Η χώρα της παράτασης

Το κράτος γενικώς κάνει τα πάντα για να επιβραβεύσει τους ασυνεπείς και τους παρανομούντες, αντί να επιβραβεύσει – έστω μια φορά- τους συνεπείς και τους νομοταγείς.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα, που μερικές φορές δίνει την εντύπωση ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει μια ευνομούμενη χώρα. Δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει σταθερούς κανόνες, διότι ούτε οι πολίτες το θέλουν, αλλά ούτε και το ίδιο το κράτος το θέλει.


Εδώ και τριάντα χρόνια, όλοι συμφωνούν πως οι φορολογικές δηλώσεις θα πρέπει να υποβάλλονται νωρίτερα, έτσι ώστε οι αναλογούντες φόροι του καθενός, να καταβάλλονται σε περισσότερες δόσεις μέσα στο ίδιο οικονομικό έτος.


Αλλά από τις 20 Ιουνίου, το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε παράταση ενός μηνός στην προθεσμία κατάθεσης φορολογικών δηλώσεων, επειδή διαπιστώθηκε ότι οι μισοί Έλληνες δεν έχουν ακόμα καταθέσει δήλωση. Και δεν την κατέθεσαν, επειδή ήταν βέβαιο ότι θα δοθεί παράταση! 


Αν μια χρονιά, ξεκαθαριστεί από την αρχή ότι δεν θα δοθεί καμιά παράταση κι επιπροσθέτως διπλασιαστούν τα πρόστιμα για τις εκπρόθεσμες δηλώσεις, τότε όλοι θα υπέβαλλαν δηλώσεις στην ώρα τους. Τελευταία στιγμή, αλλά στην ώρα τους. Και τουλάχιστον το κράτος, θα εξέπεμπε το μήνυμα ότι δεν διαπραγματεύεται τους κανόνες.


Το ίδιο γίνεται στα πάντα. Το κράτος δίνει παράταση κάθε χρόνο , στην προθεσμία καταβολής των τελών κυκλοφορίας.


Το κράτος δίνει την μία παράταση μετά την άλλη, στις αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις για κατεδάφιση αυθαιρέτων σε δάση και αιγιαλούς.


Το κράτος γενικώς κάνει τα πάντα για να επιβραβεύσει τους ασυνεπείς και τους παρανομούντες, αντί να επιβραβεύσει – έστω μια φορά- τους συνεπείς και τους νομοταγείς.


Γι αυτό και οι τελευταίοι που δικαιούνται να παραπονούνται για αυτή την κατάσταση, είναι οι κρατικοί λειτουργοί. Διότι αυτοί είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για αυτή τη κατάντια…