Του Βασίλη Χιώτη
Αν επιχειρήσει κανείς έναν πρώτο απολογισμό του πολέμου που έχει ξεσπάσει στην Ουκρανία λόγω της ρωσικής εισβολής, θα διαπιστώσει ότι, για την Ελλάδα τουλάχιστον, δεν υπάρχουν μόνο δυσμενείς επιπτώσεις.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, μπορεί να παρατείνει και να ενισχύει την ενεργειακή κρίση, να πυροδοτεί νέο κύμα ακρίβειας λόγω της έλλειψης σε σιτηρά που παράγουν σε μεγάλες ποσότητες οι τρεις εμπλεκόμενες χώρες και να δημιουργούν κλίμα αναταραχής στις διεθνείς αγορές, αλλά δημιουργούνται και ορισμένα «τετελεσμένα» που για μια χώρα σαν την Ελλάδα που απειλείται μονίμως από την γείτονά της, αποτελούν πολύ θετικές εξελίξεις.
Πριν ακόμα τελειώσουν οι εχθροπραξίες, η Τουρκία έχει λάβει το ξεκάθαρο μήνυμα πως θα πρέπει να το ξανασκεφτεί πολύ σοβαρά πριν απειλήσει ξανά την Ελλάδα. Αλλά το κυριότερο, θα πρέπει πια να ξεχάσει τα οποία σχέδια πιθανώς να είχε η πολιτική και στρατιωτική της ηγεσία, για τη δημιουργία ενός θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο.
Για τρεις πολύ συγκεκριμένους λόγους:
1. Γιατί το τίμημα ενός πολέμου είναι πια πολύ βαρύ κυρίως για εκείνον που τον προκαλεί. Ο επιτιθέμενος πλέον βρίσκεται ταχύτατα σε μια πολιτική αλλά και οικονομική απομόνωση που είναι πολύ δύσκολο να την αντέξει, πόσο μάλλον όταν η οικονομία του βρίσκεται υπό κατάρρευση.
2. Γιατί στους πολέμους δεν κερδίζει πλέον ο πιο ισχυρός. Όταν μια υπερδύναμη όπως η Ρωσία δεν μπόρεσε να υποτάξει μια χώρα που έχει να εξοπλιστεί πάνω από τριάντα χρόνια, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα πόσο δυσκολότερο είναι να συγκρουστεί κάποιος με μια χώρα μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, η οποία μάλιστα διαθέτει πλέον και όπλα τελευταίας τεχνολογίας.
3. Γιατί η Τουρκία τις τελευταίες ημέρες καταρρίπτει η ίδια τα επιχειρήματα της, υπερασπιζόμενη το δίκαιο των συνθηκών. Όταν επικαλείσαι την συνθήκη του Μοντρέ, δεν μπορείς να αμφισβητείς μετά από λίγο την συνθήκη της Γενεύης ή την συνθήκη της Λωζάνης για να κατηγορήσεις άλλους για τις προσφυγικές ροές, ή για να διεκδικήσεις χώρο που δεν σου ανήκει στο Αιγαίο.
Με λίγα λόγια λοιπόν, η Τουρκία δεν μπορεί πια να επανέλθει στην επιθετική ρητορική έναντι της Ελλάδος, όταν λήξει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Πρώτον γιατί δεν θα τολμήσει πια να κάνει αυτά για τα οποία απειλούσε. Και δεύτερον γιατί ξέρει ότι η απάντηση της Ευρώπης θα είναι ολέθρια για την ίδια.
Κι αυτή είναι μια προίκα, που κατοχυρώνει η Ελλάδα, ως παράπλευρο όφελος ενός αναπάντεχου και καταστροφικού πολέμου.
