Κοινοβούλιο «καφενείο» πρέπει να αποτραπεί...

H κοινοβουλευτική Δημοκρατία διερευνά τις προϋποθέσεις που δεν θα επιτρέψουν να μετατραπεί το Κοινοβούλιο σε καφενείο

Έστω κι αν η μνήμη δεν κρατά συνήθως λεπτομέρειες, παρά μόνο τα ουσιώδη, θα θυμόμαστε ότι το 2023 ψηφίσαμε δύο φορές και δαπανήσαμε τρεις μήνες για δύο προεκλογικές περιόδους.

Αποδείχθηκε άδικος κόπος.

Διαταράχθηκε το εμπόριο, καθώς οι εκλογές συνέπεσαν με την έναρξη της τουριστικής περιόδου, δουλειές καθυστέρησαν, σε πολυέξοδη μετακίνηση υποχρεώθηκαν χιλιάδες πολίτες, επιπλέον το κράτος δαπάνησε αδίκως περί τα 400 εκατομ € από τα έσοδα του, προκειμένου να καλύψει το κόστος των «αχρείαστων» δεύτερων εκλογών.

Υπογραμμίζεται, για να μην αφαιρεθεί από κακόβουλους ότι η πρόταση «αχρείαστες» σημαίνει πως ο Α. Τσίπρας ψηφίζοντας το 2017 την απλή αναλογική ως το εκλογικό σύστημα των εκλογών του 2023 προκάλεσε μια σειρά δεδομένων.

Οι πρώτες εκλογές του Μαΐου 2013, με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, ως μια παγίδα που έστησε η Αριστερά ΣΥΡΙΖΑ, αποδείχθηκαν τελικά μια δεινή απώλεια για το ίδιο το κόμμα και μια οδυνηρή προσωπική ήττα για τον Αλ. Τσίπρα.  

Δεδομένου ότι τ' άλλα κόμματα δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της τελευταίας στιγμής για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας άφησαν τον ΣΥΡΙΖΑ έκθετο. Τα κόμματα της Αριστεράς έκλεισαν την πόρτα τους «κατάμουτρα» στην Κουμουνδούρου.

Η άρνηση και το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας που προκαλούσε η ξανά τυχοδιωκτική πολιτική επιλογή του Τσίπρα επέφερε θριαμβευτική νίκη για τον Κ. Μητσοτάκη και τη ΝΔ, χωρίς ωστόσο να έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να σχηματιστεί κυβέρνηση.

Έτσι οδηγηθήκαμε στις «αχρείαστες» δεύτερες εκλογές της 25/6, όπως και έγινε. Εξελέγη πάλι η Ν. Δημοκρατία με το σύστημα πια της ενισχυμένης αναλογικής. Η Ελλάδα απέκτησε κυβέρνηση με καθαρή αυτοδυναμία, της οποίας η κοινοβουλευτική δύναμη των 158 εδρών θεωρείται επαρκής. Θα μπορούσε όμως να είναι σχετικώς μεγαλύτερη και να παρέχει περισσότερη άνεση και ευελιξία στον Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη. Δεν επιτεύχθηκε το ικανό αποτέλεσμα, διότι σημαντικός αριθμός ψηφοφόρων προτίμησε το θαλάσσιο μπάνιο από τις κάλπες.

Με τη βεβαιότητα ότι εκλέγεται κυβέρνηση έτσι κι αλλιώς, εξελίχθηκε ένας κίνδυνος, ο οποίος ευτυχώς δεν πήρε διαστάσεις εθνικής πανωλεθρίας. Η αποχή προφανώς επηρέασε και τη νικήτρια ΝΔ και σε συνδυασμό με την αντιπολιτευτική προπαγάνδα περί της πλειοψηφικά «παντοδύναμης» επικράτησης Μητσοτάκη, απελευθερώθηκαν  ψήφοι προς μικρότερα μειοψηφικά κόμματα της Δεξιάς, της συνωμοσιολογίας και της θρησκοληψίας και ενός κόμματος που χρησιμοποίησε τον μανδύα του καταδικασθέντα για εγκληματική πράξη Η. Κασιδιάρη της ΧΑ. Όλα επέτυχαν την είσοδο τους στο Κοινοβούλιο, μαζί με το επίσης προσωποπαγές κόμμα της Ζ. Κωνσταντοπούλου.

Η Αριστερά μαζί με την σοσιαλδημοκρατία, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ ΠΑΣΟΚ αδυνατούν, όπως και σε άλλες χώρες, να απαντήσουν στο φιλελεύθερο οικονομικό περιβάλλον του καπιταλισμού που παρά τις κατάρες, τις οιμωγές, τις καταγγελίες εξακολουθεί να παράγει αποτελέσματα ευημερίας για εκατομμύρια ανθρώπους. Το περιβάλλον της φιλελεύθερης οικονομίας μέσα σε συνθήκες Δημοκρατίας εκφράζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η ΝΔ με Πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη.

Γιατί όμως νίκησε ο Μητσοτάκης δύο φορές;

Τρία και ένα πράγματα εκτιμήθηκαν από τους πολίτες οι οποίοι τον ψήφισαν σε ποσοστό 40% και κάτι. 

Πραγματισμός, σταθερότητα, αποτελεσματικότητα μέτρησαν από την προηγούμενη τετραετία και λειτούργησαν σε συνδυασμό με την προοπτική που υποσχέθηκε για τη νέα τετραετία.

Ο Α. Τσίπρας ηττήθηκε διότι επέλεξε τον αντισυστημικό χαρακτήρα ως πολιτική εφαρμογή. Απέτυχε παταγωδώς. Η κοινωνία είχε ήδη απομακρυνθεί από την περιπέτεια του 2015 και τη φόβιζε οποιαδήποτε ανάμιξη του παρελθόντος. Και μόνο η επίκληση στον Γ. Βαρουφάκη ήταν αρκετή. Ο φόβος αποτυπώθηκε στις κάλπες.

Η επόμενη μέρα βρίσκει την Κυβέρνηση να έχει ήδη ξεκινήσει την πορεία της και την αξ. Αντιπολίτευση να αναζητά τον βηματισμό της. Ο Α. Τσίπρας δεν έκρινε ότι πρέπει να παραιτηθεί. Αντίστοιχη ολέθρια αποτυχία σε αστικό κόμμα, όπως η ΝΔ θα είχε οδηγήσει αμέσως στην παραίτηση του αρχηγού. Η αντίληψη «στρούγκας» στην Αριστερά επιτρεπει αυταρχικές συμπεριφορές στις εσωκομματικές διεργασίες.

Με τη σειρά της η κοινοβουλευτική Δημοκρατία διερευνά τις προϋποθέσεις που δεν θα επιτρέψουν να μετατραπεί το Κοινοβούλιο σε καφενείο.

Προφανώς θα απαντηθούν όλα και εντός Κοινοβουλίου και μέσα στην Κοινωνία μόνο με την πολιτική.

Οι εποχές και οι εξελίξεις είναι πάντα εξαιρετικά ενδιαφέρουσες...