Της Abby McCloskey*
Σπάνια, αν όχι ποτέ, στην αμερικανική ιστορία, η πολιτική πίστη σε ένα κόμμα έχει συσχετιστεί τόσο στενά με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Σύμφωνα με το Pew Research Center, ένας λευκός Ευαγγελιστής εκκλησιαζόμενος στις ΗΠΑ, έχει σήμερα 82% πιθανότητα να είναι υποστηρικτής του Τραμπ, πράγμα που σημαίνει ότι οι εκκλησίες γίνονται επίσης όλο και πιο ομοιογενείς πολιτικά.
Μπορεί να υπάρχουν κατανοητοί λόγοι για τους οποίους έχει συμβεί αυτό –οι Δημοκρατικοί δεν έχουν ακριβώς καλωσορίσει τους χριστιανούς με ανοιχτές αγκάλες –αλλά περιορίζει τις αλληλεπιδράσεις των ανθρώπων της ίδιας πίστης με διαφορετικές πολιτικές απόψεις, καθιστώντας ευκολότερο να συγχέεται η ευσέβεια με τα εκλογικά πρότυπα.
Θυμάμαι μερικές σοφές λέξεις πριν από μισό αιώνα: «Ο κίνδυνος να μπερδέψουμε τον απλώς φυσικό, αν και ίσως νόμιμο, ενθουσιασμό μας με ιερό ζήλο είναι πάντα μεγάλος», έγραψε ο θρυλικός θεολόγος C.S. Lewis.
Μεταξύ πολλών λευκών Ευαγγελιστών χριστιανών, υπάρχει μια αίσθηση θείας πρόνοιας γύρω από την κυβέρνηση Τραμπ. Με ανησυχεί αυτό –και το τι μπορεί να κοστίσει τελικά στην εκκλησία.
Από την αρχή της πρώτης προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ, οι υποστηρικτές του μιλούσαν για την ανάκτηση της χώρας για τον Θεό, μακριά από τους κοσμικούς προοδευτικούς. Αυτή η φήμη ενισχύθηκε μετά τις δύο αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας του προέδρου. Το ότι η σφαίρα δεν βρήκε τον στόχο της, αποδόθηκε στο έλεος και την πρόνοια του Θεού.
Στη συνέχεια, ήρθε η κηδεία του ιδρυτή του Turning Point USA, Τσάρλι Κερκ, την οποία η αρθρογράφος της WSJ Πέγκι Νούναν χαρακτήρισε σωστά ως το μεγαλύτερο ευαγγελικό γεγονός στην Αμερική από την εποχή της ακμής του ευαγγελιστή Μπίλι Γκράχαμ – αλλά αυτή τη φορά, με τη συμμετοχή κορυφαίων στελεχών των Ρεπουμπλικανών.
Στη Μέση Ανατολή είχαμε μία προσωρινή ειρήνη. Όλοι οι ζωντανοί όμηροι έχουν επιστρέψει στο Ισραήλ και τα τρόφιμα φτάνουν σταδιακά στη Γάζα, δημιουργώντας την εντύπωση ότι μόνο κάποιος που έχει την εύνοια του Θεού θα μπορούσε να γεφυρώσει το χάσμα.
Σίγουρα, οι χριστιανοί πρέπει να προσεύχονται και να εργάζονται για την ειρήνη, να χαίρονται όταν αποτρέπεται μια τραγωδία και να επευφημούν όταν διαδίδεται το Ευαγγέλιο. Ωστόσο, η σύμπτωση των γεγονότων έχει δημιουργήσει ένα σιωπηρό και, κατά καιρούς, ρητό μεσσιανικό σύμπλεγμα στην πολιτική του ρεπουμπλικανικού κόμματος, ότι δηλαδή ο Θεός ενεργεί αποκλειστικά μέσω ενός κόμματος, ενός ατόμου και ενός έθνους.
Το να βρίσκεται κανείς στην αντίθετη πλευρά δεν σημαίνει μόνο ότι βρίσκεται στη λάθος πλευρά της πολιτικής ιστορίας, αλλά και της ίδιας της πίστης, ή τουλάχιστον έτσι μπορεί να αποφασίσουν οι υποστηρικτές του ρεπουμπλικανικού κόμματος. Αυτό είναι επικίνδυνο έδαφος.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι χριστιανοί πρέπει να μένουν μακριά από την πολιτική. Σημαίνει ότι ο χριστιανισμός δεν πρέπει να συρρικνώνεται και να συμπιέζεται για να ταιριάζει στα σύγχρονα πολιτικά κόμματα, ούτε η δύναμή του πρέπει να χρησιμοποιείται για να δικαιολογεί ή να συγχωρεί τις ενέργειες οποιουδήποτε πολιτικού.
Ο αείμνηστος πάστορας, Τιμ Κέλερ, προειδοποίησε ότι το αμερικανικό δικομματικό σύστημα τραβάει αυθαίρετες γραμμές στον ορθόδοξο χριστιανισμό. Αυτό έχει αποδειχθεί ιστορικά αληθές. Ας σκεφτούμε την προτεραιότητα του ενός κόμματος να τερματίσει τις αμβλώσεις και την προτεραιότητα του άλλου να βοηθήσει τους φτωχούς. Επομένως, οι χριστιανοί πρέπει να είναι επιφυλακτικοί αν αισθάνονται άνετα με ένα από τα δύο κόμματα. Οι χριστιανοί καλούνται να αγαπούν χωρίς όρια και σίγουρα πέρα από τις πολιτικές συμμαχίες.
Αλλά το κόστος δεν είναι μόνο η διαίρεση και η κατάργηση της προτεραιότητας των θρησκευτικών διδασκαλιών αν δεν ταιριάζουν στο πολιτικό μας πλαίσιο. Το κόστος είναι επίσης ότι ένας θρησκευτικός μανδύας έχει τη δύναμη να συγκαλύψει αυτό που μπορεί να κρύβεται πραγματικά από κάτω.
Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα δεν είναι (ακόμα) ένα ρητά χριστιανικό κόμμα. Ωστόσο, πολλοί λευκοί προτεστάντες χριστιανοί δεν βλέπουν καμία πολιτική εναλλακτική λύση. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν απέκλεισε τις θρησκευτικές υπηρεσίες φροντίδας παιδιών από το σχέδιό του «Build Back Better».
Σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε νωρίτερα φέτος, σχεδόν 6 στους 10 χριστιανούς δηλώνουν ότι το Δημοκρατικό Κόμμα είναι «εχθρικό» προς τη θρησκεία τους.
Ο κίνδυνος είναι ότι, αν οι Ρεπουμπλικανοί και ο Τραμπ θεωρηθούν ως η μόνη φιλόξενη πολιτική στέγη για τους λευκούς χριστιανούς, θα γίνει πιο δύσκολο να αμφισβητηθούν οι επιδρομές της ICE σε ευάλωτους ανθρώπους ή οι τιμωρίες που επιβάλλονται στους πολιτικούς αντιπάλους.
Η συγχώνευση της εκκλησίας και του κράτους δίνει επίσης στους μη εκκλησιαζόμενους έναν ακόμη λόγο να απομακρυνθούν περισσότερο από την εκκλησία. Ο χριστιανισμός γίνεται σαν οποιαδήποτε άλλη ομάδα ταυτότητας, που επιδιώκει την αυτοπροστασία και την πολιτική εξουσία.
Δεν είναι περίεργο που τόσοι πολλοί άνθρωποι είναι πνευματικά απογοητευμένοι και πολιτικά απογοητευμένοι.
Αλλά τελευταία σκέφτομαι ότι η απογοήτευση μπορεί στην πραγματικότητα να μας φέρει πιο κοντά στις αρχαίες ρίζες του χριστιανισμού. Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ γεννήθηκε σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, με ένα διεφθαρμένο θρησκευτικό κατεστημένο.
Σε αυτή την πραγματικότητα, «δεν επανέλαβε την ιστορία την ιστορία του θύματος της καταπίεσης που, στο όνομα της δικαιοσύνης, εκθρονίζει τον καταπιεστή και παίρνει τη θέση του στον ίδιο θρόνο με τα ίδια μέσα καταπίεσης», γράφει ο θεολόγος Lesslie Newbigin στο The Gospel in a Pluralistic Society. (Όπως συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό με την εκδικητική, πολωμένη πολιτική που βλέπουμε σήμερα).
Ο Ιησούς αγάπησε, θεράπευσε και μοιράστηκε με όλους, ανεξάρτητα από το φύλο, την εθνικότητα, την πολιτική και τη θρησκεία τους. Η άρνησή του να ακολουθήσει τους παλιούς κανόνες της κοινωνίας του έδωσε μια νέα μορφή δύναμης. Σίγουρα αυτό έχει όλο και μεγαλύτερη απήχηση μεταξύ των πολιτικά εξαντλημένων και πνευματικά απογοητευμένων.
Ο ενθουσιασμός στην πολιτική είναι κάτι θετικό. Το να αποδίδεις τη θέληση του Θεού σε ένα πολιτικό κόμμα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεδομένης της αλληλεπικάλυψης του χριστιανισμού και της πολιτικής στις μέρες μας, οι Ρεπουμπλικανοί θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί.
* Η Abby McCloskey είναι αρθρογράφος, παρουσιάστρια podcast και σύμβουλος. Διηύθυνε την εσωτερική πολιτική σε δύο προεδρικές εκστρατείες και ήταν διευθύντρια οικονομικής πολιτικής στο American Enterprise Institute.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
