Η συνάντηση των δυο ηγετών Ελλάδος και Τουρκίας, προκάλεσε διεθνείς αναφορές και εξαιρετικά σχόλια. Και στις δυο χώρες και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Δηλαδή στην παγκόσμια γεωπολιτική και διεθνή σκακιέρα. Μια συνάντηση που διαμορφώνει νέες συνθήκες ανάμεσα σε γείτονες.
Όχι δεν λύθηκαν ως δια μαγείας τα πάντα. Δυστυχώς το παρελθόν είναι ακόμη ζωντανό. Και το παλαιότερο αλλά και το πρόσφατο. Αλλά ήταν ένα μεγάλο βήμα. Εξάλλου είναι γνωστό πως το παρελθόν δεν αλλάζει. Αυτό που αλλάζει είναι το μέλλον. Και κυρίως το παρόν. Και η διπλωματία βρίσκει λύσεις εκεί που οι φανατισμένες φωνές πατούν την σκανδάλη.
Σε αυτή τη συγκυρία και με όποιους σκοπούς μπορεί να έχει η κάθε χώρα, διαμορφώνονται και οι ανάλογες συνθήκες. Όλοι γνωρίζουν. Και η Ελλάδα και η Τουρκία. Πάντα έτσι ήταν. Ας μην γελιόμαστε. Κάθε βήμα τη φορά. Το ίδιο είχε συμβεί και στην επίσκεψη του προέδρου Ερντογάν επί διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ο Αλέξης Τσίπρας αγνοώντας τις φωνές της εθνικιστικής αριστεράς και όχι μόνον, την τελευταία στιγμή, διέσωσε τις καταστάσεις. Και τώρα οι ίδιες φωνές -Ακροδεξιάς και εθνικιστικής αριστεράς-καταδικάζουν τις συναντήσεις και κάνουν λόγο ούτε λίγο ούτε πολύ για σιωπηρή αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας. Καταδικάζουν ακόμη και τη βίζα. Ανατριχιάζουν ενώπιον ακόμη και της παρουσίας του Τούρκου ηγέτη στην Αθήνα.
Είναι εντυπωσιακό πως οι δυο άκρως αντίθετες απόψεις στα εθνικά θέματα βρίσκουν κοινό παρανομαστή. Η Ακροδεξιά και η εθνικιστική αριστερά. Δεν αναφέρομαι στην πατριωτική αριστερά ούτε σε κριτικές της αντιπολιτευσεως μείζονος και ελάσσονος. Αυτό είναι και το νόημα της δημοκρατίας. Αλλά είναι αυτές οι φωνές που ανέκαθεν στην πολιτική μας ιστορία, διεκδικούσαν την αναγέννηση του «μαρμαρωμένου βασιλιά», τους προδότες πρωθυπουργούς, τους πληρωμένους πράκτορες.
Η σύγχρονη διπλωματία απαιτεί διαφορετικές κινήσεις. Τα δεδομένα δεν είναι αν θα ξαναπάρουμε τη Σμύρνη, αλλά πως θα αναπτύξουμε σχέσεις οικονομικές, πολιτιστικές, εμπορίου ακόμη και πολιτικές. Είμαι σίγουρος πως κανένας νεολαίος τούρκος δεν ονειρεύεται τον πόλεμο με τους απέναντι. Ούτε ο αστός, ούτε ο εκσυγχρονιστής πολιτικός. Το ίδιο και στην Ελλάδα. Αυτό υπηρετεί η διπλωματία. Να βρίσκει τις λύσεις προς συμφέρον της χώρας.
Αυτό είναι το ζητούμενο. Τα υπόλοιπα είναι για να εξυπηρετούν τα αυτιά των λαϊκιστών. Σε όποια πολιτική πλευρά και αν βρίσκονται.
