Του Άρη Πορτοσάλτε
Ο πιο ισχυρός είναι ο καφές! Αλλά δεν έχει βλαβερές συνέπειες.
Ο εθισμός στον λαϊκισμό είναι σαν το τσιγάρο. Βλάπτει σοβαρά την υγεία! Κοινωνική και πολιτική..
Ο λαϊκισμός δεν είναι η έκφραση μόνο των αριστερούληδων, δήθεν ψυχοπονιάριδων πολιτικών. Καλές επιδόσεις στο σπορ είχαν ανέκαθεν, μάλιστα σε κάποιες περιόδους έχουν διαπρέψει ως πρωταθλητές, άξιοι πολιτικοί της Ν.Δημοκρατίας. Η διατήρηση των καλών σχέσεων με τα πελατειακά τους δίκτυα, δηλαδή τους ψηφοφόρους, απαιτεί από τους πολιτικούς να σκαρφίζονται ιδέες προκειμένου να παρουσιάζονται ως οι προστάτες (με την καλή την έννοια), ως πατερούληδες.
Ότι κάποιοι υπουργοί της κυβέρνησης διαπνέονται από την μεγαλοψυχία του..κιμπάρη πολιτικού δεν αμφισβητείται. Δεν κρύβονται οι άνθρωποι. Τους βλέπουμε καθημερινά. Απευθύνονται σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες που επηρεάζουν και υπόσχονται.
Με τη δικαιολογία έτοιμη: Θα αυξηθεί η κατανάλωση, εάν καταφέρουμε να δώσουμε κάτι. Αυτό το «κάτι» κτίζει πολιτική καριέρα.
Η άποψη των Νεοδημοκρατών υπουργών δεν διαφέρει από την άποψη του Γ. Δραγασάκη ή του Δ. Τσοβόλα παλαιότερα.
Αυτό έμαθαν, αυτό ξέρουν για την τόνωση της ανάπτυξης και στο κάτω κάτω της γραφής, αυτό μπορούν να κάνουν. Κι εμείς όμως το ίδιο έχουμε μάθει, για το σημαίνει η δουλειά του πολιτικού. Θέλουμε να αναπτερώνει ελπίδες, να φουντώνει προσδοκίες σε πρώτη φάση. Ώστε να ζητήσουμε ή καλύτερα να απαιτήσουμε όταν το κόμμα της προτίμησης μας πιάσει στασίδι εξουσίας.
Για την πολιτική έχει ειπωθεί πως είναι η τέχνη του εφικτού ή η τέχνη των ισορροπιών, ότι οι πολιτικοί άνθρωποι είναι κι αυτοί με αδυναμίες και πως οι πολιτικοί αρχηγοί δεν είναι οι σωτήρες του κόσμου αλλιώς θα έπρεπε να τρέξουμε να κρυφτούμε. Προφανώς δεν αναζητούμε τον Σωτήρα στο πρόσωπο της πρόσφατης επιλογής των περισσότερων ψηφοφόρων.
Ο Κ. Μητσοτάκης υπερψηφίστηκε για ποικιλία λόγων, κυρίως όμως για έναν: Να μειώσει δραστικά φόρους και εισφορές, να λειτουργήσει ο συνδυασμός ευεργετικά ως κίνητρο για επενδύσεις, να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας. Παραδίπλα να γίνει μια προσπάθεια κάποιου συμμαζέματος του κράτους που μας κοστίζει 95 δις, όσο το μισό ΑΕΠ..
Για να μην είμαι ισοπεδωτικός, κι αν ακόμη γίνεται αυτή η προσπάθεια είναι ενδεχομένως ακόμη νωρίς να ανακοινωθεί η επίτευξη κάποιου στόχου. Δεδομένου ότι στους στόχους επιμένει ιδιαιτέρως ο πρωθυπουργός.
Αλλά καλύτερα, ας κρίνουμε από τον εαυτό μας. Θα συμφωνούσατε φαντάζομαι πως είναι ευκολότερο να δημιουργήσεις δαπάνη, παρά το αντίθετο.
Η μείωση είναι ζόρικη, μίζερη και φέρνει γκρίνια..
Οι υπουργοί, είπαμε άνθρωποι κι αυτοί, θέλουν να μοιράσουν έστω ένα χαμόγελο, μια χαρά, μια προσδοκία. Ακούν, όπως όλοι, ότι η οικονομία πάει καλά, ότι οι οίκοι αξιολόγησης βαθμολογούν πλέον πάνω από τη βάση, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να σκέφτονται πως ξαναφύτρωσε στην πλατεία Συντάγματος το λεφτόδενδρο..
Το θέμα είναι τι γνώμη έχει ο πρωθυπουργός! Τι σκέφτεται όταν ακούει υπουργούς του να συναγωνίζονται τον καλύτερο ανταγωνιστή τους;
Τον πραγματικά ανοιχτοχέρη (με δικά μας λεφτά φυσικά) λεβέντη της ΣΥΡΙΖΑϊκής διακυβέρνησης Χ. Σπίρτζη!
Υπάρχει άραγε οδηγία προς τους υπουργούς για την διαχείριση του λαϊκισμού; Κάποια υποσημείωση, έστω ψιλά γράμματα στο μπλε φάκελο της διακυβέρνησης Μητσοτάκη;
Αν θεωρήσουμε ότι ο λαϊκισμός είναι για τους πολιτικούς μια μορφή εθισμού τότε ο επιμένων (και σωστά) στην αντικαπνιστική εκστρατεία Πρωθυπουργός,
θα πρέπει να παρακολουθεί και εκείνους που..ποτίζουν το λεφτόδενδρο!
Η πλειονότητα των πολιτών, για να ακριβολογήσω η πλειονότητα των πολιτών που συμμετέχουν στην παραγωγική διαδικασία από τη θέση του ιδιωτικού τομέα, καταψήφισε τον Α. Τσίπρα και για τον ανυπόφορο έως βλακείας λαϊκισμό του.
Άρα, το βασικό που δεν επιθυμούν να δουν είναι η επανάληψη της διανομής του σανού από το κεντροδεξιό μαντρί..
