Στην πολιτική συμβίωση, ισχύει, ότι ισχύει και για την απλή συμβίωση μεταξύ των ζευγαριών.
Όταν υπάρξει απόσταση, αυτός που φεύγει λέει σε αυτόν που μένει: «Δεν είναι αυτό που νομίζεις». Στις περισσότερες περιπτώσεις ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Είναι αυτό που νομίζει!!
Το ίδιο συνέβη και με τις δηλώσεις Καραμανλή. Αφού τις έκανε, ο ίδιος και οι συνεργάτες του βάλθηκε να μας πείσει ότι δεν είναι αυτό που νομίζουμε. Ότι δηλαδή, δεν εξέφρασε την διαφωνία του με την στρατηγική που ακολουθεί η κυβέρνηση στην υπόθεση Ανδρουλάκη.
Ποιος μπορεί όμως να πιστέψει, πως ένας πρώην πρωθυπουργός με τεράστια πολιτική εμπειρία, δεν κατάλαβε τι θα επακολουθούσε όταν θα εκφωνούσε την συγκεκριμένη ομιλία;
Είναι δυνατόν να μην αντιλήφθηκε πως μια τέτοια παρέμβαση θα ερμηνευόταν ως ένα χτύπημα στην παράταξή του, η οποία ειδικά αυτήν την περίοδο δοκιμάζεται από την πρώτη σοβαρή της κρίση τα τελευταία χρόνια;
Κανένας. Ο κ. Καραμανλής ήξερε καλά τι έκανε. Και για να μην αφήσει κανένα περιθώριο παρερμηνείας, επέλεξε και μια μαντινάδα για να σφραγίσει την διαφοροποίηση του.
Γιατί το έκανε; Εδώ χωρούν τόσες πολλές ερμηνείες, όσα και τα γράμματα της αλφαβήτου.
Κάποιες είναι αρκετά αθώες: Το έκανε γιατί από τις υποκλοπές έχει καεί κι ο ίδιος, όχι ως κάποιος που παρακολουθούσε, αλλά ως κάποιος που τον παρακολουθούσαν.
Κάποιες πιο πονηρές: Βλέπει πως οι μητσοτακικοί κυριαρχούν στο κόμμα κι ήθελε να θυμίσει πως και ο ίδιος είναι παρών!
Κάποιες ακόμα πιο πονηρές: Θέλησε να δώσει ακόμα ένα χεράκι στο ΣΥΡΙΖΑ, όπως το έχει κάνει και στο παρελθόν.
Το γιατί το έκανε το γνωρίζει μόνον ο ίδιος. Αλλά ας μην προσπαθεί άλλο να μας πείσει πως δεν έγινε αυτό που νομίζουμε…
