Toυ Στέλιου Κάνδια
Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός στο ΚΙΝΑΛ που ήταν ανέκαθεν ΠΑΣΟΚ και θα ξαναγίνει πάλι ΠΑΣΟΚ στην ούγια, να πούμε πώς η νίκη του Νίκου δεν ήταν αναπάντεχη. Γιατί ο κόσμος αρέσκεται να δοκιμάζει νέα προϊόντα και υπηρεσίες στο πολιτικό σουπερμάρκετ. Γιατί ο Παπανδρέου υπερτίμησε τη μπράντα του ονόματος που κουβαλάει, όπως είχε πράξει άλλοτε ο Σοφοκλής Βενιζέλος, γιατί για πολλούς είναι ξαναζεσταμένο φαγητό, γιατί, κακά τα ψέματα (και) στην πολιτική ο 70αρης δεν είναι "ο νέος της εποχής" και οι περισσότεροι, φευ, κοιτάνε και τη φρεσκάδα στα ψώνια καθώς και τους αντιπάλους στα απέναντι μαγαζιά για να χορέψουν ζεϊμπέκικο με τις δημοσκοπήσεις.
Όλα καλά λοιπόν για τον Κρητικό που φαίνεται ότι ξέθαψε και το niche του "πατριωτικού ΠΑΣΟΚ" την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω Πρεσπών, γκρίνιας για το τείχος του Έβρου και άρνησης για τις συμφωνίες με Γαλλία και ΗΠΑ αντιμετωπίζεται από πολλούς πολίτες με καχυποψία όσον αφορά τα πατριωτικά του διαπιστευτήρια. Όλα καλά επίσης γιατί ο λόγος του δείχνει ψύχραιμος συγκριτικά με το αταβιστικό "όχι σε όλα" της συριζοαριστεράς. Όλα καλά κι όλα ωραία είπαμε για τον Ανδρουλάκη; Γελοιογράφοι και αρθρογράφοι επισήμαναν καυστικά τις δυσδιάκριτες έως αόρατες θέσεις του σε σειρά ζητημάτων, κι αν κάνεις παραδεχθεί ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ειδικά όσον αφορά εσωκομματικές εκλογές, αργά ή γρήγορα μετά τη νίκη έρχεται ο λογαριασμός των αποφάσεων και των επιλογών και το "κρύβε λόγια" παύει να ισχύει. Εδώ λοιπόν θα κριθεί ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ειδικά όταν έχει να αντιμετωπίσει τους μπαρουτοκαπνισμένους στην ηγεσία Μητσοτάκη και Τσίπρα. Ίσως ο Ανδρουλάκης να είναι και η τελευταία ευκαιρία ώστε να ανατείλει ξανά o "ήλιος ο πράσινος" τουλάχιστον ως ισχυρός ρυθμιστικός διψήφιος τρίτος πόλος είτε ακόμα, συν τω χρόνω, ως δεύτερο ή και πρώτο κόμμα! Δύσκολο; Οπωσδήποτε. Αδύνατο; Οπωσδήποτε όχι, αν κρίνουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ που κάποτε έδινε μάχη κοινοβουλευτικής επιβίωσης. Στα χέρια του Ανδρουλάκη είναι να ετοιμάσει την κατάλληλη συνταγή στην πολιτική κουζίνα, έστω κι αν ως σεφ είναι εκτός Βουλής. Με συλλογικές διαδικασίες, σαφείς θέσεις, προτάσεις/αντιπροτάσεις, ευκρινείς αντιδράσεις συγκεκριμένες στοχεύσεις. Όπως λένε άλλωστε και οι Βρετανοί "the truth of the pudding is in the eating", η αληθινή γεύση της πουτίγκας διαπιστώνεται στο φάγωμα, όχι στην εμφάνιση. Στον Ανδρουλάκη εναπόκειται αν θα κορέσει τη διαπιστωμένη όρεξη του κόσμου για ανανέωση και θα φάει ποσοστά των άλλων, ή αν θα φαγωθεί από τους άλλους που μπορεί να είναι και οι άλλοι του κόμματός του. Άλλωστε ήταν ο Τσόρτσιλ που είχε πει "στα αλλά κόμματα έχω αντιπάλους στο κόμμα μου έχω εχθρούς". Ως Άγγλος κάτι παραπάνω θα γνώριζε από πουτίγκες.
