Του Βασίλη Χιώτη
Από τις 15 Αυγούστου που άρχισαν να αυξάνονται τα κρούσματα του κορωνοϊού στη χώρα και ιδιαίτερα στην Αττική, η κυβέρνηση προσπαθεί να ισορροπήσει σε ένα τεντωμένο σχοινί.
Από τη μια να θεσπίσει όσο το δυνατόν αυστηρότερα μέτρα προφύλαξης για τους πολίτες, χωρίς όμως να αγγίξει κανένα από τα ζωτικά όργανα της οικονομίας, που προσπαθεί επίσης να επιβιώσει.
Κάποιοι χαρακτηρίζουν τα μέτρα αυτά «ασπιρίνες». Κάποιοι άλλοι αντιθέτως παραπονούνται ότι ακόμα και τα μέτρα αυτά, οδηγούν στην απόγνωση αρκετούς κλάδους της αγοράς, που ήδη έχουν πληγεί βαριά από την ύφεση.
Όλα τα μέτρα αυτά, «ασπιρίνες ή και πιο βαριά» είναι σαν τα φάρμακα. Όλα προκαλούν παρενέργειες. Κι αυτός που τα παίρνει, ζυγίζει πριν τα πάρει, το ρίσκο που αναλαμβάνει σε σχέση με το όφελος που θα έχει.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΧΙΩΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΟΤΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΣΤΟΝ ΣΚΑΪ 100,3
Υπό αυτή την έννοια, εξηγείται εύκολα γιατί η κυβέρνηση επιμένει ακόμα και σήμερα πως δεν πρόκειται να καταφύγει σε ένα γενικό «λουκέτο» σαν κι αυτό που αποφάσισε την περασμένη Άνοιξη. Διότι οι παρενέργειες θα είναι τόσο σοβαρές στην οικονομία, σχεδόν θανάσιμες, όπως είναι συχνά και οι επιπτώσεις για κάποιον που νοσεί από κορονοϊό.
Όσο κι αν επιμένει ο υπουργός Οικονομικών, πως η ελληνική οικονομία θα αντέξει ένα δεύτερο lock down, δεν είναι καθόλου βέβαιο πόσο διαχειρίσιμα θα είναι τα συντρίμμια που θα αφήσει πίσω του.
Αλλά για να μη φτάσουμε ποτέ στο σημείο αυτό, ίσως πρέπει τώρα να ληφθούν κάποια πρόσθετα μέτρα, που θα διασφαλίσουν περισσότερο, πως τα κρούσματα θα αρχίσουν να μειώνονται πριν μπούμε στο χειμώνα.
Για παράδειγμα, δεν θα πάθει τίποτα η ελληνική οικονομία, αν αποφασιστεί η απαγόρευση κάθε δραστηριότητας από τις δώδεκα τα μεσάνυχτα, έως τις επτά το πρωί. Αντιθέτως, η νεολαία θα αναγκαστεί να επιστρέψει νωρίτερα σπίτι της αφού δεν θα έχει πουθενά να πάει.
Τα λεωφορεία που θα εξοικονομηθούν από τις βραδινές βάρδιες, θα μπορούν να ενισχύσουν τις πρωινές και στις μεσημβρινές. Και θα δημιουργηθεί κι ένα ισχυρό σοκ στην ελληνική κοινωνία, για να κατανοήσει επιτέλους πως τα πράγματα είναι σοβαρά και πως βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την καταστροφή.
Δυστυχώς εδώ που φτάσαμε ίσως έχουμε χρόνο μερικών εβδομάδων για να αποφύγουμε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ίσως ήρθε η ώρα για κάτι πιο ισχυρό από «ασπιρίνες» και ισχυρές παραινέσεις για έναν ασθενή σαν την ελληνική κοινωνία, που δεν αντιλαμβάνεται πως μπορεί να κινδυνεύσει σοβαρά από την επιπολαιότητά του.
Ίσως χρειαζόμαστε ένα σοκ να μας συνεφέρει από τον νιρβάνα μας..
