Απεβίωσε ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς

Απεβίωσε το Σάββατο (11/3) ο πρώην πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Ο θάνατός του οφείλεται πιθανότητα σε καρδιακή προσβολή. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) για την πρώην Γιουγκοσλαβία επιβεβαίωσε το θάνατό του. Όπως μετέδωσε ο σταθμός Β92 του Βελιγραδίου επικαλούμενος ανεπίσημες πληροφορίες ο Μιλόσεβιτς βρέθηκε νεκρός στο κελί του νωρίς το πρωί του Σαββάτου και η ιατρική υπηρεσία που τον εξέτασε διαπίστωσε ότι ήταν ήδη νεκρός μερικές ώρες.
Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς δικαζόταν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ο αδελφός του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς κατηγόρησε από τη Μόσχα το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ότι είναι «απόλυτα υπεύθυνο» για τον θάνατο του Μιλόσεβιτς, όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων Ιντερφάξ.
"Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία φέρει την πλήρη ευθύνη γι αυτό», δήλωσε ο Μπόρισλαβ Μιλόσεβιτς.
Το ΔΠΔ, το Φεβρουάριο, είχε αρνηθεί στον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, που έπασχε κυρίως από καρδιο-αγγειακά προβλήματα να μεταβεί για θεραπεία στη Μόσχα
Από την πλευρά του, το ΔΠΔ δηλώνει ότι «δεν μπορούν να του προσάψουν τίποτα» για το θάνατο του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.
"Δεν μπορούν να προσάψουν τίποτα στο ΔΠΔ» για το θάνατο του πρώην προέδρου της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, 64 ετών, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ένας εκπρόσωπος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) για την πρώην Γιουγκοσλαβία.
"Το ΔΠΔ λαμβάνει τη μεγαλύτερη φροντίδα για τους κατηγορούμενούς του, και για αυτόν ειδικότερα», διαβεβαίωσε ο εκπρόσωπος αυτός, ο Κριστιάν Σαρτιέ.
"Δεν μπορεί να γίνουμε εμείς η λεία για κατηγορίες για αμέλεια», τόνισε η ίδια πηγή.
Ο θάνατος του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς καθιστά πιο επείγουσα τη σύλληψη των Ράτκο Μλάντιτς και Ράντοβαν Κάρατζιτς, δήλωσε από τη Χάγη η εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, Κάρλα ντελ Πόντε.
ΔΕΝ απέκλεισε το ενδεχόμενο αυτοκτονίας, αλλά είπε ότι χρειάζεται να περιμένουμε τα αποτελέσματα της νεκροψίας και των τοξικολογικών εξετάσεων από το Ολλανδικό Ιατροδικαστικό Ινστιτούτο, που θα προσδιορίσουν τα ακριβή αίτια θανάτου του πρώην προέδρου της Γιουγκοσλαβίας.
Όπως είπε, τα αποτελέσματα της νεκροψίας αναμένονται το αργότερο μέχρι αύριο το πρωί, αλλά οι τοξικολογικές εξετάσεις θα διαρκέσουν περισσότερο.
Η οικογένειά του Μιλόσεβιτς είχε ζητήσει η νεκροψία να γίνει στη Μόσχα, καθώς διατυπώθηκαν αμφιβολίες για το αν ο θάνατός του επήλθε από φυσικά αίτια, το Δικαστήριο όμως απέρριψε το αίτημά της.
Εν τω μεταξύ, αδιευκρίνιστο παραμένει πού θα γίνει η ταφή της σορού του. Όπως μεταδίδει η απεσταλμένη του ΣΚΑΪ στο Βελιγράδι, η κόρη του Μαρία εξέφρασε τη διαφωνία της να γίνει στη Μόσχα, και πρότεινε να γίνει σε χωριό του Μαυροβουνίου απ` όπου καταγόταν.
Βιογραφικό Μιλόσεβιτς
Αξίωμα: Πρώην πρόεδρος της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, πρόεδρος του Σερβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος
Ημερομηνία Γέννησης: 20/8/1941
Τόπος Γέννησης: Ποζάρεβατς (Σερβία)
Χώρα: Σερβία-Μαυροβούνιο
Οικογενειακή Κατάσταση: Παντρεμένος, δύο παιδιά
ΣΠΟΥΔΕΣ: Νομική Σχολή στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου.
ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ:
Ιαν.1959: Μέλος της Ένωσης Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας (ΕΚΓ).
1963-66: Εργάζεται στην Πανεπιστημιακή Επιτροπή της ΕΚΓ της πόλης του
Βελιγραδίου.
1966-69: Σύμβουλος Οικονομικών Υποθέσεων στο Δημοτικό Συμβούλιο Βελιγραδίου
και αργότερα Πρόεδρος της Επιτροπής Πληροφόρησης στην περιοχή Βελιγραδίου.
1969-78: Αναπληρωτής και εν συνεχεία Γενικός Διευθυντής στην εταιρεία
``ΤΕΧΝΟΓΚΑΖ``.
1978-83: Πρόεδρος της Ενωμένης Τράπεζας Βελιγραδίου.
1983-84: Μέλος του Προεδρείου της Κεντρικής Επιτροπής της ΕΚΓ.
1984-86: Πρόεδρος της Επιτροπής της ΕΚΓ της πόλης του Βελιγραδίου.
1986-88: Μέλος του Προεδρείου της Ένωσης Κομμουνιστών Σερβίας.
1988-89: Πρόεδρος του Προεδρείου της Ένωσης Κομμουνιστών Σερβίας.
Μάιος 1989: Εκλέγεται Πρόεδρος της Σερβίας για ένα χρόνο.
Ιούλιος 1990: Πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Σερβίας, δηλαδή του
Κόμματος που προήλθε από την ένωση της ``Σοσιαλιστικής Συμμαχίας`` και της
``Ένωσης Κομμουνιστών Σερβίας``.
Δεκ.1990: Στις πολυκομματικές προεδρικές εκλογές που διοργανώνονται στην
Σερβία, εκλέγεται Πρόεδρος της ομόσπονδης αυτής δημοκρατίας με το 65% των
ψήφων.
27/4/1992: Στην παλαιά ομοσπονδιακή Βουλή στο Βελιγράδι σέρβοι και
μαυροβούνιοι βουλευτές ανακηρύσσουν επισήμως την ίδρυση της Γιουγκοσλαβικής
Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας.
31/5/1992: Διεξάγονται κοινοβουλευτικές εκλογές και το κυβερνών Σοσιαλιστικό
Κόμμα του Μιλόσεβιτς κερδίζει 73 από τις 138 έδρες, το εθνικιστικό Σερβικό
Ριζοσπαστικό Κόμμα έρχεται δεύτερο με 33 έδρες, το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό
Κόμμα του Μαυροβουνίου πήρε 23 έδρες, η Δημοκρατική Κοινότητα των Ούγγρων της
Βοϊβοδίνας, δύο έδρες, όπως και η Ένωση Κομμουνιστών-Κίνημα για τη
Γιουγκοσλαβία και τέλος, άλλες τρείς έδρες, κέρδισαν ανεξάρτητοι υποψήφιοι.
Τις εκλογές μποϋκοτάρησε η αντιπολίτευση, ενώ η συμμετοχή δεν ξεπέρασε το 60%
στη Σερβία και το 50% στο Μαυροβούνιο.
20/12/1992: Κερδίζει τις προεδρικές εκλογές που διεξάγονται, ενώ ο μειοψηφών
αντίπαλός του, Μ. Πάνιτς, ζητεί την ακύρωσή τους και την επανάληψή τους σε
τρεις μήνες.
2/5/1993: Συμμετέχει στη Διάσκεψη των Αθηνών, κατά την οποία οι Σέρβοι της
Βοσνίας, με δική του προτροπή, υπογράφουν το ειρηνευτικό σχέδιο των Βανς και
Οουεν για τη Βοσνία.
6/5/1993: Μετά την απόρριψη του ειρηνευτικού σχεδίου από τό σερβικό κοινοβούλιο
αποφασίζει τη διακοπή του ανεφοδιασμού των Σέρβων της Βοσνίας και τους
απαγορεύει την είσοδο στη Σερβία.
11/5/1993: Προτείνει τη διεξαγωγή Πανσερβικής Κοινοβουλευτικής Διάσκεψης, με
τη συμμετοχή των Σέρβων της Βοσνίας και της Κροατίας για να αποφασίσουν από
κοινού εάν θα αποδεχθούν το ειρηνευτικό σχέδιο Βανς-Οουεν για τη Βοσνία.
20/10/1993: Διαλύει τη Βουλή, λόγω ``πολιτικής κωλυσιεργίας`` και προκηρύσσει
πρόωρες εκλογές για τις 19 Δεκεμβρίου.
19/12/1993: Διεξάγονται πρόωρες εκλογές, στις οποίες το Σοσιαλιστικό Κόμμα
κερδίζει την πλειοψηφία με 123 έδρες, όχι όμως και την κυβερνητική αυτοδυναμία
για την οποία χρειάζονται 126 έδρες. Η συμμαχία DEPOS του Βουκ Ντράσκοβιτς
κέρδισε 45 έδρες, οι Εθνικιστές Ριζοσπάστες του Βόισλαβ Σέσελι, 39 έδρες, το
Δημοκρατικό Κόμμα, 29 έδρες, το Δημοκρατικό Κόμμα της Σερβίας, 7 έδρες, οι
Ούγγροι της Βοϊβοδίνας, 5 έδρες και ο συνασπισμός των κομμάτων των Αλβανών, 2
έδρες. Το 4% των ψηφοδελτίων εκρίθη άκυρο και θα διεξαχθούν επαναληπτικές
εκλογές σε 52 τμήματα.
22/2/1994: Δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Μίρκο Μαριάνοβιτς.
18/3/1994: Η κυβέρνηση Μαριάνοβιτς λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.
30/8/1995: Ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας και καταζητούμενος από τη διεθνή
κοινότητα για εγκλήματα πολέμου, Ράντοβαν Κάρατζιτς, τον εξουσιοδοτεί εν λευκώ
να συνεχίσει τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Βοσνίας.
21/11/1995: Μονογράφει ως πρόεδρος της Σερβίας με τους ομολόγους του της
Κροατίας και της Βοσνίας την ειρηνευτική συμφωνία για τη Βοσνία που προβλέπει
ότι η Βοσνία θα παραμείνει ενιαίο κράτος με διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα,
διαιρεμένη στην Κροατο-Μουσουλμανική Ομοσπονδία και τη Σερβική Δημοκρατία, με κεντρική διοίκηση, δύο κοινοβουλευτικά συμβούλια, ενώ το Σαράγεβο θα
παραμείνει ενιαία πόλη και προβλέπεται η διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών. Η
συμφωνία θα μείνει γνωστή ως ``συμφωνία του Ντέιτον`` από την πόλη του Οχάιο
όπου συνομολογήθηκε.
15/7/1997: Εκλέγεται πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας λαμβάνοντας σε μυστική ψηφορία στο μεν Συμβούλιο των Δημοκρατών (Ανω Βουλή) 29 ψήφους στο δε Συμβούλιο των Πολιτών (Κάτω Βουλή) 88 ψήφους.
23/7/1997: Ορκίζεται πρόεδρος.
27/5/1999: Παραπέμπεται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο του ΟΗΕ με την
κατηγορία της διάπραξης εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας από τις αρχές του χρόνου στο Κόσοβο. Στις 24/3, το ΝΑΤΟ άρχισε να βομβαρδίζει στόχους στο γιουγκοσλαβικό έδαφος, με σκοπό την προστασία των Αλβανών του Κοσόβου από την εθνοκάθαρση στην οποία, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Συμμαχίας, επιδίδονταν οι γιουγκοσλαβικές δυνάμεις ασφαλείας. Το ΝΑΤΟ τερμάτισε στις 10/6 τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, μετά την αποδοχή από το Βελιγράδι των αρχών
του ειρηνευτικού σχεδίου της Ομάδας των ``Οκτώ``, βάσει του οποίου αναπτύχθηκε
στο Κόσοβο διεθνής δύναμη ασφαλείας και η πολιτική διοίκηση της περιοχής
ανατέθηκε στον ΟΗΕ.
23/6/1999: Η ελβετική κυβέρνηση αποφασίζει τη δέσμευση όλων των περιουσιακών
στοιχείων του, μετά από αίτημα του ΔΠΔ του ΟΗΕ.
17/2/2000: Επανεκλέγεται ομόφωνα πρόεδρος του Σερβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος.
6/7/2000: Τα δύο σώματα της Βουλής της Γιουγκοσλαβίας εγκρίνουν πρόταση για
τροποποίηση του Συντάγματος, με την οποία ανοίγει ο δρόμος για την παραμονή του
στην εξουσία και μετά το 2001. Βάσει της τροπολογίας, η εκλογή Προέδρου της
Δημοκρατίας θα γίνεται στο εξής απευθείας από το λαό και θα είναι δυνατό να
ανανεωθεί μία φορά.
28/7/2000: Ορίζεται επίσημα υποψήφιος του Σερβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος στις
προεδρικές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου.
24/9/2000: Συγκεντρώνει το 40,23% των ψήφων έναντι 48,22% του υποψηφίου της
αντιπολίτευσης, Κοστούνιτσα, σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα των προεδρικών
εκλογών που ανακοίνωσε η ομοσπονδιακή εκλογική επιτροπή, σύμφωνα όμως με την
αντιπολίτευση ο δικός της υποψήφιος συγκέντρωσε ποσοστό άνω του 50% και εξελέγη πρόεδρος από τον πρώτο γύρο. Στις βουλευτικές εκλογές, που διεξήχθησαν
ταυτόχρονα με τις προεδρικές, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και τα συνεργαζόμενα με
αυτό κόμματα ``Γιουγκοσλαβική Αριστερά`` και ``Σοσιαλιστικό Λαϊκό Κόμμα του
Μαυροβουνίου``, κέρδισαν την πλειοψηφία των εδρών στην Ανω και την Κάτω Βουλή.
6/10/2000: Αναγνωρίζει τη νίκη του Κοστουνίτσα στις προεδρικές εκλογές και την
επομένη ο νέος πρόεδρος ορκίζεται ενώπιον του νέου Κοινοβουλίου. Είχαν
προηγηθεί μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης στο Βελιγράδι και σε
άλλες πόλεις, με αίτημα την αναγνώριση της νίκης της στις προεδρικές εκλογές.
25/11/2000: Επανεκλέγεται πρόεδρος του Σερβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος χωρίς
αντίπαλο, με ποσοστό 86,5%, από το έκτακτο συνέδριο του κόμματος στο Βελιγράδι.
23/12/2000: Το Σοσιαλιστικό Κόμμα συγκεντρώνει ποσοστό μόλις 13,76% και 37
έδρες στο νέο Κοινοβούλιο της Σερβίας.
1/2/2001: Ο νέος υπουργός Εσωτερικών της Σερβίας δηλώνει ότι ο Μιλόσεβιτς έχει
τεθεί σε 24ωρη κατ‹οίκον αστυνομική επιτήρηση.
25/2/2001: Ξεκινά έρευνα-ανάκριση εις βάρος του με την κατηγορία των ψευδών
δηλώσεων περιουσιακών στοιχείων.
28/2/2001: Η εισαγγελία του Βελιγραδίου ζητεί από την αστυνομία να ξεκινήσει
έρευνα εναντίον του για τη μεταφορά ράβδων χρυσού στο εξωτερικό το φθινόπωρο
του 2000. Η ελβετική κυβέρνηση επιβεβαιώνει ότι από 21/9-2/11/2000 παρελήφθησαν από τη Γιουγκοσλαβία ράβδοι χρυσού 173 βάρους κιλών και αξίας 400 εκατομμυρίων δολαρίων.
1/4/2001: Συλλαμβάνεται στο σπίτι του στο Βελιγράδι, με την κατηγορία της
κατάχρησης εξουσίας και της διαφθοράς. Ο εισαγγελέας διατάζει την προφυλάκισή
του για 30 ημέρες. Στις 2/4 καταθέτει εγγράφως στον εισαγγελέα του Βελιγραδίου
ότι χρηματοδότησε μυστικά τις ένοπλες δυνάμεις των Σέρβων της Βοσνίας και της
Κροατίας.
6/4/2001: Ο γραμματέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για τα εγκλήματα
πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία επιδίδει επίσημα στον υπουργό Δικαιοσύνης το
κατηγορητήριο και το ένταλμα σύλληψης κατά του Μιλόσεβιτς.
2/4/2001: Μεταφέρεται στο στρατιωτικό νοσοκομείο όπου παραμένει νοσηλευόμενος
για δύο ημέρες. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα ισχυρίζεται ότι η επιδείνωση της υγείας
του (πάσχει από υπέρταση) οφείλεται στις συνθήκες κράτησής του στις φυλακές.
30/4/2001: Παρατείνεται η προφυλάκισή του για 60 ημέρες. 3/5/2001: Δικαστήριο τού επιδίδει το κατηγορητήριο του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
23/6/2001: Η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση υιοθετεί αμφιλεγόμενο διάταγμα για τη
συνεργασία της Γιουγκοσλαβίας με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, ανοίγοντας το
δρόμο για την έκδοση στη Χάγη όλων των γιουγκοσλάβων πολιτών που κατηγορούνται για εγκλήματα πολέμου.
25/6/2001: Οι δικηγόροι του προσφεύγουν στο Συνταγματικό Δικαστήριο.
28/6/2001: Παραδίδεται από τη γιουγκοσλαβική κυβέρνηση στο Διεθνές Ποινικό
Δικαστήριο στη Χάγη, παρά την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, νωρίτερα την ίδια μέρα, να αναστείλει προσωρινά την εφαρμογή του διατάγματος για τη συνεργασία της Γιουγκοσλαβίας με το ΔΠΔ.
3/7/2001: Παρουσιάζεται ενώπιον του ΔΠΔ χωρίς συνηγόρους, δηλώνει ότι πρόκειται
για ένα ``παράνομο`` όργανο και αρνείται να δηλώσει αν αποδέχεται ή όχι την ενοχή
του.
9/10/2001: Το ΔΠΔ απαγγέλλει εναντίον του κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου και
εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη διάρκεια του πολέμου στην Κροατία
(1991-95).
23/11/2001: Το ΔΠΔ απαγγέλλει εναντίον του κατηγορία για γενοκτονία στη
διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία (1992-95). Συνολικά αντιμετωπίζει 29 κατηγορίες
για εγκλήματα στη Βοσνία.
12/2/2002: Αρχίζει η δίκη του στο ΔΠΔ της Χάγης. Αμφισβητεί την νομιμότητα του
δικαστηρίου και το κατηγορεί ότι αποτελεί μέρος μιας εκστρατείας δαιμονοποίησής του.
18/1/2003: Όντας υπόδικος στη Χάγη, επανεκλέγεται πρόεδρος του Σοσιαλιστικού
Κόμματος.
29/4/2003: Κατηγορείται επίσημα από τη σερβική αστυνομία ως επικεφαλής του
δικτύου που οργάνωσε την απόπειρα δολοφονίας του τότε αντιπολιτευόμενου
πολιτικού Βουκ Ντράσκοβιτς, στο Μαυροβούνιο, τον Ιούνιο του 2000.
23/9/2003: Ειδικός εισαγγελέας της Σερβίας απαγγέλλει κατηγορία εναντίον του
για τη δολοφονία του πρώην προέδρου της Σερβίας, Ιβάν Στάμπολιτς, που
εξαφανίστηκε μυστηριωδώς τον Αύγουστο του 2000 και το πτώμα του βρέθηκε θαμμένο στο δάσος το Μάρτιο του 2003 και την απόπειρα δολοφονίας του αντιπολιτευόμενου πολιτικού Βουκ Ντράσκοβιτς.
28/12/2003: Εκλέγεται βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος στις βουλευτικές
εκλογές της Σερβίας, όμως δεν πρόκειται να καταλάβει την έδρα του λόγω τού ότι
είναι υπόδικος στη Χάγη.
Πηγή: skai.gr