Καλά και άγια όλα αυτά που ακούστηκαν για την επιχείρηση (της κακιάς ώρας) των λιμενικών στα Εξάρχεια, καθώς και το τερπνό μιντιακό ξεκατίνιασμα που προσέφερε η κολοκυθιά με την ελληνική αστυνομία για το ποιος ενημέρωσε ποιον, πώς τον ενημέρωσε (ίσως με σήματα καπνού αν κρίνουμε την κατάσταση του ψηφιακού συστήματος επικοινωνιών της ΕΛΑΣ) και πότε τον ενημέρωσε, αλλά για να είμαστε δίκαιοι, ας δούμε και την άλλη πλευρά του λόφου.
H αλήθεια είναι ότι στην κοινή γνώμη των Εξαχρείων (βλέπε το κάθε καρυδιάς καρύδι που έχει καταλάβει την περιοχή) η καθυστερημένη επέμβαση των ένοπλων “αντιεξουσιαστών στην εξουσία” προκάλεσε οργή. Δεν μπορεί κύριε, λένε, να σουλατσάρεις επί ώρα ελεύθερα κι ωραία στο Εξαρχιστάν, να κάνεις έρευνες και να συλλαμβάνεις σα να μην ξέρεις πού βρίσκεσαι... Λίγο έλειψε να τρωθεί η υπόληψη των παραβατικών που είναι κράτος εν κράτει. Λίγο έλειψε να ειπωθεί με αγανάκτηση: “ποιος κυβερνά αυτά τα Εξάρχεια;” Όμως τέλος κακό όλα καλά για τον υπόκοσμο που λυμαίνεται μια συνοικία που υπήρξε κυψέλη πολιτισμού με τοπόσημα οδοδείκτες αλλοτινής εποχής όπως η Μπλε Πολυκατοικία.
Γιατί το “άβατο” του γαλατικού χωριού που λέμε Εξάρχεια είναι πλέον θεσμός. Κρατικός, παρακρατικός, υπερκρατικός όπως θέλετε πέστε το. Με τους δικούς του νόμους, τη δική του γραφειοκρατία (βλέπε το περσινό "αντιεξουσιαστικό ΚΕΠ"...), τη δική του αστυνομία και τη δική του δικαιοσύνη. Την ώρα που σε Θεσσαλονίκη και Κατερίνη αστυνομικοί - δικαστές Ντρεντ εξαντλούν την αυστηρότητά τους σε 90χρονες που πουλάνε τερλίκια και χόρτα, στα Εξάρχεια διακινούνται ναρκωτικά μέρα - μεσημέρι. Λάθος χόρτα πουλούσε η γιαγιούλα.
Τω καιρώ εκείνω το άβατο το είχαμε συνδέσει με καλοκάγαθους γενειοφόρους παππούληδες που (τούς) έκαναν και προφητείες. Σήμερα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με όχι και τόσο καλοκάγαθα μέλη “συλλογικοτήτων” (Τόσκα μας λείπεις, γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα...) και λοιπόν παραβατικών στοιχείων. Στο σαθρό μεταπολιτευτικό τοπίο η παραβατικότητα βρίσκει γόνιμο έδαφος και εξαπλώνεται με ποικίλες μορφές και εστίες σε όλη την Ελλάδα. Exarchia franchise.
Το παράδειγμα των Εξαρχείων μεταβάλλεται ταχέως σε... υπόδειγμα και καταδεικνύει ότι ήμαστε το άλλο άκρο του αμερικανικού νότου. Στο λεγόμενο “Νέο Κόσμο” οι αστυνομικοί στέλνουν στον άλλο κόσμο εξαθλιωμένους Αφροαμερικανούς μόνο και μόνο επειδή μπορεί να έκαναν ύποπτες βυθομετρήσεις στη μύτη τους. Στο λίκνο της δημοκρατίας, ενός αρχαίου κόσμου που δεν έχει καμία σχέση με το δικό μας όσο κι αν βαυκαλιζόμαστε περί του αντιθέτου, ο αστυνομικός ή ο λιμενικός δεν έχει δικαίωμα να πυροβολήσει μήτε στον αέρα ακόμα κι αν προγλωσσικοί του εξαπολύσουν επιθέσεις με πυραύλους Πέρσινγκ και Κρουζ.
Ρωτάς πότε θα επανέλθουμε στην κανονικότητα; Μα τα Εξάρχεια είναι η ελληνική κανονικότητα.
