Ο Πρωθυπουργός άφησε άφωνους ακόμη κι αυτούς που δεν τον συμπαθούν και δεν τον ψηφίζουν!
Το παρατεταμένο χειροκρότημα των μελών του Κογκρέσου, που έχοντας σηκωθεί όρθιοι επευφημούσαν τον Κ. Μητσοτάκη ήταν μια στιγμή αποθέωσης για τον ίδιο προφανώς, αλλά αντανακλούσε στην Ελλάδα και στους πολίτες της.
Παρόμοια αντιμετώπιση Έλληνα πολιτικού στις ΗΠΑ δεν έχει υπάρξει στο παρελθόν και εγγράφεται στο πολιτικό μέλλον του κ. Μητσοτάκη. Είπε άλλωστε ο ίδιος απευθυνόμενος στα μέλη της Γερουσίας και στους αντιπροσώπους του αμερικανικού λαού ότι «ούτε στην ελληνική Βουλή δεν τον χειροκροτούν τόσο πολύ»!
Ο Ελληνας Πρωθυπουργός έδειξε τις δυνατότητες του ως πολιτικός διεθνούς εμβέλειας, κάνοντας υπερήφανους τους πολίτες της χώρας που κυβερνά, ακόμη κι αυτούς που δεν θα ήθελαν να εκφραστούν δημοσίως.
Σε μια χώρα με έντονα πολιτικά πάθη, υπάρχουν άνθρωποι που ο εγωισμός τους δεν τους επιτρέπει να ομολογούν δημοσίως ότι αναγνωρίζουν πολιτικό αντίπαλης παράταξης. Ο Κ. Μητσοτάκης, γόνος μιας οικογένειας με έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά, ως ο βενιαμίν μιας οικογένειας που κουβαλά την πολιτική παρακαταθήκη προγόνων του, πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής της Ελλάδας του τελευταίου αιώνα, κατορθώνει να τοποθετήσει τον εαυτό του στην κατηγορία των παικτών της διεθνούς πολιτικής. Εννοείται πως εξαρτάται από τον ίδιο και από την προσήλωση στα καθήκοντα του η συνέχεια του στον δύσκολο και επίπονο πολιτικό στίβο.
Η άνεση με την οποία ο Πρωθυπουργός στάθηκε ενώπιον των Αμερικανών σε συνδυασμό με το περιεχόμενο της ομιλίας του, όπως και να το δει οποιοσδήποτε, επισκιάζει κάθε πολιτικό του αντίπαλο. Γίνεται φανερό πως η άμεση σύγκριση στο μυαλό, κάθε ψηφοφόρου, αναπόφευκτα αντιστοιχίζεται με την διεθνούς εμβέλειας εκδήλωση που διοργανώθηκε στο παρελθόν με προσκεκλημένο τον τέως Πρωθυπουργό Α. Τσίπρα, ο οποίος επέλεξε να εκτεθεί απέναντι στον πρώην Αμερικανό Πρόεδρο Κλίντον, τους προσκεκλημένους και στο διεθνές κοινό με πλήρη ανεπάρκεια στη χρήση αγγλικών και χωρίς μάλιστα να ζητήσει τη συνδρομή διερμηνέα που λογικά δεν θα τον άφηνε εκτεθειμένο σε δυσμενή σχόλια εις βάρος του. Ίσως γιατί ο Α. Τσίπρας μπέρδεψε το θάρρος με το θράσος. Αυτά όμως είναι ιστορίες του παρελθόντος.
Αυτό που ενδιαφέρει τους Έλληνες πολίτες, τώρα τη στιγμή των δύσκολων προβλημάτων, είναι η επίδραση της επίδοσης Μητσοτάκη στην εξέλιξη της πατρίδας και φυσικά των ιδίων και των οικογενειών τους. Στο τέλος, όλα καταλήγουν στο ατομικό συμφέρον. Η ιστορία της Ελλάδας προσφέρει υλικό για πολιτικούς που διέπρεψαν διεθνώς αλλά αποδοκιμάστηκαν στο εσωτερικό..
Συνεπώς, ο Κ. Μητσοτάκης καλείται να αποδείξει με τις πολιτικές του αποφάσεις πως θα αξιοποιήσει το πολιτικό κεφάλαιο από την επίσημη επίσκεψη του στις ΗΠΑ, την οποία κυβερνητικοί αξιωματούχοι χαρακτήριζαν απολύτως επιτυχημένη.
Σοβαρός Πρωθυπουργός, ενός σοβαρού Κράτους! Περισσότεροι θα συμφωνήσουν με την πρώτη διαπίστωση, θα διαφωνήσουν μετά βεβαιότητας περισσότεροι με τη δεύτερη. Το υπαγορεύει η λογική προσέγγιση. Καθίσταται ένα Κράτος αυτομάτως σοβαρό όταν εκπροσωπείται από σοβαρό Πρωθυπουργό; Αναμφίβολα θα το ήθελαν οι περισσότεροι. Αναφορικώς με την Ελλάδα, η πραγματικότητα, η ζωή, η καθημερινότητα δεν το επιβεβαιώνει και σε πολλές περιπτώσεις το διαψεύδει. Το ξέρουν οι πολίτες. Άλλωστε για αυτό βαθμολογούν θετικά τον Κ. Μητσοτάκη για τις προσπάθεια που καταβάλλει η κυβέρνηση του άλλοτε αποτελεσματικά, άλλοτε λιγότερο ή και καθόλου και αρνητικά τον Α. Τσίπρα ο οποίος συμπεριφέρεται σαν αρνητής της πραγματικότητας την οποία στο πρόσφατο παρελθόν διαχειρίστηκε ως Πρωθυπουργός.
Συμπίπτει η επίσημη επίσκεψη του Κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον με ένα ακόμη επεισόδιο της σειράς «καμώματα» του Προέδρου Ερντογάν, αυτή τη φορά στο περιβάλλον του ΝΑΤΟ, με αφορμή την αίτηση ένταξης στη Συμμαχία της Νορβηγίας και της Φινλανδίας. Επιτυχής η παρουσία του Έλληνα Πρωθυπουργού στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Οι διαπροσωπικές ανθρώπινες και οικογενειακές σχέσεις καθοριστικές στην επίτευξη κοινού πολιτικού βηματισμού μεταξύ Μητσοτάκη και Προέδρου Μπάιντεν. Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις πραγματικά στην καλύτερη στιγμή τους. Αναβαθμίζεται, προφανώς, έτσι η εικόνα της Ελλάδας από τον σοβαρό Πρωθυπουργό της ο οποίος, ταυτοχρόνως, εκπροσωπεί ένα κυρίαρχο, ανεξάρτητο κράτος, που θέλει να είναι σοβαρό στο διεθνές στερέωμα.
Ορίστε λοιπόν μια ευκαιρία να συγκρίνουμε τη δημόσια πολιτική συμπεριφορά των ηγετών Μητσοτάκη και Ερντογάν.
Γαλουχημένοι στην Ελλάδα σε περιβάλλον χρόνιου αντιαμεριακανισμού και αντιδυτικισμού και με την αντίληψη πως ο κατέχων την τέχνη της δοσοληψίας στο ανατολίτικο παζάρι κερδίζει σε ανταλλάγματα εάν θέσει ανοιχτά εκβιαστικά διλήμματα στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, αντικρίζουμε τώρα τη νέα ματιά. Αντιθέτως με την άποψη ότι ο ταραξίας ή ακόμη χειρότερα ο εκβιαστής καταστάσεων δήθεν αποκομίζει πολιτικά οφέλη στο γεωπολιτικό πεδίο, ο κ. Μητσοτάκης διακήρυξε πως ο σύμμαχος πρέπει να είναι δεδομένος και αξιόπιστος. Διότι, αλλιώς, δεν είναι σύμμαχος!
Ένα σοβαρό Κράτος θέτει προϋποθέσεις, δεν παζαρεύει. Θέτει στόχους, κινητοποιεί ιδέες, δεν επιχειρεί να ανοίξει ρωγμές και δεν επιθυμεί να διαρρήξει σχέσεις. Το σοβαρό Κράτος κερδίζει τα ανταλλάγματα εκ των πραγμάτων, αναπτύσσοντας τη διεθνή του θέση, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των Συμμάχων ότι διαθέτει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις ώστε να συμμετέχει ως πρωταγωνιστής των εξελίξεων.
Όσο κι αν στις δυτικές κοινωνίες, όπως και στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια εκφράζεται δημοσίως από πολίτες μια αντιδυτική άποψη, την οποία ευχαρίστως καλλιεργούν με προπαγανδιστικούς μηχανισμούς αυταρχικοί ηγέτες, αυταρχικών καθεστώτων ότι δηλαδή αποκομίζουν οφέλη με την αντιδραστική τους συμπεριφορά, αυτό εκ του αποτελέσματος καθίσταται φενάκη.
Δεν προκύπτει από πουθενά ότι ο πολιτευόμενος διεθνώς Πρόεδρος Ερντογάν με τον αλλοπρόσαλλο τρόπο του, την τελευταία δεκαετία, έχει κερδίσει. Τουναντίον. Τρέχει εκ των υστέρων να διορθώνει τις λανθασμένες επιλογές του, οι οποίες ουσιαστικά διαμορφώνουν τη ζωή των συμπατριωτών του, των οποίων ωστόσο την ψήφο κατάφερνε να συγκεντρώνει. Άγνωστο τι θα γίνει προσεχώς με την πολιτική του τύχη, που φυσικά ο ίδιος καθορίζει.
Στην εποχή του αναθεωρητισμού, του αυταρχισμού και του τυχοδιωκτισμού η μόνη απάντηση είναι η σοβαρότητα.
Στο πεδίο επιδεικνύει σοβαρές επιδόσεις ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης. Το μέλλον του καθορίζει προφανώς ο ίδιος..
