“Οι δηλώσεις του Ζόραν Ζάεφ περί δυνατότητας διδασκαλίας της 'μακεδονικής γλώσσας' στην Ελλάδα μας αναγκάζουν να αναθεωρήσουμε τη στάση μας. Οι ισχυρισμοί της ελληνικής κυβέρνησης ότι δεν υφίσταται πρόβλημα δεν ανταποκρίνονται, δυστυχώς, στην πραγματικότητα. Θεωρούμε ότι δεν υπάρχει πλέον περιθώριο ψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών. Ζητούμε συγγνώμη επειδή εγώ και οι συνεργάτες μου δεν προσέξαμε πρωτύτερα ότι ελλόχευε τέτοιο ζήτημα στο κείμενο της συμφωνίας”.
Ή...
“Οι δηλώσεις του σκοπιανού πρωθυπουργού περί δυνατότητας διδασκαλίας της 'μακεδονικής γλώσσας' στην Ελλάδα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα με βάση τις πρόνοιες της συμφωνίας· αποτελούν απόπειρα του Ζόραν Ζάεφ να διασφαλίσει την τελική ψήφισή της από το σκοπιανό κοινοβούλιο. Με αίσθημα ευθύνης δηλώνουμε ότι εξακολουθούμε να θεωρούμε τη συμφωνία εθνικά επωφελή, παρά τις επιμέρους αδυναμίες της, και πιστεύουμε ότι πρέπει να ψηφιστεί από την εθνική αντιπροσωπεία”.
Διαλέγετε και παίρνετε. Όμως και με όποιο υπόδειγμα (φανταστικής) δήλωσης του Σταύρου Θεοδωράκη να... διαφωνείτε, οφείλετε να αναγνωρίσετε ότι θα ήταν μια υπεύθυνη και κρυστάλλινη στάση έναντι ενός μείζονος εθνικού ζητήματος, που σε κάθε κατάληξή του προορίζεται να γίνει ιστορικό γεγονός. Η υπεύθυνη αυτή στάση έναντι της κοινής γνώμης των εθνικών συμφερόντων και της Ιστορίας θα έπρεπε να είχε γνωστοποιηθεί... χθες, αν μιλάμε για το Ποτάμ και τον Σταύρο Θεοδωράκη του νέου πολιτικού ύφους και ήθους.
Αντ' αυτού, τις τελευταίες ώρες βλέπουμε έναν Θεοδωράκη... Σφίγγα και μια κακοφωνία αντικρουόμενων απόψεων στελεχών της Σεβαστουπόλεως που απεικονίζουν έκτυπα τη σημερινή υπόσταση του Ποταμιού.
Στο εύλογο ερώτημα της κοινής γνώμης για το τι θα πράξει -στους πολίτες πρέπει να απαντηθεί κυρίως το ερώτημα όχι στην οπισθόβουλη κυβέρνηση- ο επικεφαλής του Ποταμιού επιλέγει μια αμήχανη σιωπή. Τα μυστικά του Σταύρου ώς πότε θα μείνουν μυστικά;
Το Ποτάμι στην έως τώρα μικρή, αλλά περιεκτική περιεχομένου, ιστορία του υπήρξε καλός αγωγός δράσεων για τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια στη χώρα αλλά και για την αναβάθμιση του δημόσιου λόγου με σταράτες κουβέντες χωρίς υπεκφυγές. Aς συνεχίσει έτσι.
