Της Χριστίνας Αλεξοπούλου
Η χώρα για ακόμη μία φορά ταράσσεται από ένα ακόμη ειδεχθές έγκλημα, ένα ακόμη βιασμό μίας νέας γυναίκας. Είναι λογικό να διερωτώνται πολλοί, μέχρι πού; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει το αρρωστημένο μυαλό ενός εγκληματία; Πόσες ακόμη γυναίκες θα πέσουν θύματα των χυδαίων προθέσεων κάποιων;
Σε έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, αναφέρεται ότι διεθνώς μία στις 22 γυναίκες άνω των 15 ετών έχει βιαστεί, ενώ μία στις 12 έχει υποστεί κάποιας μορφής σεξουαλική βία.
Το 90% των θυμάτων, δεν καταγγέλλουν δυστυχώς τον βιασμό τους.
Κατά μέσο όρο την τελευταία 5ετία στην Ελλάδα σημειώθηκαν 1,48 βιασμοί ανά 100.000 κάτοικους, τη στιγμή που στην Αγγλία και την Ουαλία το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 71,05. Στη Σουηδία το ποσοστό είναι 64,06, στη Νορβηγία 42,89, στη Σκωτία 32,64, στη Δανία 29,42, στη Γαλλία 21,13. Βλέπουμε ότι η χώρα μας ποσοστιαία βρίσκεται πολύ χαμηλά σε σχέση με τις χώρες της Ευρώπης στο πλήθος των βιασμών. Ειδικά με τις βόρειες που τα ποσοστά είναι πολύ μεγάλα. Στη χώρα μας είναι πολύ μικρό το ποσοστό των καταγγελλόμενων βιασμών.
Στην Ελλάδα τα τελευταία 11 χρόνια, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., δηλώθηκαν 1.781 βιασμοί και 792 απόπειρες. Έχει εξιχνιαστεί το μεγαλύτερο ποσοστό, ήτοι οι 1.618 από αυτούς, καθώς οι δράστες προέρχονταν από το οικογενειακό, φιλικό, επαγγελματικό περιβάλλον των θυμάτων.
Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων ήταν 2.675, εκ των οποίων τα 2.377 ήταν γυναίκες. Η χρονιά με τα περισσότερα περιστατικά, ήταν το 2010 όπου είχαν καταγραφεί 215 βιασμοί και 77 απόπειρες, εκ των οποίων 214 έχουν εξιχνιαστεί, ενώ τα θύματα ήταν 263 γυναίκες. Η επόμενη χρονιά με τα περισσότερα ήταν το 2019, όπου είχαν καταγραφεί 182 περιπτώσεις βιασμών και 75 απόπειρες εκ των οποίων έχουν εξιχνιαστεί οι 70, ενώ τα θύματα ήταν 217 γυναίκες.
Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει. Το θέμα όμως είναι η επίλυση. Το πρώτο που θα ήταν λογικό να γίνει είναι η αυστηροποίηση των ποινών.
Ο Ποινικός Κώδικας που έφερε προς ψήφιση ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τις ποινές πιο επιεικείς. Αυτό έδωσε ένα εντελώς λάθος μήνυμα στους πολίτες. Αφενός να εμπιστεύονται λιγότερο τους θεσμούς, βλέποντας τις ποινές για ειδεχθή εγκλήματα να γίνονται ελαφρύτερες και αφετέρου έδωσε ξανά το σύνθημα της ασυδοσίας.
Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη αντιλαμβανόμενη πλήρως το μέγιστο αυτό πρόβλημα, έφερε στη Βουλή νέο Ποινικό Κώδικα, στον οποίο έχει προβλεφθεί η αυστηροποίηση των ποινών για τους βιασμούς και την προσβολή της γενετήσιας ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Ο ΣΥΡΙΖΑ τον καταψήφισε.
Το κακούργημα του ομαδικού βιασμού επισύρει πλέον αποκλειστικά ισόβια κάθειρξη και όχι, και πρόσκαιρη κάθειρξη 10-15 ετών, όπως προέβλεπε ο ΠΚ του ΣΥΡΙΖΑ.
Η μαστροπεία σε βάρος ενηλίκων γυναικών απαλείφθηκε ως αξιόποινη πράξη από τον ΣΥΡΙΖΑ και επανήλθε με τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και μάλιστα σε βάρος όλων των ενηλίκων.
Ενώ με το νέο ΠΚ προστέθηκε ως επιβαρυντική περίσταση ο βιασμός ανηλίκου που δεν υπήρχε καν στον προηγούμενο Κώδικα, και με αποκλειστική ποινή τα ισόβια, ενώ η υπό όρο απόλυση για τέτοιου είδους εγκλήματα έγινε πολύ πιο αυστηρή.
Επίσης, με τις νέες προσθήκες στον κώδικα ποινικής δικονομίας και τα ενήλικα θύματα στις περιπτώσεις βιασμών καταθέτουν παρουσία ψυχολόγου.
Είμαι προσωπικά περήφανη ως γυναίκαι και ως βουλευτής που ψήφισα τις αλλαγές αυτές στον Ποινικό Κώδικα. Οι γυναίκες μετά από αυτό είναι πιο δυνατές. Η φωνή τους ακούγεται. Η σιωπή έδωσε τη θέση της στη τιμωρία και το σκοτάδι της απομόνωσης στο φως της δικαιοσύνης.
Υποχρέωση της πολιτείας είναι να δίνει έμφαση στην εμπέδωση μέσω της Παιδείας ότι η συναίνεση είναι απαραίτητο στοιχείο σε κάθε ερωτική πράξη, να ενθαρρύνει τα θύματα βιασμών να μιλήσουν, να διευκολύνει την πρόσβασή τους στη Δικαιοσύνη και να φροντίζει ώστε οι δράστες να τιμωρούνται αυστηρά. Κι αυτό κάνει. Η Δικαιοσύνη θα κρίνει και θα αποφανθεί για κάθε υπόθεση. Ο βιασμός είναι βιασμός από όποιον και αν τελείται. Διαχωρίζοντας τους βιαστές σε πλούσιους και φτωχούς, όμορφους και άσχημους, νέους και ηλικιωμένους, το μόνο που πετυχαίνει το «σύνθημα» είναι να σχετικοποιεί την ειδεχθή πράξη. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά συμπεριφορές που οδηγούν σε βιασμούς είναι η υποκρισία, τα δύο μέτρα και σταθμά και η πολιτική εκμετάλλευση.
Καμία γυναίκα δεν είναι μόνη πια, έχει δίπλα της την Πολιτεία και τη Δικαιοσύνη. Σταματάμε εδώ την κακοποίηση και το βιασμό. Δεν φοβόμαστε, μιλάμε. Δεν ντρεπόμαστε, είμαστε περήφανες. Δεν είμαστε οι θύτες αλλά τα θύματα.
Ξεκινάμε τώρα, μιλάμε τώρα.
