Πρώτα φροντίζουμε οι «Αρβύλες» μας να μην βρωμάνε

Η έπαρση υπήρξε διαχρονικά ο χειρότερος σύμβουλος όλων των δημοσίων προσώπων. Κάθε φορά δε που σχεδόν προδιαγεγραμμένα αυτή έγινε οδηγός για τη διαχείριση πάσης φύσεως κρίσης, πάντοτε οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στη δημιουργία μίας νέας και ίσως δριμύτερης.
 
Για δεύτερη μέρα χθες, ο Αντώνης Κανάκης και οι συντελεστές του πληγωμένου από ένα πρωτοφανές στα τηλεοπτικά χρονικά σκάνδαλο «Ράδιο Αρβύλα» προσπαθούν να σώσουν μία κατάσταση από αυτές που ποτέ δεν πίστεψαν ότι θα καλούνταν να αντιμετωπίσουν.
 
«Ο αδερφός τους», ο «κολλητός», τους Στάθης Παναγιωτόπουλος έφερε μία γυναίκα στην αδιανόητη θέση να δει -μαζί με χιλιάδες άλλους- τον εαυτό της σε ερωτικές της συνευρέσεις στο αχανές διαδίκτυο. Αυτή η γυναίκα προσπαθεί δε εδώ και τρία χρόνια να βρει το δίκιο της και να απαλλαχθεί από τον βαθύ λεκέ που αφήνει πάνω της η πράξη του, προσφεύγοντας στη δικαιοσύνη αλλά και κάποιες στιγμές εκλιπαρώντας τον δήμιό της να τη λυτρώσει. Αυτού, που όπως η ίδια λέει, την έκανε ακόμη και να σκεφτεί να δώσει τέλος στη ζωή της.
 
Στη διάρκεια αυτών των τριών ετών, ο σπουδαίος αυτός άντρας  μαζί με τα «αδέρφια του», «την οικογένειά» του, όπως οι ίδιοι αποκαλούν την τηλεοπτική τους παρέα, απολαμβάνουν μία συναρπαστική ζωή, με δημοσιότητα, λεφτά, αναγνώριση και κυρίως τον αέρα και τη μαγκιά που σου προσφέρει έναντι των πολιτών η δυνατότητα να είσαι υπεράνω όλων, κράζοντας αδιακρίτως τους πάντες και τα πάντα και βάλλοντας επί δικαίων και αδίκων κάτω από τη μαρκίζα της σάτιρας.
 
«Ένα αστείο είναι κάτι πολύ σοβαρό» είχε πει μεταξύ πολλών άλλων σοφών ο Ουίνστον Τσόρτσιλ και δυστυχώς δεν ήταν λίγες οι φορές όλα αυτά τα χρόνια που στους Ράδιο Αρβύλα, η λεπτή κλωστή που χωρίζει την πλάκα με το σοβαρό έσπασε. Άλλοτε επειδή το πνεύμα -πνεύμα είναι το άτιμο, τι να σου κάνει- εξαντλήθηκε μπροστά στην αδηφάγο διαδικασία της κάλυψης του υπέρμετρου τηλεοπτικού χρόνου -η αθώα εκδοχή- και άλλοτε επειδή η πλάκα έγινε ο μανδύας του σοβαρού – η πιο ψαγμένη εκδοχή, διαλέγετε εσείς.
 
Γιατί όταν επέρχεται η οίηση, η σάτιρα μετουσιώνεται σε κήρυγμα ή σε διάγγελμα. Και ως γνωστόν, τα κηρύγματα είναι για τους παπάδες και τα διαγγέλματα για τους πολιτικούς. Επί χρόνια, και τι χρόνια, οι ράδιο αρβύλα εμφορούνται από έναν αφόρητο λαϊκισμό. Τον λαϊκισμό του εύκολου, του εύπεπτου, του αφιλτράριστου και του ισοπεδωτικού. Ως άλλοι διώκτες ενός αιμοβόρου συστήματος που κατατρώγει με λύσσα καθημερινά τις σάρκες μας, με έναν διδακτικό, σχεδόν κατηχητικό τρόπο, καταγγέλλουν, απαξιώνουν, περιγελούν, διατυπώνοντας τελικά μία βαριά πολιτική θέση, τα απότοκα της οποίας έχουμε πληρώσει και συνεχίζουμε να πληρώνουμε ακριβά.
  
Αλλά ακόμη κι αν αποφασίσεις να επιφυλάξεις για τον εαυτό σου μια τέτοια θέση, τότε κύριε Κανάκη πρέπει να φροντίσεις οι αρβύλες σου να μην βρωμάνε.
 Ο τρόπος με τον οποίο αντιδρά ο παρουσιαστής και οι εναπομείναντες της «οικογενείας» δείχνουν ότι δυστυχώς δεν έχουν καταλάβει τον λόγο για τον οποίο μεγάλη μερίδα των πολιτών αντιδρούν και βάλλουν εναντίον τους.Επί πολλά χρόνια η παρέα των αδιάβλητων, των αμόλυντων, των αμέμπτου ηθικής, έχουν κάνει επάγγελμα το «κράξιμο» κουνώντας το δάχτυλο σε κάθε έναν με τον οποίον διαφωνούν, και τελικά αποδεικνύεται ότι ανάμεσά τους υπάρχει ένα κτήνος. Ένα κτήνος που ούτε είδαν ούτε μύρισαν.
 
Καλή τη πίστη οφείλουμε να τους πιστέψουμε. Μετά όμως τί; Η λογική λέει ότι ζητάς ταπεινά συγγνώμη, σιωπάς και πας στη γωνιά σου να σκεφτείς τι πήγαινε όλα αυτά τα χρόνια λάθος. Αντ’ αυτού δυστυχώς εδώ και δύο μέρες βλέπουμε τον Αντώνη Κανάκη, μαυροφορεμένο και συντετριμμένο να αγορεύει σε κοντινό πλάνο, με τις σφήνες στους συμπαρουσιαστές του να γίνονται μόνο όταν πρέπει να καταγραφούν τα νεύματα που επιβεβαιώνουν στον τηλεθεατή ότι και αυτοί συμφωνούν. Να αγορεύει και να κηρύττει ανθρωπισμό και ηθική, καταγγέλλοντας και πάλι το σύστημα που δημιούργησε τις συνθήκες ώστε να υπάρχουν τσοντοσάιτ και να ευδοκιμούν συμπεριφορές σαν κι αυτές του αποκληρωμένου αδερφού. Και πάνω στην ακατασχετη δακρύβρεχτη φλυαρία, τα πληγωμένα μάτια του παρουσιαστή κοιτούν μόνο τα μάτια του θύματος της αγριότητας του πρώην «κολλητού» και με μία άχαρη οικειότητα της απευθύνοντα ως «αγάπη μου» και «κοπέλα μου». 
 
Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι το απρόσμενο σκάνδαλο έχει μετατραπεί σε ένα ακόμη τηλεοπτικό σόου. Είναι η στιγμή που λες ότι δυστυχώς δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Καταλάβαμε εμείς.

Βασίλης Κουφόπουλος
 

Πηγή: skai.gr