Του Βασίλη Χιώτη
Όσο προχωρούν οι εργασίες της επιτροπής που διερευνά τα πεπραγμένα του πρώην υπουργού Νίκου Παππά, τόσο περισσότερο τεκμηριώνεται αυτό που εξ’ αρχής γνωρίζαμε, αλλά δεν μπορούσαμε να τεκμηριώσουμε.
Ότι δηλαδή, ένας από τους βασικούς στόχους της προηγούμενης κυβέρνησης, ήταν να δημιουργήσει ένα μηχανισμό προπαγάνδας στο τηλεοπτικό τοπίο, γιατί πίστευε πως με αυτό τον τρόπο μπορεί να ελέγξει απόλυτα την ενημέρωση της χώρας.
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, είχε καλλιεργήσει ένα μύθο, πως η διαμόρφωση της κοινής γνώμης γίνεται αποκλειστικά από τους καναλάρχες, οι οποίοι μάλιστα κατά την άποψή τους, υπηρετούσαν πιστά τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας. Λες και δεν υπήρχαν ήδη τα social media και τα άλλα μέσα ενημέρωσης, τα οποία κανείς δεν μπορεί να ελέγξει απόλυτα.
Υπηρετώντας τον ίδιο μύθο κι όταν έγιναν κυβέρνηση, προσπάθησαν με κάθε τρόπο να βάλουν πόδι σε κανάλια κι εφημερίδες. Αλλά το μόνο που πέτυχαν με τις «γάτες των Ιμαλαϊων» και τους καναλάρχες με βοσκοτόπια, ήταν ο αυτοεξευτελισμός τους.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΧΙΩΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΟΤΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΣΤΟΝ ΣΚΑΪ 100,3
Το ζήτημα είναι, πως μέχρι και σήμερα, εξακολουθούσαν να προσπαθούν να μας πείσουν πως όλα αυτά δεν συνέβησαν. Μέχρι που άρχισε να μιλάει ο δικός τους Καλογρίτσας και να αποκαλύπτει τις μυστικές συμφωνίες που έκαναν, αλλά και τις σκοτεινές μεθόδους που εφάρμοσαν για να πετύχουν την κυριαρχία τους στα ΜΜΕ.
Ο «κόκκινος εργολάβος» που εμφάνιζαν σε δεξιώσεις και συνεστιάσεις ως το υπόδειγμα επιχειρηματία, αποδείχθηκε πως ήταν ένας κοινός τυχοδιώκτης, που έπαιζε το παιχνίδι τους γιατί ήλπιζε να ρεφάρει τα χρέη του. Κι όταν άρχισε να κάνει πίσω, διότι διαπίστωσε πως έχει να κάνει με αεριτζήδες και ερασιτέχνες, άρχισαν να τον εκβιάζουν «από πολύ ψηλά» απειλώντας τον πως θα τον στείλουν στη φυλακή.
Όλα αυτά τα λέει ο δικός τους άνθρωπος, που κοίμιζε υπουργούς στο σπίτι του και τους αποκαλούσε «λεβέντες και καμάρια» μέχρι να καταλάβει κι ο ίδιος πως ούτε λεβέντες ήταν, ούτε καμάρια.
Αλλά από τις αποκαλύψεις του δικού τους εργολάβου, τεκμηριώνονται πλέον και αδικήματα σε βάρος του χαϊδεμένου του υπουργού.
Διότι είναι αδίκημα καραμπινάτο, να αποκαλύπτεται πως ο αρμόδιος υπουργός για την διεξαγωγή ενός αδιάβλητου διαγωνισμού για τηλεοπτικές άδειες, μαγείρευε εγγυητικές επιστολές εκατομμυριών, για να ευνοήσει έναν από τους υποψηφίους καναλάρχες.
Όπως αδίκημα καραμπινάτο, είναι να παζαρεύει εκατομμύρια ένας υπουργός, τα οποία κανείς ακόμα δεν ξέρει από πού ήρθαν και που τελικά κατέληξαν.
Όλα αυτά είναι τεκμήρια, που δύσκολα μπορεί να τα αγνοήσει η Βουλή, αλλά και η Δικαιοσύνη.
Και μπορεί τώρα να γελάμε με τους λεβέντες και τις καφετζούδες, που περιτριγύριζαν το τότε πρωθυπουργικό γραφείο, αλλά τα πράγματα για τον ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν τώρα να γίνονται σοβαρά…
