«Έγκλημα πάθους» ή γυναικοκτονία;...
Γιατί αυτός είναι ο όρος. Δεν είναι μια ακόμη δολοφονία. Δεν είναι ένα ακόμη έγκλημα. Είναι μια ακόμη δολοφονημένη γυναίκα. Και αν για κάποιους χαρακτηρίζεται «έγκλημα πάθους», «αθωώνει» τα βασικά του χαρακτηριστικά, που είναι μια ακόμη δολοφονημένη γυναίκα.
Και αν ακούγεται το επιχείρημα πως «και οι άντρες χάνουν τις ζωές τους», μάλλον εδράζεται στην προσπάθεια απόδοσης «ελαφρυντικών». Διότι οι όποιες βιαιοπραγίες εναντίον αντρών καταγράφονται ως περιστατικά που μας προξενούν εντύπωση. Με αλλά λόγια στις έρευνες δεν καταγράφονται. Διότι ας μη γελιόμαστε, οι τοξικές σχέσεις, συνήθως ένα θύμα έχουν και αυτό είναι η γυναίκα. Αλλά ακόμη και στην αναζήτηση των αιτιών που εντάσσονται σε ψυχοπαθολογικές σχέσεις, μειώνουν την αντίληψη της έμφυλης βίας, του βιασμού, του ξυλοδαρμού και στο τέλος της δολοφονίας.
Διότι «η γυναίκα προκαλεί», «αντιμιλάει», και κυρίως «τα θέλει». Αυτή είναι η βάση μιας ιστορικής αντίληψης που ακόμη υπάρχει. Θα τολμούσα να πω «κυριαρχεί» αλλά ομολογώ πως τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί σοβαρές αλλαγές. Αλλά αλλαγές επί του προσωπικού που συντελέστηκαν από σοβαρούς γονείς με ανάλογη παιδεία. Και όχι αλλαγή στην κυρίαρχη κοινωνική αντίληψη. Διότι ακόμη ακούγεται πως «αντι-μλάει» και όχι «συ-ζητά» ούτε «διεκδικεί» ούτε «δικαιούται»: να ντύνεται όπως θέλει, να μιλάει όπως θέλει, να διασκεδάζει όπως θέλει, να χωρίζει όποτε θέλει, να αρνείται όπως εκτιμά. Ακόμη στις εργασιακές προσλήψεις μια ερώτηση είναι «πόσο χρονών είστε» και αν «σκοπεύετε να αποκτήσετε παιδιά». Δηλαδή αν θέλετε να γίνεται μάνα!
Όχι δεν είναι «έγκλημα πάθους». Είναι γυναικοκτονία που κρύβει μια αντίληψη, ισχυρή με την οποία γαλουχήθηκαν χιλιάδες νέοι άνθρωποι. Και όχι μόνον στην Ελλάδα. Ακόμη και σήμερα σε πολλές χώρες οι γυναίκες οφείλουν να «σέβονται» τη θρησκεία και να είναι αόρατες. Ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα ο συγκλονιστικότερος ρόλος είναι να είσαι γυναίκα-μάνα- εργαζόμενη. Δηλαδή 20ωρη εργασιακή συνθήκη. Αυτή είναι η αντίληψη που μετατράπηκε σε κουλτούρα.
Αυτό είναι το «χέρι» που οπλίζει τον δράστη που δεν τον «αφήνει» να σκεφθεί αφού και η σκέψη του, έχει τα ίδια όρια της αντίληψης που μεγάλωσε. «Ή μαζί μου ή νεκρή». «Εσύ στο χώμα και εγώ στη φυλακή». «Ο άντρας είναι κυνηγός».
Όχι δεν είναι «έγκλημα πάθους». Είναι γυναικοκτονία!
