Πενήντα χρόνια από το «Transformer» του Lou Reed: Χωρίς την άγρια πλευρά, η ζωή δεν έχει νόημα...

Ένα από τα πιο ανορθόδοξα, εκθαμβωτικά και άγρια άλμπουμ στην ιστορία της ποπ μουσικής συμπλήρωσε μισό αιώνα

Η μουσική του Lou Reed συνεχίζει να παίζεται σε όλο τον κόσμο. Πριν από λίγο καιρό συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την κυκλοφορία ενός από τους πιο ανορθόδοξους, εκθαμβωτικούς και άγριους δίσκους στην ιστορία της ποπ μουσικής, του «Transformer». Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1972 και ανέδειξε τον Lou Reed σε αστέρι του ροκ εν ρολ - όχι χάρη στους μουσικοκριτικούς, αλλά λόγω της αγάπης του κόσμου. 

Το «Transformer» σηματοδότησε την αρχή μιας καριέρας, που δεν μοιάζει με εκείνη κανενός άλλου ροκ μουσικού. Ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Η επιτυχία του ήταν ένα θαύμα. Ήταν η πρώτη φορά που ηχογραφήθηκε το κλασικό τραγούδι «Walk on the Wild Side». Η επιτυχία του τραγουδιού οφείλεται στον David Bowie. Έπαιζε στο ραδιόφωνο, αλλά λίγοι γνώριζαν ότι οι χαρακτήρες του τραγουδιού ήταν πραγματικοί. Ήταν οι άνθρωποι που σύχναζαν στο Factory του Andy Warhol, όπου η καλλιτεχνική πρωτοπορία εξερευνούσε τη σεξουαλικότητά της. Αυτό είναι το «Transformer: Ένας ύμνος στη σεξουαλική ασυδοσία και την ελευθερία. 

Αυτός ο δίσκος δημιούργησε τη φωνή του Lou Reed. Η φωνή του δεν ακούστηκε ποτέ ζωντανά με τον τρόπο που ακούγεται σε αυτό το βινύλιο του 1972. Υπό αυτή την έννοια, ο δίσκος ήταν επίσης εννοιολογική τέχνη: ο ήχος του μπορούσε να ακουστεί μόνο σε ένα πικάπ. 

Ένα άλλο από τα σπουδαία τραγούδια του άλμπουμ είναι το «Perfect Day», ένας μελαγχολικός ύμνος στην ηρεμία μιας βόλτας στο Central Park. Ποτέ δεν μάθαμε αν μιλούσε για την αγάπη για ένα ανθρώπινο ον ή για την αγάπη για την ηρωίνη ή ίσως και για τα δύο. Δεν έχει σημασία, γιατί το τραγούδι είναι εξαιρετικό. 

Αυτό το άλμπουμ είναι λογοτεχνικό. Ο τίτλος και μόνο θυμίζει το μυθιστόρημα του Φραντς Κάφκα. Είναι καθαρή ομορφιά, ελεύθερος ήχος. Είναι το δημιούργημα μιας φωνής, που διεκδικεί το δικαίωμά της να υπάρχει για τον εαυτό της, για το μυστήριό της, για τη φωνητική της καθαρότητα, για την απλότητά της. Το τραγούδι «Andy's Chest», αφιερωμένο στον Warhol, είναι ένα σχεδόν ονειρικό ποίημα εμπνευσμένο από την απόπειρα δολοφονίας του ζωγράφου από την ηθοποιό Valerie Solanas.

Στο «Transformer», ο Lou Reed ανέδειξε το ροκ σε μορφή λογοτεχνίας. Υπάρχει περισσότερη ποίηση σε αυτόν τον δίσκο από ό,τι σε χίλια βιβλία μαζί; Είναι ένα θαύμα της νεωτερικότητας. Το άλμπουμ εκφράζει τη διαρκή ουσία της Νέας Υόρκης, συνδυάζοντας το ροκ με αρχαίες μορφές λογοτεχνίας και ποίησης. 

Το μήνυμα εξακολουθεί να ισχύει. Και συνεχίζει να είναι επαναστατικό, προκλητικό και αντικαπιταλιστικό ταυτόχρονα. 
 

Πηγή: skai.gr