της Ιωάννας Μάνδρου

H υπόθεση του πολυισοβίτη Δημήτρη Κουφοντίνα που έχει προκαλέσει πολιτικές αντιπαραθέσεις, πολιτικές δηλώσεις που έριξαν λάδι στη φωτιά των αντιδράσεων, εντάσεις και τοποθετήσεις που συζητήθηκαν, προκάλεσε αναταράξεις και μάλιστα σοβαρές, και μέσα στη δικαιοσύνη.

Η τοποθέτηση του Προεδρείου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, που κάλεσε την πολιτεία να αναθεωρήσει τη στάση της προς τον Κουφοντίνα και να κάνει πίσω, προκάλεσε για πρώτη φορά την έντονη αντίδραση δικαστών και εισαγγελέων, που βγήκαν δημόσια και διαχώρισαν τη θέση τους.

Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς, όπως ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ισίδωρος Ντογιάκος, έφθασαν ως το σημείο να αποχωρήσουν από την Ένωση.

Πέραν όμως των αντιδράσεων, που σημειώνονται σε τέτοια έκταση δημόσια για πρώτη φορά από δικαστές, ακόμα και μέλη του Αρείου Πάγου, η ηγεσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου διαβλέποντας την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί μέσα στη δικαιοσύνη, εξέδωσε κοινή ανακοίνωση της Προέδρου του Αρείου Πάγου Αγγελικής Αλειφεροπούλου και του Εισαγγελέα Βασίλειου Πλιώτα.

Η παρέμβαση της ηγεσίας της δικαιοσύνης υπήρξε σημαντική για πολλούς λόγους. Πρωτίστως όμως, διότι για πρώτη φορά οι επικεφαλής της δικαστικής λειτουργίας, τόνισαν με έμφαση ότι "η δικαιοσύνη εκφράζεται αποκλειστικά δια των αποφάσεών της", σημειώνοντας με έμφαση, ποιο είναι το πραγματικό μέγεθος της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης στο δικαστικό σώμα και επιχειρώντας να καταστήσουν σαφές στους πολίτες πως η δικαιοσύνη μιλά με τις αποφάσεις της.

Αυτή η παρέμβαση της ηγεσίας του Αρείου Πάγου με τις προφανείς στοχεύσεις της, υπήρξε απότοκος της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί μέσα στο δικαστικό σώμα, κατάσταση με φαινόμενα εξωδικαστικών αντιλήψεων, που έγινε ορατή με αφορμή και την υπόθεση Κουφοντίνα.

Η συγκεκριμένη υπόθεση ανέδειξε εσωτερικούς διχασμούς, πολιτικές εκφάνσεις μέσα στη δικαιοσύνη, γεγονός που δεν μπορεί να μην προβληματίσει όλους, για ένα τόσο βαριά θεσμικό χώρο, που πρέπει και οφείλει να είναι έξω από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και τις σκοπιμότητες της πολιτικής.

Έτσι η σημαντική παρέμβαση της ηγεσίας της δικαιοσύνης επιχείρησε να κλείσει την πόρτα της πολιτικής σκοπιμότητας και να αναδείξει τον θεσμικό ρόλο της δικαιοσύνης. Επιχείρησε κατανοώντας το βάθος του προβλήματος, να τονώσει την ανεξαρτησία του θεσμού και την εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτόν, κάτι που από χρόνια έχει δεχθεί ισχυρά πλήγματα, προκαλώντας  διαλυτικά φαινόμενα και μέσα στο δικαστικό σώμα, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τη δημοκρατία μας και την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματός μας.