Σωστά ο Άκης Σκέρτσος αποδοκίμασε δημόσια τα όσα υβριστικά για καθηγητές ανάρτησε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης ο υποψήφιος βουλευτής Γρηγόρης Ψαριανός. Όχι μόνον αποδοκίμασε αλλά «κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις».
Σωστά επενέβη ο Κυριάκος Μητσοτάκης και διόρθωσε τον Αδωνη Γεωργιάδη που έβαλε στόχο τους 180 βουλευτές για να πραγματοποιηθούν αυτοδυνάμως οι αναγκαίες αλλαγές στο Σύνταγμα.
Σωστά η Χαριλάου Τρικούπη «διόρθωσε» τον κ. Παραστατίδη λέγοντας πως «δεν υπάρχει πουθενά στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ αύξηση του ΕΝΦΙΑ». Αλίμονο αν υπήρχε. Κάναμε αμάν να ξεφύγουμε…
Σωστά αποδοκιμάστηκε ο Γιώργος Κατρούγκαλος και η Θεανώ Φωτίου. Αν και όπως λένε οι δημοσκόποι τελικά στοίχισε ακριβά.
Πολλά «σωστά», όμως, μαζεύονται και αυτό δείχνει επίσης, μια πολιτική ένδεια. Δεν είναι δυνατόν οι βουλευτές και, μάλιστα, έμπειροι πολιτικοί παράγοντες να μην γνωρίζουν το πρόγραμμα των κομμάτων τους, με το οποίο καλείται ο πολίτης να υπερψηφίσει, να συγκρίνει ή να καταψηφίσει.
Δεν είναι δυνατόν σημαντικοί υπουργοί Οικονομικών που χαίρουν ευρείας εκτιμήσεως να υπογράφουν κείμενα για τοπικά νομίσματα. Όταν οι ίδιοι έδωσαν αγώνα για να κρατηθεί η χώρα εντός της ισχυρής ζώνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όπως και δεν είναι δυνατόν να δαιμονοποιείται η οποιαδήποτε αναφορά στη «φορολογία». Ο αείμνηστος Μιχάλης Παπαγιαννάκης συνήθιζε να λέει πως «η εφαρμογή της πολιτικής είναι η φορολογία». Από εκεί αρχίζουν και εκεί τελειώνουν όλα. Όχι απλώς τι υπόσχεσαι αλλά πως μπορείς να κάνεις πράξη ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα ισχύει για το μέλλον και όχι για το μεσοδιάστημα μιας κυβερνητικής θητείας.
Δεν είναι δυνατόν να αναγκάζεται να παρεμβαίνει ο πρωθυπουργός ή ο πολιτικός αρχηγός για να «διορθώνει» υπουργούς ή βουλευτές προκειμένου να μην προκληθεί μεγάλη ζημιά (βλ. ΣΥΡΙΖΑ).
Διότι αν δεν γνωρίζεις οφείλεις να μάθεις. Αλλιώς δεν δύνασαι να είσαι ούτε καν υποψήφιος. Τα προγράμματα των κομμάτων δεν ερμηνεύονται κατά το δοκούν. Εκτίθενται στους πολίτες προς ενημέρωση τους. Εκεί γίνεται η σύγκριση. Στην εφαρμογή της πολιτικής.
Και δεν αναφέρομαι απαραίτητα στην έννοια του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Αλλά στη βάση της πολιτικής συμφωνίας με το κόμμα, στο οποίο δεσμεύομαι με το πρόγραμμα του. Αλλά και με σεβασμό στον πολίτη. Στον οποίο προτείνω, ακριβώς αυτό το συμβόλαιο. Αυτός με τη ψήφο του και το κόμμα με το πρόγραμμα του.
Αυτά προσώρας…
