Του Βασίλη Χιώτη

«Η εθνική ενότητα αποτελεί τη σημαντικότερη παρακαταθήκη για τις προκλήσεις της εξωτερικής πολιτικής» δήλωσε χθες στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση για την παραπομπή Παπαγγελόπουλου.

«Αλλά ποια ενότητα, όταν με δική του επιλογή ο κ. Μητσοτάκης έχει οδηγήσει με σχέδιο τη πολιτική ζωή του τόπου στο βούρκο»;

Τι μας είπε λοιπόν χθες ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης;

Πως για να συνδράμει στην εθνική ενότητα ενόψει των τουρκικών προκλήσεων, θα πρέπει η κυβέρνηση να αμνηστεύσει προηγουμένως όσα στελέχη του κατηγορούνται για σκάνδαλα και παρακρατικές διαδικασίες.

Θα πρέπει δηλαδή ο κ. Μητσοτάκης να διαγράψει με μια μονοκονδυλιά τα όποια αδικήματα έχει διαπράξει ο κ. Παπαγγελόπουλος, ο κ. Παππάς και όποιος άλλος από τους συνεργάτες του, τώρα που ανοίγουν τα στόματα και αποκαλύπτονται τέρατα, για να του προσφέρει ο κ. Τσίπρας αυτό που ο ίδιος ονομάζει εθνική παρακαταθήκη!

Αυτό δεν το έχει ξαναπεί ποτέ αρχηγός της Αντιπολίτευσης.

Να διαγράφεί όποιο έγκλημα έχει διαπραχθεί στο Μάτι, στα Κύθηρα ή στη Μάνδρα, για να δυναμιτίσει ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε προσπάθεια εθνικής συνεννόησης!!

Δυστυχώς ο κ. Τσίπρας δεν έχει κατανοήσει πως εθνική ενότητα με ανταλλάγματα δεν γίνεται. Ούτε εθνική συνεννόηση με το σφουγγάρι στο χέρι.

Δεν το έκανε ούτε ο ίδιος, όταν ζητούσε συναίνεση στα εθνικά θέματα, παραπέμποντας ταυτόχρονα δέκα πολιτικά πρόσωπα στη Βουλή, μεταξύ των οποίων και δύο πρώην πρωθυπουργούς.

Αλλά το κάνει τώρα, που βλέπει να τον ζώνουν τα φίδια.

Διότι προφανώς πιστεύει, πως η πολιτική είναι μια αδιάκοπη συναλλαγή…