Του ΦΩΤΗ ΝΑΚΟΥ
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου κατά της χούντας των συνταγματαρχών τον Νοέμβριο του 1973, ήταν απόρροια του φοιτητικού κινήματος.
Στις 14 Νοεμβρίου 1973 φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφάσισαν αποχή από τα μαθήματα και ξεκίνησαν διαδηλώσεις εναντίον των πραξικοπηματιών.Οι φοιτητές, οχυρώθηκαν μέσα στο κτίριο της σχολής επί της οδού Πατησίων και ξεκίνησαν τη λειτουργία του ανεξάρτητου ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείουβοηθούμενοι και από εργατικά συνδικάτα.
Οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια και οι εκδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς της Χούντας αυξήθηκαν κυρίως στην Αθήνα αλλά και σε άλλες επαρχιακές πόλεις. Στις 3 τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου, και ενώ οι διαπραγματεύσεις για ασφαλή αποχώρηση των φοιτητών από το χώρο του Πολυτεχνείου βρίσκονταν σε εξέλιξη, αποφασίστηκε από την μεταβατική κυβέρνηση η επέμβαση του στρατού και ένα από τα τρία άρματα που είχαν παραταχθεί έξω από τησχολή, γκρέμισε την κεντρική πύλη.
Ένα μεγάλο κεφάλαιο της νεότερης ελληνικής ιστορίας καταγράφηκε με πρωταγωνιστές τους φοιτητές, που ανεξαρτήτως κομματικών πεποιθήσεων,πολέμησαν για της δημοκρατία, φέροντας στα χείλη όλων μας το σύνθημα «Ψωμί,παιδεία ελευθερία». Η μεταπολίτευση βρήκε το φοιτητικό κίνημα ισχυρό να ορθώνει με τις οποίες εσωτερικές διαφωνίες και διαμάχες, ενιαίο λόγο και ανάστημα στηνπολιτική εξουσία μέσω της ΕΦΕΕ.
Η Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος (ΕΦΕΕ) ήταν τριτοβάθμια οργάνωση των φοιτητικών συλλόγων των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της Ελλάδας.Ιδρύθηκετο 1963 κατά το πρότυπο της αντίστοιχης οργάνωσης της Γαλλίας UNEF.Το πρώτο καταστατικό της είχε εκπονήσει ο Στέλιος Ράμφος. Το 1967 διαλύθηκε από τη δικτατορία και επανασυστήθηκε από την ίδια το 1971, ελεγχόμενη από το κράτος.
Στην δεκαετία του 1980 πρακτικά έπαυσε να λειτουργεί λόγω ασυμφωνίας των φοιτητικών παρατάξεων να εκλέξουν διοικητικό συμβούλιο.Τελευταίος πρόεδρος της ΕΦΕΕ ήταν ο Χρήστος Παπουτσής μέχριτο 1982. Έκτοτε η ΕΦΕΕ δεν κατάφερε να εκλέξει πρόεδρο, ενώ σήμερα η σύνθεση του 21μελούς Κεντρικού της Συμβουλίου είναι ίδια από το... 1995, αφού εδώ και 7 χρόνια δεν έχει διεξαχθεί κανένα Πανσπουδαστικό Συνέδριο,ώστε να εκλεγεί νέο ΚΣ στην οργάνωση που πλέον μοιάζει «φάντασμα».
Και αυτό το φάντασμα 24 χρόνια τώρα επιδίδεται μόνο στην καλλιέργεια εντυπώσεων στις φοιτητικές εκλογές, όπου κάθε παράταξη διαφημίζει τα ποσοστά της.Αυτό το φάντασμα επιτρέπει ακόμα και σήμερα και δια μέσω του πανεπιστημιακούασύλου που θεσπίστηκε για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και των αξιών, να λειτουργούν στα πανεπιστημιακά ιδρύματα άνδρα ανομίας με διακινητές ναρκωτικών και συμμορίες παρεμπορίου.
Αυτό το φάντασμα ευθύνεται για τα στέκια αντιεξουσιαστών με τα εργαστήρια μολότοφ στα πανεπιστήμια.
Αυτό το φάντασμα φταίει για το γεγονός ότι σήμερα η πλειοψηφίατων φοιτητών απέχει από το κίνημα και δεν έχουν λόγο στην εκπαιδευτική πολιτική της χώρας.
Αλλά και η μειοψηφία που συμμετέχει στις βιτρίνες των φοιτητικών παρατάξεων προσδοκά σε πολιτική σταδιοδρομία και αντιμετωπίζει τους νέους φοιτητές ως «ψηφαλάκια».Το σημείο είναι κρίσιμο και πλέον οι φοιτητές θα πρέπει να αποφασίσουν.
Ή θα δηλώσουν παρόντες και θα αναλάβουν τις ευθύνες τους ή θα σιωπήσουν υπογράφοντας με τα ίδια τους τα χέρια τον ξεπεσμό του φοιτητικούς κινήματος.
Καθώς στις δημοκρατίες δεν μπορείς να διεκδικείς λόγο όταν δεν μπορείς να διεξάγεις εκλογές με κοινά αποδεκτά αποτελέσματα και δεν μπορείς να προχωρήσεις στη διεξαγωγή πανσπουδαστικού συνεδρίου για την εκλογή συμβουλίου ΕΦΕΕ.
Ακόμα σήμερα οι φοιτητές των παρατάξεων πρέπει και μπορούν μεσυμβιβασμούς και υποχωρήσεις να αποκτήσουν ενιαίο λόγο και να διεκδικήσουν απέναντι στα κόμματα εξουσίας τη δική τους εκπαιδευτική πολιτική.
Αν επανέλθει η μαζικότητα του φοιτητικούς κινήματος στα πανεπιστήμια τότε και η ανομία στα Ιδρύματα θα περιοριστεί.
Ακαδημαϊκοί και φοιτητές είναι αυτοί που πρέπει να υπερασπιστούν τις αξίες της δημοσίας εκπαίδευσης από κοινού.
Αλλιώς τα πανεπιστήμια και η εκπαιδευτική πολιτική θα παραμείνει πεδίο εκμετάλλευσης για τα πολιτικά κόμματα που ανάλογα τις συγκυρίες θα σχεδιάζουν και θα νομοθετούν χωρίς τους φοιτητές.
