Του Βασίλη Χιώτη
Τώρα που η κυβέρνηση προχωρά στην σταδιακή απελευθέρωση λειτουργιών της κοινωνίας, είναι λογικό αρκετοί να ξαφνιάζονται και να απορούν.
«Μα πήγαμε σε lock down με 1.000 κρούσματα ημερησίως και ανοίγουμε τώρα με 3.500;» αναρωτιούνται.
Κι έχουν δίκιο. Έχουν δίκιο να αναρωτιούνται. Αλλά έχουν άδικο να δυσφορούν. Διότι, πολύ απλά, οι συνθήκες άλλαξαν.
Όταν η κυβέρνηση αλλά και οι λοιμωξιολόγοι αποφάσισαν την γενική καραντίνα, το αποφάσισαν διότι διαπίστωναν φαινόμενα συνωστισμού που αύξαναν την μεταδοτικότητα του κορονοϊού. Και μας ζήτησαν να μείνουμε στο σπίτι. Μόνοι μας με τις οικογένειές μας.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΧΙΩΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΟΤΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΣΤΟΝ ΣΚΑΪ 100,3
Όμως εμείς δεν κάναμε αυτό. Δεν μείναμε στο σπίτι μας, αλλά κυκλοφορούσαμε από σπίτι σε σπίτι, με αποτέλεσμα ο ιός να μεταδίδεται ακόμη περισσότερο, επειδή υπήρξαν συγχρωτισμοί σε κλειστούς χώρους. Αν μπορούσε η κυβέρνηση να μας περιορίσει αναγκαστικά μέσα στο σπίτι μας, ο ιός θα είχε περιοριστεί. Αλλά αυτά δεν γίνονται σε δημοκρατικές χώρες. Γίνονται μόνο στην Κίνα…
Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση δεν αλλάζει την συνταγή της θεραπείας, επειδή ήταν λάθος η προηγούμενη. Η συνταγή ήταν σωστή. Η εκτέλεση της συνταγής ήταν λάθος…
«Μα τώρα η συνταγή θα είναι σωστή;» θα αναρωτηθεί κανείς.
Αυτό θα φανεί μέσα στον επόμενο μήνα. Αλλά όταν δεν δουλεύει η συνταγή, τότε πρέπει να την αλλάξεις.
Κι επιπλέον, όσο πλησιάζουμε στο Πάσχα, ο κίνδυνος θα μειώνεται. Η θερμοκρασία ανεβαίνει και συνεπώς θα περνάμε λιγότερο χρόνο σε κλειστούς χώρους. Τα εμβόλια αυξάνονται, και συνεπώς αυτοί που θα κινδυνεύουν να νοσήσουν σοβαρά θα μειώνονται.
Κι όσο νάναι, αυτή η συνταγή, είναι λιγότερο επώδυνη. Άρα είναι πιο εύκολα εφαρμόσιμη. Άρα έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει.
Κι αν πετύχει, πάλι από εμάς εξαρτάται. Όπως εμείς κάναμε την προηγούμενη να αποτύχει…
