Σατανικό παιχνίδι της τύχης ή μήπως οιωνός σταλμένος από αόρατες δυνάμεις; Την ημέρα της παρουσίασης της νέας πολιτικής πρωτοβουλίας με την τόσο ταιριαστή ονομασία Γέφυρα, που “αποσκοπεί στη δημιουργία ενός μετώπου εναντίον της ακροδεξιάς και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής”, δέκα γέφυρες στα Χανιά κατέρρευσαν από τη μήνιν της Ωκεανίδας.
Οι κακεντρεχείς θα έλεγαν ότι η νέα πρωτοβουλία Γέφυρα, θα έχει πολύ χειρότερη τύχη από τις πετρόκτιστες γέφυρες της Κρήτης, όπως αυτή του Κερίτη, που άντεξαν επί δεκαετίες τα πλήγματα της φύσης για να καταρρεύσουν παταγωδώς ανυπεράσπιστες από το συντριπτικότερο πλήγμα, την αδιαφορία των δημιουργών της.
Μπορεί ο πρωθυπουργός να θριαμβολόγησε στην Που Γου του ΣΥΡΙΖΑ για “τη δημιουργία ευρύτατου μετώπου των προοδευτικών δυνάμεων ενόψει των ευρωεκλογών”, ωστόσο ανάλογες πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση της περιλάλητης κεντροαριστεράς όπως η Γεφύριζα κατέρρευσαν και εξατμίστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, έχοντας πολύ λιγότερο ανθεκτικά ιδεολογικά θεμέλια από τα γραφικά γιοφύρια των Χανίων.
Ποια είναι άραγε οι “πρώτες ύλες” για το ιδεολογικό κτίσμα της “Κεντροαριστεράς”; Ο Τόλκας, ο Μωραΐτης και το υπόλοιπο προσφυγικό κύμα Πασόκων στην Κουμουνδούρου; Είναι μήπως ο Παπαχριστόπουλος και οι γνωστές πομφόλυγες περί νεοφιλελευθερισμού; Τα μέτρα που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ όπως είναι η επαχθής φορολογία και οι περικοπές συντάξεων μήπως δεν είναι “νεοφιλελεύθερα” για να καταλάβουμε τους κενούς μανιχαϊσμούς της ιδρυτικής διακήρυξης της Γέφυρας; Τη συγκατοίκηση με τους ΑΝΕΛ τη διαγράφουμε με μπλάνκο; Τη στήριξη στον Μαδούρο μήπως; Την εργαλειοποίηση νόμων αλλά και του ίδιου του Συντάγματος το 2014 και σήμερα; Την επίθεση στους θεσμούς; Τη λασπολογία και την ελεεινολογία κατά πολιτικών αντιπάλων; Τους Πολακισμούς; Είναι αυτά μπάζα που προσπαθούμε να ξεφορτωθούμε για να κατασκευάσουμε μια εξιδανικευμένη (για τον ΣΥΡΙΖΑ) εικονική πραγματικότητα μιας κεντροαριστεράς (μιας κεντροαριστεράς χωρίς ΚΙΝΑΛ...) που υπάρχει μόνο στο μυαλό μας μόνο και μόνο για να διαμορφώσουμε και να παγιώσουμε το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ;
Η στροφή στην “πολύφερνη νύφη” κεντροαριστερά δεν μπορεί να είναι ευκαιριακή, τυχοδιωκτική, και μιας χρήσης όπως το χαρτί υγείας. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε κάθε δυνατότητα να την κάνει το Σεπτέμβριο του '15. Τώρα είναι στροφή... 360 μοιρών όπως θα έλεγε και ο ίδιος. Ας μη κτίζουμε στις άμμους παλάτια και γέφυρες, ειδικά με ευτελή υλικά. Η νέα πρωτοβουλία Γέφυρα δεν μπορεί να γεφυρώσει γέφυρες (ιδεολογικές ακόμη και συναισθηματικές ή αισθητικές) που έχουν γκρεμιστεί από καιρό, ούτε με... τη θυσία της γυναίκας του πρωτομάστορα όπως στο Γιοφύρι της Άρτας (να είναι καλά η Μπέτυ). Η στροφή στην κεντροαριστερά δεν θυμίζει καν τη Γέφυρα του Ποταμού Κβάι γιατί αυτή προτού ανατιναχτεί κατασκευάστηκε τουλάχιστον (σύμφωνα με τη μυθοπλασία της ομώνυμης ταινίας βέβαια). Θα μπορούσαμε ίσως να κάνουμε ένα παραλληλισμό με τη βενετική Γέφυρα των στεναγμών. Οι κατάδικοι μεταφέρονταν προς τα μαρτύρια και το θάνατο, χωρίς σχεδόν καμία ελπίδα επιστροφής. Καταδικασμένη και χωρίς επιστροφή είναι και η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ηγεμονεύσει στο κέντρο και την κεντροαριστερά. “Όσο θα παίρνω τις κεντροαριστερές στροφές”, στην πίστα, ασίκικα, και με ένα τσιγάρο στο στόμα.
