Toυ Στέλιου Κάνδια
"Χρειάζονται δύο για να χορέψεις ταγκό". Είναι ένα αγαπημένο ρητό των Αμερικανών που ο Ντόναλντ Τραμπ θα γνωρίζει καλά ως επιχειρηματίας και μοιάζει να βρίσκει πεδίο εφαρμογής στη δολοφονία του Κασέμ Σουλεϊμανί από αμερικανική επιδρομή στη Βαγδάτη και τα ιρανικά αντίποινα με επιθέσεις σε αμερικανικές βάσεις στο Ιράκ. Η δολοφονία του Σουλεϊμανί έφερε ξανά το χαμόγελο σε μερικά "γεράκια” του Πενταγώνου μετά το φιάσκο της Συρίας, συσπείρωσε τους Ρεπουμπλικανούς στο πλευρό του προέδρου Τραμπ, λειτούργησε ως ο καλύτερος αντιπερισπασμός για την περιπέτεια της παραπομπής του, και του έδωσε επίχρισμα ηγέτη με πυγμή ενόψει των αμερικανικών προεδρικών εκλογών της 3ης Νοεμβρίου.
Από την πλευρά της η Τεχεράνη αντέδρασε στη σωστή "δοσολογία" για να διακηρύττει ότι "πήρε τα όπλα" στο εσωτερικό της και παράλληλα να διαβεβαιώνει στο εξωτερικό ότι "εντάξει παιδιά, τελείωσε το πανηγύρι τα μαζεύουμε". Ο έμπειρος δημοσιογράφος του CNN Νικ Ρόμπερτσον είχε προβλέψει ότι ο Τραμπ θα έπαιρνε το "σήμα" και δεν θα κλιμάκωνε την ένταση, επισημαίνοντας ουσιαστικά ότι οι Ιρανοί "βάρεσαν στο γάμο του Καραγκιόζη" ενημερώνοντας εκ των προτέρων τους άμεσα ενδιαφερόμενους ότι θα τους... χτυπήσουν και επιλέγοντας τους δυσκολότερους δυνατούς στόχους!
Οι Ιρανοί θεοκράτες παράλληλα συσπείρωσαν τον ιρανικό λαό που είχε κατέβει στους δρόμους και είχε ανέβει στα κάγκελα υπέρ της μείωσης των τιμών της βενζίνης (αλλά ουσιαστικά κατά της διαφθοράς του ιερατείου), ενώ οι κακές γλώσσες λένε ότι ο στρατηγός Σουλεϊμανί είχε συγκεντρώσει υπερβολική δύναμη για το καλό της υγείας του όντας ατύπως το νούμερο 2 της χώρας.
Μακριά από εμάς βέβαια η μυθιστορηματική συνωμοσιολογία επιπέδου Τζον Λε Καρέ, έστω κι αν όλα μοιάζουν με μια μάλλον αδέξια χορογραφία στην οποία οι παρτενέρ προσπαθούν να βρουν το ρυθμό τους χωρίς να πέσουν ο ένας πάνω στον άλλον. Από ένα ατύχημα όμως μπορεί να αρχίσουν κάποια στιγμή πραγματικοί "χοροί", διόλου ευχάριστοι για τους συμμετέχοντες, αλλά και για το κατά τα άλλα φιλοθέαμον παγκόσμιο "κοινό".
