Του Πέτρου Κίρκιλη
Όποιο επάγγελμα και αν επιλέξει κανείς να ακολουθήσει στη ζωή του, έχει πολύ μεγάλη σημασία αν θα το υπηρετήσει με ήθος και αξιοπρέπεια. Ειδικά αν βρίσκεται σε θέση εξουσίας και επηρεάζει, με τις αποφάσεις του, άμεσα τις ζωές των υπολοίπων.
Η συνομιλία του πρώην αρχηγού του Πυροσβεστικού Σώματος Βασίλη Ματθαιόπουλου με τον πραγματογνώμονα Δημήτρη Λιότσιο τον Σεπτέμβριο του 2018, που έφερε στο φως της δημοσιότητας η Καθημερινή, είναι άκρως αποκαλυπτική για την κατάσταση που επικρατεί, εδώ και χρόνια, στη δημόσια διοίκηση και πιο συγκεκριμένα στα υψηλά κλιμάκια της πυροσβεστικής υπηρεσίας.
Από τη συνομιλία Ματθαιόπουλου-Λιότσιου, μάθαμε πως «για να καθαρίσει ο Καπέλιος τον Βασιλειάδη τον άφησε στα Κύθηρα και στη Μάνη χωρίς εναέρια». Ο τέως υπαρχηγός της πυροσβεστικής Γιάννης Βασιλειάδης επιβεβαίωσε στον ΣΚΑΪ μέχρι… κεραίας τα όσα ειπώθηκαν («μου στερήθηκαν εναέρια μέσα που επηρέασαν την έκβαση των πυρκαγιών»), βάζοντας στο κάδρο των ευθυνών και τον πρώην υπουργό Νίκο Τόσκα («τον ενημέρωσα προφορικά και με υπόμνημα»). Τι λένε για όλα αυτά οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές; Ο τότε αρχηγός Βασίλης Καπέλιος αρνείται τα πάντα ενώ ο κ. Ματθαιόπουλος, στο υπόμνημα που κατέθεσε στον εισαγγελέα για τη φωτιά στο Μάτι, υποστηρίζει ότι δεν φέρει καμία ευθύνη για τους 102 νεκρούς, παρότι ήταν τότε υπαρχηγός (!!) του πυροσβεστικού σώματος.
Όταν οι κάτοικοι των Κυθήρων, της Μάνης και του Ματιού εξακολουθούν να μετρούν τις πληγές τους από τις πυρκαγιές των περασμένων ετών, είναι εξοργιστικό κάποιοι να αδυνατούν, έστω και την ύστατη στιγμή, να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Όταν οι μάχιμοι πυροσβέστες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και δίνουν την μάχη με τις φλόγες, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους, είναι εξοργιστικό κάποιοι να αναλώνουν το χρόνο τους μετρώντας… γαλόνια. Όταν δάση, περιουσίες και ανθρώπινες ζωές έχουν χαθεί για πολλοστή φορά, είναι εξοργιστικό κάποιοι να δείχνουν ενδιαφέρον πρωτίστως για την επαγγελματική τους ανέλιξη.
Οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών έφεραν στην επιφάνεια, μεταξύ άλλων, τα χρόνια προβλήματα της δημόσιας διοίκησης. Έλλειψη οργάνωσης, απουσία αξιολόγησης, ευθυνοφοβία, προσωπικές στρατηγικές. Εν έτει 2020, καλό θα ήταν να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε γιατί η Ελλάδα καίγεται κάθε χρόνο. Άλλωστε, «έτσι παίζεται το παιχνίδι». Όμως, οι καμένες περιουσίες και τα απανθρακωμένα πτώματα δεν είναι «παιχνίδι». Και αυτοί που το βλέπουν ως «παιχνίδι», σίγουρα δεν είναι άνθρωποι. Τι είναι; Ανθρωπάκια.
