Η Γαλλία σε κρίση: Το φυτίλι που άναψε τις φλόγες της λαϊκής οργής

Η γαλλική κοινωνία έχει μακρά παράδοση κινητοποιήσεων αμφισβήτησης της εξουσίας και το αλαζονικό, το υπεροπτικό, το περιφρονητικό και το συγκεντρωτικό στυλ διακυβέρνησης για το οποίο κατηγορείται ο Μακρόν γεννά διχασμό, φόβο και δυσπιστία

Της Αθηνάς Παπακώστα

Ακόμη κι αν οι κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς στη Γαλλία δεν έφτασαν το ένα εκατομμύριο διαδηλωτές, τα συνδικάτα έπαιξαν τα ρέστα τους και βγήκαν κερδισμένα παραμένοντας απλώς ενωμένα. Η δημοτικότητα Μακρόν παραμένει στο ναδίρ και η οργή των Γάλλων, για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, ξεχειλίζει.

Λίγα χρόνια πριν, το 2018, ασχολούμασταν με το Κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων στη χώρα. Αυτό ξεκίνησε από την επαρχία και αφορούσε, αρχικά, στην εναντίωση στις τότε προτεινόμενες αυξήσεις στα καύσιμα για να καταλήξει να ζητά, τελικά, μεγαλύτερο λαϊκό έλεγχο στην κυβέρνηση απορρίπτοντας τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και τους θεσμούς στη χώρα.

Σήμερα, η κατάσταση στη Γαλλία είναι διαφορετική και αυτό γιατί το φυτίλι που άναψε τις φλόγες της λαϊκής οργής είναι άλλο.

Η τωρινή επιμονή ή ακόμη και ο βοναπαρτισμός Μακρόν, για τον οποίο τον κατηγορούν οι Γάλλοι, να ελιχθεί συνταγματικά και να καταφέρει να περάσει με το «έτσι θέλω» τη μεταρρύθμισή του για το συνταξιοδοτικό – εν αντιθέσει με το Κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων - συσπείρωσε τους Γάλλους πολίτες και, κυρίως τους νέους, οι οποίοι ανακάλυψαν, απότομα, ότι η Πέμπτη Δημοκρατία έχει χαρίσει «υπέρτατες» εξουσίες στον πρόεδρο της χώρας έναντι του κοινοβουλίου και του λαού. Ωστόσο, αποδίδουν σε αυτόν και μόνον σε αυτόν την εξ ολοκλήρου ευθύνη για τον τρόπο διαχείρισης της φύσης της προεδρίας αποκαλώντας τον πια «προεδρικό μονάρχη».

Η γαλλική κοινωνία έχει μακρά παράδοση κινητοποιήσεων αμφισβήτησης της εξουσίας και το αλαζονικό, το υπεροπτικό, το περιφρονητικό και το συγκεντρωτικό στυλ διακυβέρνησης για το οποίο κατηγορείται ο Μακρόν γεννά διχασμό, φόβο και δυσπιστία.

Δεν είναι τυχαίο ότι το... ποτήρι των Γάλλων πολιτών ξεχείλισε όταν ο ίδιος επέλεξε να μην συνομιλήσει με τους κοινωνικούς εταίρους, να  παρακάμψει τη γαλλική εθνοσυνέλευση και να ενεργοποιήσει την ειδική διάταξη του Συντάγματος 49:3 για να περάσει τη συνταξιοδοτική του μεταρρύθμιση ωθώντας τους Γάλλους να εργάζονται πλέον κατά δύο χρόνια περισσότερο. Η ολίγων μηνών αγανάκτηση του γαλλικού λαού για το συνταξιοδοτικό του μέλλον μετετράπη μέσα σε λίγα λεπτά σε οργή για το κοινωνικό του παρόν και οι δρόμοι του Παρισιού και άλλων μεγάλων πόλεων της Γαλλίας μεταμορφώθηκαν σε πεδίο «μαχών» ανάμεσα σε διαδηλωτές και αστυνομικές δυνάμεις.

Από εκείνη την ημέρα, τον περασμένο Μάρτιο, μέχρι και σήμερα, η συνταξιοδοτική μεταρρύθμισή του μπορεί έχει γίνει, πλέον, νόμος του γαλλικού κράτους αλλά η ατμόσφαιρα παραμένει ηλεκτρισμένη. Ο Γάλλος πρόεδρος έκτοτε υποσχέθηκε 100 ημέρες κατευνασμού, οι Γάλλοι πολίτες, όμως, του υποσχέθηκαν 100 ημέρες οργής, θέτοντας, μάλιστα, ήδη σε εφαρμογή το σχέδιο τους.

Οι διαδηλώσεις της Δευτέρας ήταν η 13η πράξη της λαϊκής εναντίωσης κατά του Εμανουέλ Μακρόν. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες βγήκαν στους δρόμους του Παρισιού και άλλων μεγάλων πόλεων της Γαλλίας για την Εργατική Πρωτομαγιά, διαμαρτυρόμενοι και για τις αλλαγές Μακρόν στο συνταξιοδοτικό. Ακολούθησαν άγριες συμπλοκές που οδήγησαν σε, τουλάχιστον, 291 συλλήψεις – 90 εκ των οποίων μόνο στη γαλλική πρωτεύουσα. Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών 108 αστυνομικοί τραυματίστηκαν ενώ, άγνωστος παραμένει ο αριθμός των τραυματιών διαδηλωτών.

Σήμερα, Τετάρτη 3 Μαΐου, το Συνταγματικό Συμβούλιο της Γαλλίας θα κρίνει εάν είναι αποδεκτό το αίτημα της για τη διενέργεια δημοψηφίσματος με τις επόμενες εβδομάδες να κρύβουν, ενδεχομένως, κι άλλες προσφυγές της αντιπολίτευσης στη γαλλική δικαιοσύνη κατά του νέου νόμου. Την ίδια στιγμή, το απεργιακό «ραντεβού» ανανεώνεται για τις 6 Ιουνίου, δύο ημέρες πριν από την ψήφιση πρότασης υπέρ της ανάκλησης του νέου νόμου στη γαλλική Εθνοσυνέλευση.

Η κρίση κοινωνικής εμπιστοσύνης είναι πλέον γεγονός και ο μοναδικός νικητής από αυτή τη μάχη δεν είναι ούτε ο Γάλλος πρόεδρος, ούτε ο γαλλικός λαός αλλά ο λαϊκισμός που ευνοείται και ενισχύεται από το αδιέξοδο. Η χώρα μοιάζει να έχει υποστεί νευρικό κλονισμό. Ήδη ο Γάλλος πρόεδρος άρχισε να τα βάζει ακόμη και με τις κατσαρόλες που βγήκαν από τις κουζίνες και επέστρεψαν ως αξεσουάρ διαμαρτυρίας στους δρόμους της χώρας στα χέρια των διαδηλωτών που τις χτυπούν όταν ο Μακρόν ή κάποιος υπουργός του προσπαθεί να μιλήσει. Και το σίριαλ συνεχίζεται με τη συναίνεση να αποτελεί άγνωστη λέξη...

Πηγή: skai.gr