Κλείσιμο

Η απίστευτη ιστορία με το αποτρόπαιο έγκλημα στην Πάτρα, που έχει αφήσει άφωνο το πανελλήνιο, έχει αναδείξει όχι μόνον μια εγκληματική συμπεριφορά πρωτόγνωρη, αλλά και τις εγκληματικές παραλείψεις πολλών που διευκόλυναν, ο καθένας με τον τρόπο του και από τη δική του θέση, τη διάπραξη ενός τόσο στυγερού εγκλήματος.

Οι μαύρες τρύπες που έχουν πλέον γίνει ορατές, με παραλείψεις ιατροδικαστών, που δεν έκαναν με επιμέλεια τη δουλειά τους, αποδίδοντας τον θάνατο των μικρότερων παιδιών της οικογένειας, σε αιτίες που τώρα επανεξετάζονται, αλλά και η αδιαφορία γιατρών και νοσηλευτών που έβλεπαν η όφειλαν να πονηρευτούν για τις ύποπτες κινήσεις της μάνας, βοήθησαν τη Ρούλα Πισπιρίγκου να ολοκληρώσει το εγκληματικό της σχέδιο.

Από την άλλη, η πρώτη καταγγελία για κακοποίηση του μεγαλύτερου παιδιού της οικογένειας, της άτυχης Τζωρτζίνας δεν οδήγησε πουθενά, ενδεχομένως διότι αντιμετωπίστηκε, όχι με την επιμέλεια, που οφείλουν για τέτοια ευαίσθητα θέματα να δείχνουν οι κοινωνικές υπηρεσίες.

Ακόμα και όταν πια γιατροί και νοσηλευτές στο Παίδων Αγλαϊα Κυριακού είχαν υποπτευθεί ευθέως τη μάνα, για ό,τι συνέβαινε στο άτυχο παιδί της, άργησαν να πάρουν μέτρα, αφήνοντας τη μόνη και χωρίς έλεγχο με το κοριτσάκι, το οποίο τελικά ανενόχλητη μπόρεσε να το αποτελειώσει.

Εύλογα, αναριωτόμαστε όλοι. Μα είναι δυνατόν να υποπτευθούν τη μάνα; H αλήθεια είναι πως δύσκολα το μυαλό ενός ανθρώπου θα πάει στη μάνα ενός παιδιού. Ομως η εξακολουθητική συμπεριφορά της Ρούλας Πισπιρίγκου, ειδικά στην περίπτωση της δολοφονίας της μεγάλης της κόρης, έτσι, όπως προκύπτει από τη δικογραφία, εγείρει θέματα επιμελούς άσκησης των καθηκόντων πολλών.

Εκτός όμως από τους ιατροδικαστές, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, τη μεγάλη ευθύνη έχουν τα μέλη της οικογένειας των άτυχων παιδιών. Εκεί οι μαύρες τρύπες στην ευθύνη τους είναι τεράστιες. Και πρώτα απ΄όλα ο πατέρας τους. Ο Μάνος Δασκαλάκης, που τώρα δηλώνει συντετριμμένος, αλλά για χρόνια, όπως εκ των υστέρων προκύπτει, δεν είχε προσέξει τί γινόταν με τα παιδιά του.

Η ευθύνη του είναι μεγάλη, χωρίς αμφιβολία. Οπως και των άλλων συγγενών της οικογένειας, που όφειλαν να έχουν το νου τους και να ενδιαφέρονται για όσα διαδραματίζονταν μέσα σε ένα σπίτι, όπου οι σχέσεις ενός ζευγαριού ήταν πολύ προβληματικές. Και την πλήρωσαν τελικά τα αθώα παιδάκια.

Εκείνο, που σοκάρει πάντως, στην ιστορία της Πάτρας, εκτός από τη συμπεριφορά της ίδιας της μάνας τους, που ανατρέπει αρχέτυπα εμπεδωμένα, είναι πως κάτι έχει σπάσει στην ανθρωπιά, στην ευθύνη και στο ενδιαφέρον που οφείλουμε να δείχνουμε για τον διπλανό μας. Κι αυτό το διαλυτικό στοιχείο είναι εξαιρετικά σημαντικό για την κοινωνική συνοχή και για το μέλλον των παιδιών μας.