«Θα πάμε μέχρι τέλους»: Η μαρτυρία ομογενούς στην Ουκρανία που πολεμά από την πρώτη γραμμή

«Όταν κάποιος σκοτώνεται πώς να το ξεχάσεις;». Η μαρτυρία του Αλεξίου Λυπηρίδη στον ΣΚΑΪ από μυστική τοποθεσία σε εμπόλεμη ζώνη της Ανατολικής Ουκρανίας 

Οι μάχες στην περιοχή του Ντόνμπας είναι άγριες τις τελευταίες εβδομάδες. Εκεί πολεμά απέναντι στους Ρώσους και ένας ακόμη ελληνοουκρανός μαχητής. Η δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ  Άρτεμις Μάντη τον εντόπισε, και μίλησε μαζί του. Ας δούμε τι είπε από μυστική τοποθεσία για τις εξελίξεις στο καυτό μέτωπο, αλλά και για την κατάσταση της ουκρανικής άμυνας.  

«Δεν υπάρχει ελεύθερο λεπτό. Πολεμάμε συνέχεια. Προσπαθούμε να κάνουμε rotation, πάνε οι φίλοι μας πολεμάνε, γυρίζουν πίσω πηγαίνουν άλλοι μπροστά.. Δεν υπάρχει μία ήσυχη ώρα. Ούτε πρωί – ούτε βράδυ. Βομβαρδισμοί, πυροβολικά, αεροπορικά όλα αυτά» τονίζει. 

«Αρχίζοντας από πάνω από Ρωσία κατεβαίνοντας κάτω Λουχάνσκ, Ντονιέτσκ, και κάτω στη Μαύρη θάλασσα μέχρι την Κριμαία. Τώρα όμως περιμένουμε κάθε μέρα. Όταν βομβαρδίζουν Ντνίπρο, Κίεβο, Λβιβ πώς μπορεί μια γυναίκα να καταλάβει γιατί σκοτώθηκε το παιδί της; Το μωρό της; Παιδιά, γυναίκες, άνδρες σε μια πολυκατοικία» σημειώνει.

Ο Αλέξιος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πυρός εδώ και μήνες… Είδε μπροστά στα μάτια του – συμπολεμιστές του – φίλους του να σκοτώνονται από τα ρωσικά πυρά.

«Όταν κάποιος σκοτώνεται πώς να το ξεχάσεις;» διερωτάται. 

Πάντως, παρά τις ανθρώπινες απώλειες – παρά τα χτυπήματα – παρά την εξάντληση – δεν το βάζει κάτω ούτε μία στιγμή... 

«Δυνάμεις έχουμε – κούραση υπάρχει – δυνάμεις έχουμε γιατί ξέρουμε εμείς γιατί πολεμάμε, εμείς πολεμάμε για τη χώρα μας και τις οικογένειές μας. Οι Ρώσοι δεν ξέρουν γιατί ήρθαν. Το τάγμα μας πολεμάει – το ίδιο γίνεται – πολεμάει. Θα πάμε μέχρι το τέλος – εμείς δεν έχουμε πού να πάμε – ή θα τελειώσει το κράτος μας ή θα μεγαλώσει, θα ξαναγεννηθεί. Μετά από αυτόν τον πόλεμο. Εμείς θα αντέξουμε – δεν υπάρχει περίπτωση».

Και πολεμά έχοντας στο πέτο μία καρφίτσα με την ελληνική και την ουκρανική σημαία. 

«Η Ελλάδα στέλνει τα σοβιετικού τύπου τανκς, πολύ ευχαριστώ – τα χρειαζόμαστε. Πολλοί Ουκρανοί που ζουν στην Ελλάδα στέλνουν βοήθεια - να συνεχίσουν. Εμείς κάνουμε το καθήκον μας» επισημαίνει ο Αλέξιος.

Το μόνο που ζητάει είναι πολεμικό εξοπλισμό, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τον ρωσικό στρατό.
 

Πηγή: skai.gr