Το συνέδριο του ΚΙΝΑΛ ολοκληρώθηκε με ένα Πάτερ ημών και τους σύνεδρους να ψάλουν όλοι μαζί το μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν. Όπου πειρασμός είναι το ενδεχόμενο να μην προκύψει αυτοδυναμία στις προσεχείς εκλογές και να τεθεί θέμα συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Τι θα γίνει ουδείς γνωρίζει, είναι βέβαιο ωστόσο ότι θα προκαλέσει έντονους κραδασμούς με απρόβλεπτες συνέπειες. Στο συνέδριο βλέπετε επιβεβαιώθηκε ότι υπάρχουν δύο γραμμές οι οποίες, αν τεθεί το θέμα, δύσκολα θα συνυπάρξουν.
Η επίσημη γραμμή διατυπώθηκε με απόλυτο τρόπο από την κ. Γεννηματά. Θα μπούμε σε διάλογο μόνο αν είμαστε τρίτο κόμμα, είπε. Σε αυτή την περίπτωση θα καλέσουμε και τα δύο πρώτα κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης με προοδευτικό πρόγραμμα. Σε κάθε περίπτωση, αν αυτό δεν γίνει δυνατόν, για να αλλάξει η πολιτική θα πρέπει να προηγηθεί συνέδριο του κόμματος.
Είναι δύσκολο να πάρει κανείς τα λόγια της κ. Γεννηματά τοις μετρητοίς. Αν δηλαδή το ΚΙΝΑΛ πάρει 9% και η Χρυσή Αυγή 8,9% τότε θα μπει σε κυβέρνηση συνεργασίας. Αν όμως η Χ.Α. πάρει 9,1% τότε δεν θα συνεργαστεί; Με ποια λογική; Και πώς φαντάζεται έκτακτο συνέδριο στις ασφυκτικές προθεσμίες των διερευνητικών εντολών; Τον προφανή παραλογισμό επισήμανε την επόμενη κι όλας ημέρα ο κ. Ανδρουλάκης. Αλλά είπαμε αυτά προκύπτουν αν πάρει κανείς τα λόγια της κ. Γεννηματά τοις μετρητοίς. Στην πραγματικότητα η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ δεν θέλει καθόλου να μιλά για την επόμενη μέρα. Δεν είναι τυχαίο ότι ανακάλυψε «παρασκηνιακά κέντρα» που διακινούν, όπως ισχυρίστηκε, αυτό το ερώτημα. Λες και οι πολίτες δεν έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν τι θα προκύψει από την ψήφο τους.
Ο λόγος που η κ. Γεννηματά θέλει να αποφύγει το ερώτημα είναι απλός. Από την μια πλευρά θέλει να προβάλει την αντιδεξιά της φυσιογνωμία για να προσελκύσει ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια στιγμή ωστόσο επιδιώκει να ικανοποιήσει τους υπόλοιπους ψηφοφόρους που θέλουν πριν από όλα να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια θεωρούν ότι αν είναι να επιστρέψει από το παράθυρο, με νέες εκλογές που θα γίνουν με απλή αναλογική, τότε θα προτιμήσουν αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία. Μπροστά σε αυτό το δίλημμα απαντά με ένα βροντερό «θα δούμε», διανθισμένο με ολίγη συνωμοσιολογία για να αποθαρρύνει όσους επιμένουν.
Στην κ. Γεννηματά απάντησε ο κ. Βενιζέλος. Όχι ευθέως, αποδομώντας ωστόσο ένα ένα τα επιχειρήματά της. Και αυτός όμως απέφυγε την ευθεία αντιπαράθεση. Ο λόγος είναι απλός. Κανείς δεν θέλει να ταράξει τα ύδατα λίγο πριν από τις εκλογές. Δεν είναι μόνο ο κομματικός πατριωτισμός που βρίσκεται στα ύψη μετά την ανήθικη, όπως την θεωρούν, προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να κλέψει στελέχη, συχνά με αντάλλαγμα θέσεις στην κυβέρνηση και στα ψηφοδέλτια. Είναι και η κατανόηση ότι τα αποτελέσματα των εκλογών θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό και την ικανότητα του μεσαίου χώρου να επιβιώσει και να διαδραματίσει έναν σοβαρό πολιτικό ρόλο στο μέλλον. Μπροστά σε αυτό το πολύ σοβαρό διακύβευμα διστάζουν να ασκήσουν έντονη κριτική. Φυσικά μετράνε και πιο ιδιοτελείς σκέψεις: όλα σχεδόν τα κορυφαία στελέχη είναι ικανοποιημένα με το στάτους κβο καθώς ακόμα και με τα σημερινά χαμηλά εκλογικά ποσοστά έχουν εξασφαλισμένη την θέση τους. Ο ένας που περίσσευε, ο κ. Θεοχαρόπουλος, διαγράφηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Με αυτή την έννοια, η κατάσταση που επικρατεί θα μπορούσε να θεωρηθεί και ο ορισμός της ολιγαρκούς αφθονίας.
Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν ένα συνέδριο καθαρά διαδικαστικό όπου δεν συζητήθηκε τίποτα. Οι 4000 σύνεδροι ούτε καν μίλησαν. Αν κάποιοι περίμεναν ότι το εγχείρημα του νέου κόμματος θα συνοδευόταν και από μια ανανεωμένη πολιτική φυσιογνωμία θα πρέπει να περιμένουν. Έτσι και το κλείσιμο των εργασιών, με την αποθέωση του Ανδρέα Παπανδρέου, ήταν το πιο κατάλληλο. Μένει να φανεί αν η νοσταλγία είναι αρκετό εφόδιο για μια εκλογική αντιπαράθεση που πολλοί πιστεύουν ότι θα κρίνει το αύριο της χώρας.
