Το συνέδριο της εφημερίδος Καθημερινή, ήταν ένα μεγάλο βήμα. Διαλόγου, προβληματισμού, πολιτικής ενδοσκόπησης. Η συζήτηση για τη μεταπολίτευση έχει ξεκινήσει. Και αυτό δεν είναι λίγο ούτε απλό. Η αυτοκριτική και η αναγνώριση λαθών, απαιτεί γενναιότητα και βλέμμα προς το μέλλον.
Ζούμε το τέλος της μεταπολίτευσης; Πόσες φορές έχει ακουστεί; Και ακόμη μας προβληματίζει. Πολλά άλλαξαν. Άλλοτε με καθυστερήσεις και άλλοτε με αφορμή κρίσιμα γεγονότα που επέφεραν ραγδαίες εξελίξεις. Δεν ήταν μια εύκολη πορεία. Ήταν όμως μια διαφορετική πορεία. Με πρωταγωνιστές πολλούς αλλά με κυρίαρχο το ευρωπαϊκό πνεύμα του Κων. Καραμανλή. Ήταν το κλειδί της σύγχρονης Ελλάδος.
Το συνέδριο της Καθημερινής ήταν σπουδαίο για πολλούς λόγους. Είχε ειδήσεις, που ανέδειξαν οι πρωταγωνιστές του πρόσφατου παρελθόντος μετά παρρησίας. Και με ακόμη μεγαλύτερο θάρρος, τα δικά τους λάθη. Μάθαμε από αυτό το συνέδριο και αυτό δεν είναι, επίσης, λίγο. Αποκαλύφθηκαν γεγονότα, φωτίστηκαν με μαρτυρίες, αναδείχθηκαν οι ρόλοι. Και ήταν σημαντικά. Είχε, όμως, και ένα άλλο λόγο για να είναι σπουδαίο. Το πολιτικό σύστημα και οι κορυφαίοι παράγοντες, όσο και να τους χωρίζει ιδεολογική απόσταση μεγάλη, έχει κοινούς παρανομαστές. Διαθέτει την ωριμότητα, μικρότερη ή μεγαλύτερη να διακρίνει στα μεγάλα σταυροδρόμια της χώρας, το επόμενο ώριμα βήμα. Και κυρίως συζητά. Να αναλύει, να αναγνωρίζει και να προχωρά. Χωρίς την διάκριση των λαθών, δεν υπάρχει η επόμενη ημέρα.
Η μεταπολίτευση ανέδειξε όλο το μεγαλείο της πολιτικής και ταυτοχρόνως απίστευτους λαϊκισμούς που διαμόρφωσαν μια νέα κουλτούρα στον πολιτικό βίο και θα έλεγα και όχι μόνον. Ανέδειξε σπουδαίες μορφές σε όλες τις εκφάνσεις και στα πεδία. Από την ποίηση μέχρι και την οικονομία. Από την πολιτική μέχρι και τη μουσική. Από την καθημερινότητα μέχρι και τον αθλητισμό. Η μεταπολίτευση ήταν η μεγάλη αλλαγή σε όλα τα επίπεδα. Ακόμη και στον κακό μας εαυτό που λίγο έλειψε να μας ρίξει στο γκρεμό της ιστορίας. Δόξα είναι η ευθύνη της δικιάς μας αλλαγής, σιγοτραγουδούσε ο Νιόνιος.
Τι από όλα αυτά μένει; Η νέα γενιά που μας ακούει, τα μαθαίνει από τα βιβλία της ιστορίας. Αν ασχολείται με αυτή. Αυτά που ζήσαμε κινδυνεύουν να χαθούν. Και μαζί τους, όλες οι κατακτήσεις. Τίποτα δεν τελειώνει αν δεν τελειώσει. Και δεν φτάνει μόνον η μελέτη της ιστορίας. Και η μεταπολίτευση υπό αυτή την έννοια δεν έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της. Έχει δρόμο, μεγάλο. Και ίσως δυσκολότερο.
Αλλά είναι σπουδαία και η διαδρομή και η επόμενη ημέρα...
