Τις πρώτες μέρες της εισβολής, το Χάρκοβο στην ανατολική Ουκρανία αντιμετώπισε μια ρωσική πομπή τεθωρακισμένων. Έκτοτε, έχει υποστεί νυχτερινές ρωσικές αεροπορικές επιδρομές και βομβαρδισμούς, με δεκάδες πολίτες να σκοτώνονται και εκατοντάδες να τραυματίζονται. Ο Quentin Sommerville του BBC και ο εικονολήπτης Darren Conway πέρασαν την εβδομάδα με τις ουκρανικές δυνάμεις, καθώς μάχονται για να σταματήσουν τη ρωσική προέλαση.
Το πρώτο θύμα του πολέμου είναι ο χρόνος. Αν ρωτήσεις έναν νεαρό στρατιώτη στο μέτωπο πότε έγινε η επίθεση ή την ηλικιωμένη στο κρεβάτι του νοσοκομείου όταν βομβαρδίστηκε το σπίτι της, σας κοιτούν μπερδεμένοι. Ήταν πριν από 24 ώρες ή 48; Οι μέρες έχουν γίνει ένα, σου λένε.
Στο Χάρκοβο, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας, ο χρόνος είναι σχετικός. Είναι κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία και οι νυχτερινοί βομβαρδισμοί από ρωσικό πυροβολικό και πολεμικά αεροσκάφη δε σταματούν.
Σε ένα παγωμένο τοπίο στο βορειοανατολικό άκρο της πόλης, ο 21χρονος υπολοχαγός Yevgen Gromadsky στέκεται με τα χέρια τεντωμένα. Υπάρχουν χαρακώματα σκαμμένα σε κοντινή απόσταση. «Εξερχόμενος», λέει, σηκώνοντας το δεξί του χέρι για να συνοδεύσει το χτύπημα του πυρός από τις θέσεις του. «Εισερχόμενα», λέει μετά και σηκώνει το αριστερό του χέρι. Μαζί, ρωσικές οβίδες εκτοξεύονται από τις θέσεις τους 900 μέτρα μακριά σε χιονισμένα χωράφια.
Ο βομβαρδισμός συνεχίζεται σαν ρολόι στην άκρη αυτού του βομβαρδισμένου χωριού - «Εισερχόμενος, εξερχόμενος, εισερχόμενος, εξερχόμενος», ο υπολοχαγός Γκρόμαντσκι κουνάει τα χέρια του με κάθε αναφορά.
Ο πατέρας του σκοτώθηκε υπερασπιζόμενος την πόλη και ο υπολοχαγός Γκρόμαντσκι είναι η έβδομη γενιά στρατιωτικών στην οικογένειά του. Σχεδιάζει για ένα όγδοο, σε μια ελεύθερη Ουκρανία.
Περιγράφει τον αγώνα μέχρι στιγμής: «Ομάδες δολιοφθοράς διερευνούν τις γραμμές μας, έχουμε άμεσες μάχες με τανκς. Πυροβολούν με όλμους στην αρχή και μετά τανκς πυροβολούν τις θέσεις μας».
Τακτική λευκής σημαίας
Προχωράμε κατά μήκος της πρώτης γραμμής από θέση σε θέση. Μέσα στο τεθωρακισμένο όχημά του, ένα καπέλο του ρωσικού στρατού - ένα τρόπαιο από την πρώτη τους σύλληψη - κρέμεται από το ταβάνι, συνεχίζει, "Πυροβολούμε πίσω με κατευθυνόμενους αντιαρματικούς πυραύλους και επίσης τα συνηθισμένα φορητά όπλα. Κατεβαίνουν, σκορπίζονται, υπάρχουν πάντα πολύς κόσμος».
Μέσα στο φορτηγό υπάρχουν αποσμητικά χώρου Mexican Day of the Dead. Γελαστά κρανία κρέμονται από κάθε γωνιά καθώς αναπηδάμε κατά μήκος του αυλακωτού χωματόδρομου. Στο πάτωμα, εκτοξευτές ρουκετοβομβίδων κυλιούνται.
Από τη θέση του συνοδηγού, ο υπολοχαγός Gromadsky λέει, "Μερικές φορές χρησιμοποιούν αυτή την τακτική - πρώτα σηκώνουν μια λευκή σημαία πάνω από τον εξοπλισμό τους, μετά πλησιάζουν τις θέσεις μας. Όταν ανεβαίνουμε και τους παίρνουμε αιχμάλωτους πολέμου, αρχίζουν να ανοίγουν πυρ εναντίον των στρατευμάτων μας».
Η θέση δέχτηκε επίθεση τη Δευτέρα (ή ήταν την προηγούμενη μέρα, αναρωτιέται), δύο ρωσικά τανκς και ένα τεθωρακισμένο όχημα. «Μην ανησυχείτε, είμαστε καλά αμυνόμενοι», λέει καθώς δείχνει μια στοίβα αμερικανικής κατασκευής κατευθυνόμενων αντιαρματικών πυραύλων Javelin. «Lockheed Martin, Texas», είναι γραμμένο στο περίβλημά τους. Σε κοντινή απόσταση, υπάρχει ένας σωρός βρετανικών πυραύλων νέας γενιάς ελαφρών αντιαρματικών όπλων (NLAW). «Καταργεί ακόμη και τα πιο προηγμένα άρματα μάχης», υπόσχεται ο κατασκευαστής του Saab στον ιστότοπό του.
Κάνει τσουχτερό κρύο και δύο κουτάβια παίζουν γύρω από τα πόδια του υπολοχαγού Gromadsky. Τα παπούτσια του είναι ένα ζευγάρι λευκά παπούτσια Puma - «Πρέπει να είσαι γρήγορος εδώ έξω», λέει.
Οι Ουκρανοί αυτοσχεδιάζουν σε αυτόν τον πόλεμο. Η κυβέρνησή τους έχει επικριθεί για κακή προετοιμασία, και τώρα υπάρχει μια βιασύνη να φέρει τους άνδρες στο μέτωπο. Ο τακτικός στρατός συγχωνεύεται με δυνάμεις πολιτικής άμυνας. Σε ένα σημείο συγκέντρωσης στην ανατολική άκρη της πόλης, παρακολουθώ καθώς φτάνουν λεωφορεία με εκατοντάδες πρόσφατα εξοπλισμένους στρατιώτες. «Πού είναι η πανοπλία μου;» ρωτάει ένας. «Θα το πάρεις στο μέτωπο», φωνάζει ένας αξιωματικός και λίγες στιγμές αργότερα έχουν φύγει.
Μερικοί θα ενταχθούν στη μονάδα του υπολοχαγού Gromadsky και θα εργαστούν δίπλα σε έναν γιατρό που ακούει στο όνομα Reaper. «Έχετε ακούσει για τον ζοφερό θεριστή, σωστά;» ρωτάει. Είναι επίσης επικεφαλής αυτής της γραμμής άμυνας στην άκρη ενός χωριού. Πολλά από τα σπίτια εκεί έχουν καταστραφεί ή υποστεί ζημιές από ρωσικούς βομβαρδισμούς.
Πώς πολεμούν οι Ρώσοι, ρωτά ο δημοσιογράφος. «Πολεμούν σαν ανόητα ζώα», λέει ο Reaper. «Πολεμούν σαν να είναι το 1941 - δεν έχουν δυνατότητα ελιγμών, απλώς έρχονται στο μέτωπο και αυτό είναι όλο. Έχουν πολύ κόσμο, πολλά τανκ, πολλά οχήματα, αλλά εμείς πολεμάμε για τη γη μας και προστατευούμε τις οικογένειές μας, δεν έχει σημασία πώς πολεμούν γιατί πολεμάμε σαν λιοντάρια και δεν θα νικήσουν».
Ο ρωσικός στρατός συνάντησε πιο αποφασιστική αντίσταση από ό,τι περίμενε, αλλά οι πόλεις συνεχίζουν να πέφτουν. Και παρ' όλο το θάρρος τους στην πρώτη γραμμή, υπάρχει μια αναγνώριση ότι οι ικανότητές τους στο έδαφος δεν θα είναι αρκετές. Όλοι οι στρατιώτες λένε ότι χρειάζονται αεράμυνα, μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων.
«Αν πέσει το Χάρκοβο, τότε πέφτει όλη η Ουκρανία», λέει ο Γιουτζίν, 36 ετών. Είναι μέλος μιας ομάδας αναγνώρισης που εργάζεται κοντά σε πολυκατοικίες. Μερικά από τα διαμερίσματα δέχτηκαν απευθείας χτυπήματα και στο χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων, ένα αυτοκίνητο είναι σκασμένο από ένα άλλο χτύπημα πυραύλων grad.
Αυτό που δεν υπάρχει εδώ στο Χάρκοβο, είναι οποιαδήποτε έκπληξη στη ρωσική επίθεση. «Από το 2014 ξέραμε ότι θα έρθουν, ίσως σε ένα χρόνο, 10 χρόνια ή 1.000 χρόνια, αλλά ξέραμε ότι θα έρθουν».
Στις 04:55 στις 24 Φεβρουαρίου, ο Γιουτζίν έλαβε μια κλήση από έναν φίλο που έλεγε ότι η επίθεση επρόκειτο να ξεκινήσει. «Τότε άκουσα τους πύραυλους να επιτίθενται στην πόλη μας», λέει. Όπως όλοι οι άλλοι, δεν έχει πάει σπίτι από τότε.
Το να φύγεις από το μέτωπο για να επιστρέψεις στο κέντρο της πόλης είναι σχεδόν σαν να μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο. Ο ανελέητος ρωσικός βομβαρδισμός σήμαινε ότι το μεγαλύτερο μέρος του 1,5 εκατομμυρίου πληθυσμού έχει τραπεί σε φυγή. Λίγες γειτονιές έχουν γλιτώσει κάποιου είδους ζημιά. Νωρίς το πρωί, ουρές φαίνονται ακόμα σε φαρμακεία, τράπεζες, σούπερ μάρκετ και πρατήρια υγρών καυσίμων, καθώς όσοι έμειναν πίσω προμηθεύονται προμήθειες. Μια τεράστια υλικοτεχνική και ανθρωπιστική προσπάθεια βρίσκεται σε εξέλιξη στα παρασκήνια για να συνεχίσει να λειτουργεί το Χάρκοβο.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
