τον πολιτικό κόσμο. Έτσι πιστεύω ότι η λύση και ο τρόπος να πάρει το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές είναι να έρθει στην πολιτική ατζέντα, στην καθημερινή συζήτηση η πραγματικότητα της πολιτικής και όχι η παραπολιτική και τα σύννεφα».
«Εάν δούμε τις τάσεις της κοινής γνώμης και ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, πάντοτε νούμερο ένα πρόβλημα στους πολίτες είναι η ανεργία. Είδατε να γίνεται συζήτηση για την ανεργία καθόλου; Γιατί η ανεργία δεν είναι γενικώς να την... εξοστρακίζουμε και να λέμε πόσο μεγάλη και πόσο μικρή είναι. Θα πρέπει το κάθε κόμμα και ο κάθε πολιτικός να πει πώς θα λυθεί το θέμα της ανεργίας. Η ΝΔ θα πρέπει να πει πώς θα δώσει απάντηση στο θέμα της ανεργίας - στο θέμα αυτό εμφανίζει μια απολύτως γενικόλογη προσέγγιση. Δεν είναι περίεργο ότι πάμε στις εκλογές και η συζήτηση δεν έχει στο επίκεντρό της το κυρίαρχο θέμα που φαίνεται στις δημοσκοπήσεις ότι απασχολεί την κοινή γνώμη;»
Για την επιστολή έξι μεγάλων χωρών της ΕΕ που ζητούν πάγωμα των κοινοτικών δαπανών:
«Δυστυχώς ζούμε σαν Επιτροπή όλη αυτή την τάση των μεγάλων χωρών τους τελευταίους οκτώ μήνες να παγώσουν τον προϋπολογισμό. Αυτή τη στιγμή, η Επιτροπή ετοιμάζει την πρότασή της για την επόμενη γενιά των διαρθρωτικών ταμείων, του κοινοτικού πλαισίου στήριξης μετά το 2006. Η πραγματικότητα είναι ότι έχουμε άλλες 10 χώρες με μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, άρα λογικά θα πίστευε κανείς ότι θα έπρεπε να πάμε σε αύξηση του προϋπολογισμού. Τώρα, για λόγους που έχουν να κάνουν και με την εσωτερική κατάσταση των χωρών αυτών - δεν μπορεί κάποιος να μη λάβει υπόψη του την κακή οικονομική κατάσταση της Γερμανίας ή τα προβλήματα που είχε η Γαλλία με τον προϋπολογισμό της και την εσωτερική αντίδραση των δικών τους πολιτικών κομμάτων - κατανοείται πόσο δύσκολο είναι να συμφωνηθεί ο προϋπολογισμός. Το πλαφόν ήταν 1,27% του ΑΕΠ των χωρών -μελών στον προηγούμενο ευρωπροϋπολογισμό, αλλά οι δαπάνες έφτασαν στο 1,14%. Η επιτροπή θα κάνει μια πρόταση τέλη Γενάρη, η οποία φυσικά θα είναι πάνω από το 1%, γιατί είναι απαράδεκτο το να πιστεύουμε ότι με 1% θα λύσουμε τα προβλήματα της Νέας Ευρώπης που είναι συν 10 χώρες. Βεβαίως δεν πρέπει ποτέ να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι οι χώρες, οι οποίες είναι καθαροί πληρωτές, έχουν και αυτές σημαντικά ανταλλάγματα. Η διαπραγμάτευση θα είναι πολύ δύσκολη και είναι σίγουρο ότι τα θέματα του προϋπολογισμού ή τα θέματα ισορροπίας στα κονδύλια και στο τι πρόκειται να πάρει κάποια χώρα θα αποτελέσουν ένα πάρα πολύ σκληρό παζάρι όπως ήταν και η συζήτηση για το Σύνταγμα, η οποία δεν κατέληξε. Ελπίζω στο θέμα του προϋπολογισμού να καταλήξουμε».
Για την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων:
«Από τη στιγμή που δεν υπήρξε συμφωνία για το Σύνταγμα, πράγμα που θα σήμαινε ότι θα είχαμε ένα σύνολο πιο συγκεκριμένων και σαφών κανόνων βάσει των οποίων θα λειτουργούσε η ΕΕ, πολλά πράγματα πάνε σε μια λογική συμφωνίας κυρίων. Η Ευρώπη δεν μπορεί όμως να λειτουργήσει με συμφωνία κυρίων γιατί πρέπει οι χώρες να ξέρουν, να μπορούν να προβλέπουν, τι θα γίνει και να είναι και διαφανές αυτό που θα γίνει. Μη έχοντας αυτόν τον μπούσουλα τον καινούργιο που χρειαζόμασταν για τη διεύρυνση, προχωράμε με τη συνθήκη της Νίκαιας, η οποία έχει πολλές ουρές, πολλά πράγματα τα οποία δεν έχουν αποφασιστεί και δίνει τη δυνατότητα σε χώρες, οι οποίες θέλουν όπως λέει η Γαλλία να πάνε πιο γρήγορα, πιο μπροστά και καλύτερα, να το κάνουν από μόνες τους. Η άποψη είναι ότι το ναυάγιο στο Σύνταγμα οδηγεί τις χώρες του κεντρικού πυρήνα της Ευρώπης, τα ιδρυτικά μέλη που πάντοτε είχαν μια τάση να γίνουν βαθύτερες οι πολιτικές της Ευρώπης, να έχουν μια πιο ομοσπονδιακή λειτουργία, τους δίνει τη δυνατότητα να προχωρήσουν. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι η Ελλάδα πια χωρίς αμφισβήτηση - από καμία πλευρά - «παίζει» σε αυτό τον κεντρικό πυρήνα κρατών».
Πηγή: skai.gr