Τι σε θυμώνει περισσότερο;

Τι είναι αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη οργή στην κοινωνία;

Επειδή γίνεται πολύ συζήτηση στα πολιτικά γραφεία για τον αν η υπόθεση των «επισυνδέσεων»  της ΕΥΠ πληγώνει σοβαρά την κυβέρνηση, ας αναρωτηθούμε το εξής:
Τι προκαλεί μεγαλύτερη οργή στην κοινωνία;

Ότι για μια ακόμη φορά καταγγέλλεται σκάνδαλο για παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών; 

Ή ότι για μια ακόμη φορά, με ένα μπουρίνι διάρκειας λίγων λεπτών, πλημμύρισαν λεωφόροι στην Αθήνα και διακόπηκε η κυκλοφορία στην Πειραιώς, στην Βουλιαγμένης και στην Ποσειδώνος;

Και τα δύο συμβαίνουν συχνά. Όταν συμβούν βγαίνουν όλοι να τα στιγματίσουν. Κι οι αρμόδιοι δεσμεύονται ότι δεν θα επαναληφθούν. Αλλά επαναλαμβάνονται. Χωρίς να διορθωθούν.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πιο βαρύ πολιτικό ατόπημα είναι το δεύτερο.

Σε ό,τι αφορά την προστασία του απορρήτου των επικοινωνιών, κανείς δεν μπορεί πραγματικά να την εγγυηθεί. Έτσι όπως καλπάζει η τεχνολογία, σαρώνονται όλα τα προσωπικά δεδομένα, όσες δικλείδες ασφαλείας κι αν θεσπιστούν.

Ενώ το χάος που δημιουργείται στην Αθήνα με την πρώτη νεροποντή μπορεί να διορθωθεί. Γι αυτό και μας θυμώνει όποτε συμβαίνει…

Μια φορά αν ασχοληθούν σοβαρά όσοι πρέπει να ασχοληθούν –δηλαδή η κυβέρνηση και η αυτοδιοίκηση- η παραλία της Βούλας δεν θα ξαναγίνει λίμνη. Ούτε η γέφυρα στη Χαμοστέρνας.

Θα πρέπει πρώτα να πνιγεί κανένας περαστικός ή κανένας ανυποψίαστος τουρίστας για να σηκώσουν τα μανίκια οι αρμόδιοι και να δώσουν λύσεις;

Πιο μεγάλο πολιτικό κόστος λοιπόν, δεν προκαλούν οι τηλεφωνικές υποκλοπές. Ασφαλώς και είναι ατόπημα, αλλά δεν θα κριθεί μια κυβέρνηση από αυτό, ούτε θα βγάλει τον κόσμο στους δρόμους. Ενώ αν θρηνήσουμε κανένα θύμα σε ένα από τα πέντε έξι γνωστά σημεία της Αθήνας που πλημμυρίζουν κάθε τρεις και λίγο, ούτε ψύλλος στον κόρφο της…