Του Δημήτρη Καμπουράκη
Αν ρωτήσεις δέκα πολίτες να σου πουν τον βασικό λόγο που έχασε ο Τσίπρας στις τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, οι έξι θα σου πουν ότι τους ξεζούμισε φορολογικά και οι υπόλοιποι τέσσερις ότι τους φλόμωσε στο ψέμα επί τεσσεράμισι χρόνια. Ή μάλλον και οι δέκα θα σου πουν ότι δεν άντεχαν άλλο τα ψέματα τους, απλώς οι έξι απ’ αυτούς θα σου πουν ότι δεν υπέφεραν πια και την φορολογία τους. Επίσης και οι δέκα θα σου πουν ότι το σύστημα Σύριζα δεν έδινε καμιά αξιόπιστη προοπτική στα παιδιά τους να δουλέψουν, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι ήταν βέβαιοι πως ένα κάποιο επιδοματάκι θα το ‘χαν εξασφαλισμένο απ’ τον Αλέξη.
Αυτά δεν είναι κρυμμένα μυστικά κάποιου δημοσκοπικού κέντρου φαιάς ουσίας, είναι πράγματα που τα ξέρει κι η Κουτσή Μαρία στην Κάτω Παναγιά. Οι μόνοι που δεν τα έχουν ακουστά είναι οι Συριζαίοι. Μήτε οι Προεδρικοί, μήτε οι Αριστεροί, μήτε οι Γεφυρωμένοι. Αυτοί αγρόν ηγόρασαν και ζεύγη βοών πέντε, που λέει και η Καινή Διαθήκη. Συνήθως κάνουν τα κορόιδα, αλλά όταν ζοριστούν ή όταν τους πιάσει κρίση ειλικρίνειας, ψελλίζουν εδώ κι εκεί κάτι μεσοβέζικα του τύπου «ε, δεν ήμασταν και τελείως έτοιμοι» ή «κάναμε κι εμείς τα λαθάκια μας, όπως θα τα ‘κανε ο κάθε ένας που κυβερνά». Να βγουν όμως θαρραλέα μπροστά στον κόσμο και να του πουν δυο καθαρές αλήθειες ούτε που το σκέφτονται.
Υπάρχει όμως ένα βασικό αξίωμα στην πολιτική που κι αυτό επιμένουν να το αγνοούν στον Σύριζα: Όπως συμπεριφέρεσαι ως αντιπολίτευση, έτσι και θα κυβερνήσεις όταν θα γίνεις κυβέρνηση (αν καταφέρεις να γίνεις φυσικά). Αυτή λοιπόν η πολιτική αφασία που τους χαρακτηρίζει εδώ και τρεις μήνες, αυτή η αποφυγή της πραγματικότητας, αυτό το σπρώξιμο κάτω απ’ το χαλί κάθε ουσιαστικής συζήτησης για τα αίτια της ήττας τους, απλώς προαναγγέλλουν μια δυνητική επανάληψη στο μέλλον του τρόπου που κυβέρνησαν την περίοδο 2015-19.
Στην Κουμουνδούρου μπορεί να είναι ικανοποιημένοι με μια τέτοια προοπτική και να θεωρούν ότι δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα ουσιαστικό μέχρι να πέσει ο Μητσοτάκης σαν ώριμο φρούτο. Το πρόβλημα τους (που δεν καταλαβαίνουν) είναι ότι ο κόσμος δεν είναι ανόητος, οπότε αντιλαμβάνεται πλήρως τις προθέσεις τους. Ο μέσος Έλληνας καταλαβαίνει ότι ο Τσίπρας αρνείται να δει κατάματα τους λόγους που βρέθηκε στην αντιπολίτευση και ότι ολόκληρο το κόμμα του τον ακολουθεί δίχως πολλές-πολλές αντιρρήσεις. Πρόκειται για συλλογική ανευθυνότητα που δεν προαναγγέλλει τίποτα καλό για το μέλλον. Το μόνο που υπόσχεται είναι μια επανάληψη της πρώτης κυβερνητικής τους περιόδου. Ναι, αλλά αυτή απορρίφθηκε από το εκλογικό σώμα.
Θα πει κάποιος ότι είναι ακόμα νωρίς και ότι μπορεί στο μέλλον να αποτολμήσουν να πουν αυτές τις χρήσιμες αλήθειες. Να τις πουν πρώτα στον εαυτό τους και μετά στον κόσμο. Δεν το πιστεύω. Αν δεν το κάνουν τώρα που είναι στην αρχή της αντιπολιτευτικής τους ζωής, γιατί να το κάνουν μετά από έναν χρόνο; Όσο πιο μακριά από ήττα θα βρίσκονται, τόσο μακρύτερα από την αυτοκριτική θα θέτουν τον εαυτό τους. Θα το πληρώσουν όμως όλο αυτό. Σαν κάθε άνθρωπο που αρνείται συστηματικά να δει τα ελαττώματα και τα σφάλματα του.
