Μια, ακόμη, ευκαιρία στον Κ. Μητσοτάκη.
Εάν πάσχισε για το καλύτερο, με τόσα εμπόδια, καταιγίδες, απρόβλεπτα, χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, που έτυχαν εσωτερικά και εξωτερικά στη διαδρομή του και κατάφερε να διαφυλάξει την σταθερότητα στη χώρα, τι θα συνέβαινε εάν κυβερνούσε απρόσκοπτα; Η Ιστορία φυσικά δεν γράφεται με «εάν». Αντιθέτως, πιθανότητες να νικήσουν έχουν όσοι πατούν με τα δυό πόδια στο έδαφος και με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα στέκονται κατά μέτωπο απέναντι στο πρόβλημα, αναζητώντας λύσεις. Αυτό έκανε ο Μητσοτάκης. Αλλού το κατάφερε απόλυτα, αλλού λιγότερο, αλλού δεν συνειδητοποίησε το μέγεθος του «χάους» και το βρήκε μπροστά του.
Ας κάνουμε και την άλλη σκέψη: Τι θα συνέβαινε εάν στις υβριδικές επιθέσεις που δεχόταν η Ελλάδα και στις οποίες έπρεπε να υπάρξει ακαριαία απάντηση από τον κυβερνήτη, ο Μητσοτάκης (υποθετικά) ως Πρωθυπουργός σε μια Κυβέρνηση συνεργασίας θα έπρεπε να διαβουλεύεται με τον κυβερνητικό εταίρο; Κι αν εκδηλωνόταν διαφωνία η οποία επέφερε καθυστέρηση στην αναγκαία επείγουσα λήψη αποφάσεων; Ζήσαμε παρόμοιες στιγμές στην τετραετία Μητσοτάκη και τον κρίναμε για τον χρόνο μέσα στον οποίο έδρασε άμεσα. Με δεδομένες τις συνθήκες με τις οποίες εργάζεται και αποδίδει το Κράτος (μας) μια ενδεχόμενη ασυμφωνία κυβερνητικών συνεταίρων σε εξαιρετικά σοβαρό και ταυτοχρόνως υπαρξιακό για τη χώρα πρόβλημα δεν αφήνει περιθώρια για πειραματισμούς.
Εάν εξαιρέσουμε τη σύγκριση μεταξύ των αείμνηστων «γιγάντων» Μητσοτάκη-Παπανδρέου στις εκλογές του Οκτωβρίου 1993 για την επιλογή Πρωθυπουργού, είναι η δεύτερη φορά σε εκλογές της μεταπολιτευτικής Ιστορίας, όπου οι πολίτες θα συγκρίνουμε τον τρόπο διακυβέρνησης και την αποτελεσματικότητα ανάμεσα δυο διατελέσαντες Πρωθυπουργούς. Ο Α. Τσίπρας κυβέρνησε, ο Κ. Μητσοτάκης κυβέρνησε, όλα είναι νωπά στη μνήμη μας, οπότε θα επιλέξουμε τον καλύτερο σε αυτή τη θέση. Τα δεδομένα και τα γεγονότα δεν δίνουν επαρκή βαθμολογία και πιθανότητες να είναι νικητής ο Τσίπρας, ως αποτέλεσμα της προγενέστερης επίδοσης του και της διχαστικής πολιτικής του.
Η τετραετία Μητσοτάκη, προφανώς, δεν είναι συνώνυμη της τελειότητας. Είναι αντιθέτως συνώνυμη της κανονικότητας. Η κανονικότητα λειτούργησε ακόμη και στις δυσκολότερες στιγμές. Αυτήν επιζητούσε ο Πρωθυπουργός και όλο το Υπουργικό Συμβούλιο. Και γινόταν κατορθωτό παρά τις αντιξοότητες.
Ας δοκιμάσουμε λοιπόν ξανά τον Μητσοτάκη, ελπίζοντας σε συνθήκες κανονικότητας χωρίς απρόοπτα, ώστε να δοκιμαστεί αντιμέτωπος με το ήδη δεδομένο πρόβλημα χωρίς αυτό να μεγιστοποιείται κατόπιν μιας έκτακτης δοκιμασίας. Δεν μπορεί κανένας Κυβερνήτης να...υπογράψει συμβόλαιο με τα γεγονότα. Σε βρίσκουν εκεί που δεν το περιμένεις. Απαιτούν ψυχραιμία και άριστη γνώση δεδομένων που σημαίνει διάβασμα και σοβαρή ενημέρωση για όλα τα ζητήματα, ακόμη και τα πιο εξεζητημένα.
Αυτή είναι η δουλειά του Πρωθυπουργού, όπως την εκτελεί ο Μητσοτάκης. Είδαμε πως λειτουργεί στα δύσκολα. Τον μετρήσαμε, τον ζυγίσαμε, τον εμπιστευτήκαμε. Περιμένουμε από εκείνον πολλά. Πιθανόν και ίδια η Κοινωνία να μη έχει τη διάθεση να σηκώσει αλλαγές που πρέπει να γίνουν έστω κι αν αρχικά κάποιοι δεν θα επιθυμούν την βελτίωση. Θα κρίνουν καθώς θα εφαρμόζεται η αλλαγή που θα βελτιώνει την υπηρεσία που προσφέρει το Κράτος.
Γι' αυτό Πρωθυπουργός πρέπει να είναι, ξανά, εκείνος που μπαίνει στη μάχη και τολμά να αναμετρηθεί με τα δύσκολα...
