Του Γιώργου Δασιόπουλου
Ο Μισσισιπής φλέγεται, για μία ακόμη φορά. Ο ιππόκαμπος του ανθρώπινου εγκεφάλου έχει αποθηκεύσει τις φρικιαστικές εικόνες, μέσω της νέας τεχνολογίας, που έκαναν τον γύρο του κόσμου, του αφροαμερικανού Τζόρτζ Φλόιντ να παλεύει να αναπνεύσει κάτω από το γόνατο ενός- δηλωμένου- ρατσιστή αστυνομικού, έως ότου χάσει τις αισθήσεις του και τελικά την ζωή του. Ο Τζόρτζ Φλόιντ, ο "αγαθός γίγαντας" όπως τον αποκαλούσαν όσοι τον γνώριζαν, αγαπούσε το μπάσκετ και το αμερικανικό ποδόσφαιρο, το χιπ-χοπ, τον χορό και το σημαντικότερο: είχε λευκή φιλενάδα. Αυτή η φυλετική μίξη είναι κάτι που εδώ και παραπανω από δύο αιώνες, κάνει κάθε συντηρητικό λευκό αμερικανό να ανατριχιάζει από αγανάκτηση. Πρόκειται για το σύμπτωμα του "Τζάκ Τζόνσον" του μεγάλου αφροαμερικανού πυγμάχου που έκανε κάποτε ολόκληρη την Αμερική να θέλει να τον δει νεκρό κάτω από τον φλεγόμενο σταυρό της Κου Κλουξ Κλαν.
Ο Τζακ Τζόνσον γεννήθηκε σκλάβος στα τέλη του 19ου αιώνα. Έζησε ως ο πρώτος αφροαμερικανός πρωταθλητής βαρέων βαρών στην πυγμαχία σε μια εποχή που ο Μοχάμεντ Άλι θα έσκυβε το κεφάλι και ο Μάικ Τάισον θα έβαζε τα κλάματα και πέθανε ως πάμπτωχος μαύρος. Κατέκτησε τη δόξα, πυγμαχώντας μόνο με λευκούς σε ρινγκ που έσφυζαν από κόσμο και ιαχές "σκοτώστε τον αράπη!" Έβγαζε νόκ άουτ κάθε λευκό που πετύχαινε στο διάβα του, κατατρόπωνε με το ανάστημα του κάθε ρατσιστή που του έμπαινε εμπόδιο, ανάγκασε μέχρι και τον περιβόητο Τζάκ Λόντον να του αφιερώσει ολόκληρο βιβλίο και να αναφωνήσει έπειτα από τον συγκλονιστικό αγώνα με το "λευκό καμάρι της Αμερικής" Τζίμ Τζέφρυς το 1910 στη Νεβάδα: "Είναι αποτέλεσμα όχι μιας γενιάς, αλλά δύο φυλών". Ο Τζόνσον κέρδισε το "λευκό καμάρι" μπροστά σε 20.000 θεατές που πλήρωσαν για να δουν τον "νέγρο" να καταρρέει. Δυστυχώς, το ημερολόγιο έγραφε 4 Ιουλίου, σημαδιακή ημέρα και ο Τζόνσον είχε ντροπιάσει την λευκή υπερηφάνεια. Την επόμενη ημέρα, σκοτώθηκαν πολλοί αφροαμερικανοί ως... αντίποινα!
Ο Τζόνσον ήταν ένας κοινωνικός μαύρος, ήταν χαμογελαστός, κυκλοφορούσε με έπαρση, είχε φίλο την μεγαλύτερη ανθρώπινη ιδιοφυΐα που πέρασε ποτέ, τον Αρθούρο Κραβάν, του άρεσαν τα γρήγορα αυτοκίνητα (κάτι που του στοίχισε την ζωή το 1946), αλλά είχε ένα ασυγχώρητο ελάττωμα: λάτρευε τις λευκές γυναίκες. Τα ταμπλόιντ της εποχής με τρόμο αναδημοσίευαν κοσμικές εξόδους του Τζόνσον με λευκές γυναίκες στην αγκαλιά του, να τις χαϊδεύει με τα μαύρα μακριά του δάχτυλα. Όταν το 1912 παντρεύτηκε την λευκή Λουσίλ Κάμερον οι New York Times σε μια έκλαμψη τσωρτσιλικού μείγματος ρατσισμού και σεξισμού, έγραψαν: "Είναι ένας μαύρος πυγμάχος, καταδικασμένος σε λευκή δουλεία ". Η εικόνα του επηρμένου μαύρου που έδερνε λευκούς και κυκλοφορούσε με λευκή γυναίκα, ήταν αβάσταχτη για την αμερικανική κοινωνία. Αρκούσε ένα περίεργο διάταγμα του γερουσιαστή του Ιλινόι περί "εμπόριου λευκής σαρκός ανάμεσα στις πολιτείες" για να τον χώσει στη φυλακή και να του στερήσει τους τίτλους του.
Τον Μάιο του 2018, 105 χρόνια έπειτα από την καταδίκη του, ο Τζάκ Τζόνσον, σε μια λαμπρή τελετή με πολλούς διάσημους πυγμάχους προσκεκλημένους και τον Σιλβέστερ Σταλόνε ανάμεσα τους, έλαβε την Προεδρική χάρη και πήρε πίσω τους τίτλους του μετά θάνατον. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ που σήκωσε με καμάρι πρός τον φωτογραφικό φακό την Χάρη πρός τον Τζόνσον ήταν ο Ντόναλντ Τράμπ.
