KKE σταθερό σε βουλή και λαό

Από την ίδρυση του ΚΚΕ, μέχρι την προσπάθεια ενότητας της αριστεράς, που αποτέλεσε ο ΣΥΝ, το “ορθόδοξο” κόμμα των ελλήνων κομμουνιστών δεν έζησε καμμία κρίση ηγεσίας. Από το 1918, που ιδρύθηκε, ως και το 1972, που ανέλαβε την γενική γραμματεία ο Χαρίλαος Φλωράκης, το κόμμα των στρατευμένων κομμουνιστών αποδείκνυε την πειθαρχία του στη Μόσχα. Ακόμη και η διάσπαση του 1968 δεν κατόρθωσε να ταράξει τα νερά.

Η μόνη αληθινή και βαθιά κρίση, ήρθε μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ από το Συνασπισμό, που κόστισε στο Κόμμα (ως γνωστόν, ένα είναι το Κόμμα) μια σειρά στελεχών, προερχόμενων από τη γενιά του Πολυτεχνείου, τα οποία τελικά, αφού έλαβαν γεύση εξουσίας με τη συγκυβέρνηση, εν τέλει κατέληξαν στο ΠΑΣΟΚ.

Σε αυτό το κλίμα, το ΚΚΕ οδηγήθηκε στο 13ο του συνέδριο, το Φεβρουάριο του 1991. Τότε, για πρώτη φορά εξέλεξε στην ηγεσία του μια γυναίκα. Η Αλέκα Παπαρήγα, κυρία εκπρόσωπος της “συντηρητικής” πτέρυγας και έχουσα λάβει το “δαχτυλίδι” από το Χαρίλαο Φλωράκη - η ΕΣΣΔ και η εκ Μόσχας “επίσημη γραμμή” δεν υπήρχαν πια-, εξελέγη με 57 ψήφους, έναντι 53ων του Γ. Δραγασάκη.

Η εκλογή Παπαρήγα δεν σήμανε επιστροφή του κόμματος στην μακαριότητα της πειθαρχίας. Η κα Παπαρήγα έκανε ανοίγματα που την έφεραν σε σύγκρουση με ιστορικά στελέχη, όπως ο Γρηγόρης Φαράκος ή οι Μήτσος Κωστόπουλος και Γιάννης Θεωνάς, που αποχώρησαν διαμαρτυρόμενοι για επιλογές της -- μεταξύ των οποίων και οι εκλογικές συνεργασίες με τη Λιάνα Κανέλλη και τον Κώστα Ζουράρι.

Η κα Παπαρήγα επανεξελέγη και στα δύο επόμενα συνέδρια του ΚΚΕ. Εκεί δεν υπήρξαν αμφισβητήσεις, αν και σενάρια διαδοχής ακούγονται κάθε φορά. Ωστόσο, η “Αλέκα” είναι μόλις 65 ετών και δεν φαίνεται να έχει τη διάθεση να εγκαταλείψει. Ειδικά καθώς οι επιλογές της έχουν πολλές φορές επιβραβευθεί από το εκλογικό σώμα.
Πηγή: Λαμπρινή Χ. Θωμά