1. Πότε ακριβώς ήρθε το υλικό του αρχείου Φαλτσιανί στην Ελλάδα;
Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου είπε στην Ελλη Στάη, στη ΝΕΤ, ότι το υλικό έφθασε τον Οκτώβριο του 2010. Αλλά ο φορέας δεδομένων που παρέδωσε ο δημοσιογράφος Κ. Βαξεβάνης στον εισαγγελέα Ι. Παντελή αποτυπώνει επεξεργασία στις 4 και 5 Αυγούστου του 2010. Το αποτέλεσμα είναι ένα αρχείο με 2.059 καρτέλες πελατών της HSBC Ελβετίας, από το οποίο «απουσιάζουν» οι εξαδέλφες του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου και τα ονόματα των συζύγων τους.
2. Πώς έφτασε το υλικό στην Ελλάδα;
Το ερώτημα αυτό σχετίζεται με το προηγούμενο. Οι κ. Παπακωνσταντίνου και Γ. Διώτης μιλούν, ο πρώτος στη ΝΕΤ, ο δεύτερος στη Βουλή, για συνδρομή της ΕΥΠ στην απόκτηση του αρχείου. Περιορίζεται όμως η συνδρομή της στην αρχική επαφή του κ. Κ. Μπίκα με τον κ. Παπακωνσταντίνου, ή υπάρχει συμμετοχή της ΕΥΠ και στη διαχείριση της μεταβίβασης του υλικού; Και αν ναι, ήταν δυνατή αυτή χωρίς την ενημέρωση του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου;
3. Πού έγινε η μετεγγραφή του αυθεντικού ψηφιακού δίσκου με τα δεδομένα από τη Γαλλία;
Ο κ. Παπακωνσταντίνου λέει ότι έδωσε τον δίσκο σε έναν συνεργάτη του για να κάνει ένα αντίγραφο. Αφού είχε «εκκαθαρισθεί» ο δίσκος από τα ονόματα των συγγενών του; Σε ποιον ελληνικό υπολογιστή μπήκε για πρώτη φορά το γαλλικό ψηφιακό αρχείο; Σε ποιον υπολογιστή έγινε η μεταφορά, καρτέλα - καρτέλα, των 2.059 από τα 2.062 αρχεία των πελατών της τράπεζας έτσι ώστε «να μείνουν έξω» οι συγγενείς του κ. Παπακωνσταντίνου; Ο ίδιος λέει ότι δεν κοίταξε τη λίστα, αλλά οι συνεργάτες του, που την επεξεργάσθηκαν, δεν θυμούνται τι αριθμό φυσικών και νομικών προσώπων (καταθετών) έχει; Η εκδοχή Βαξεβάνη, για το αρχείο Φαλτσιανί, είναι αποτέλεσμα μιας μετεγγραφής που διαρκεί πάνω από 7 ώρες και γίνεται καρτέλα - καρτέλα, με αποτέλεσμα, όπως είναι φυσικό, να μην είναι δυνατή η αναγνώριση της παρέμβασης στο νέο αρχείο.
4. Τι μεσολαβεί από τον Οκτώβριο του 2010, ώς τον Ιανουάριο του 2011, οπότε το επιτελείο του κ. Παπακωνσταντίνου συσκέπτεται στο υπουργείο Οικονομικών για την αξιοποίηση της λίστας;
Δεν μεσολαβεί τίποτα. Κάποια στιγμή τον χειμώνα του 2010 - 2011, ο κ. Παπακωνσταντίνου στέλνει στον κ. Γ. Καπελέρη, τότε ειδικό γραμματέα του ΣΔΟΕ, μία λίστα με τα ονόματα των 10 μεγαλύτερων (σε ποσά) καταθετών, που ο κ. Καπελέρης αντιγράφει σε ένα χαρτί και δίνει στην περιφερειακή διεύθυνση Αττικής του ΣΔΟΕ για έλεγχο. Η επιλογή γίνεται από συνεργάτη του κ. Παπακωνσταντίνου που εξετάζεται από τους οικονομικούς εισαγγελείς, ο οποίος υποστηρίζει ότι τα έχει αντιγράψει από το πρωτότυπο. Η επιλογή ακολουθείται και από εκτυπώσεις. Η κατάθεση αυτή δημιουργεί την εντύπωση ότι στον χρόνο επιλογής των ονομάτων υπήρχε ακόμα το πρωτότυπο και συνεπώς η αλλοίωση να έγινε σε χρόνο που διαφέρει από εκείνον που έχει αναφέρει ο κ. Παπακωνσταντίνου σε σχέση με τη δημιουργία του ασφαλέστερου αρχείου USB. Οταν τον Ιανουάριο του 2011 πραγματοποιείται η σύσκεψη παρουσία των κ. Παπακωνσταντίνου, Η. Πλασκοβίτη, Γ. Μπάνου (νομικού συμβούλου του υπουργείου), εξετάζεται η ιδέα της δημιουργίας συνεργείων ελέγχου για τα ονόματα που περιλαμβάνονται στη λίστα κατά το πρότυπο του ελέγχου στη λίστα με τα 1.750 ακίνητα. Η στρατηγική είναι να αντληθούν στοιχεία για τους συγκεκριμένους καταθέτες χωρίς να φαίνεται ότι χρησιμοποιείται από πρώτη άποψη το αρχείο Φαλτσιανί. Ο κ. Μπάνος εκφράζει την άποψη ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Η σύνθεση της λίστας δεν φαίνεται πάντως να παίζει τον παραμικρό ρόλο στις επιφυλάξεις για τη χρήση της ούτε σε αυτό, ούτε σε άλλο χρονικό σημείο. Οι έλεγχοι δεν αποδίδουν πολλά, δείχνουν όμως ότι τα ποσά με τη σύγκριση δηλώσεων εισοδήματος/καταθέσεων σε αρκετές περιπτώσεις «παρουσιάζουν κενά».
Η ιστορία με τα αντίγραφα
5. Πότε αλλάζει χέρια η λίστα και τι γίνεται με τα αντίγραφα;
Η λίστα παραμένει στα χέρια του τότε υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου χωρίς να την παραδώσει, ολόκληρη ή μέρος της, στον τότε επικεφαλής του ΣΔΟΕ Ιω. Διώτη, γεγονός που υπό μια έννοια συνιστά απόδειξη ότι αποτελούσε ένα ζήτημα που χειρίζονταν οι πολιτικοί. O Γ. Παπακωνσταντίνου παραδίδει τη λίστα στον κ. Διώτη δέκα ημέρες πριν αποχωρήσει από το υπουργείο Οικονομικών, δηλαδή το πρώτο δεκαήμερο του Ιουνίου του 2011.
Πηγές του ΣΔΟΕ και της Καραγεώργη Σερβίας λένε ότι το αρχείο που παραλαμβάνει ο κ. Διώτης με USB έχει 2.059 εγγραφές πελατών, αλλά ο πρώην εισαγγελέας θα μπορέσει να το αποδείξει αυτό μόνο αν προσκομίσει το USB που είχε παραλάβει. Στην κοινοβουλευτική επιτροπή ο κ. Διώτης λέει ότι α) δεν βγάζει αντίγραφα της λίστας και ότι β) την παραδίδει στις αρχές Αυγούστου στον κ. Βενιζέλο, μαζί με την εκτίμηση ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αν δεν αλλάξει η νομοθεσία. Ο κ. Βενιζέλος συμφωνεί μαζί του.
6. Υπάρχουν το ίδιο διάστημα άλλες λίστες που μένουν στο ΣΔΟΕ;
Ο κ. Βενιζέλος ισχυρίζεται πως ναι.
Oταν τον Οκτώβριο του 2012 ο κ. Παπακωνσταντίνου θέτει δημόσια το ζήτημα της λίστας Λαγκάρντ, ο διάδοχος του κ. Διώτη στο ΣΔΟΕ, Στέλιος Στασινόπουλος, καλεί τα στελέχη του Σώματος και ζητά να μάθει τι γνωρίζουν για τη λίστα. Του λένε πολύ λίγα πράγματα και δεν εμφανίζουν κάποιο αντίγραφο.
Δύο μέρες αργότερα, ο υπουργός Οικονομικών ανακοινώνει ότι θα την ξαναζητήσει από τη Γαλλία, προκειμένου να καταστεί δυνατή η διασταύρωση στοιχείων. Την επόμενη μέρα ο κ. Βενιζέλος την παραδίδει στον κ. Σαμαρά.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
