Προσπάθεια πρόκλησης κυβερνητικής κρίσης δεν εκδηλώθηκε για πρώτη φορά τον περασμένο Αύγουστο. Ήταν, απλώς, ακόμη μια απόπειρα να σπρωχτεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε πρόωρο τέλος. Δεν έγινε κατορθωτό. Σαν «εργαλείο» χρησιμοποιήθηκε το θεμα των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων το οποίο, ωστόσο, δεν τράβηξε το ενδιαφέρον του κοινού. Εθισμένη, όπως φάνηκε, η κοινή γνώμη στην ιδέα ότι αποτελεί ένδειξη αφέλειας η συζήτηση απόρρητων ζητημάτων μέσω τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και αξιολογώντας αντιστοίχως όσους…άφρονες το επιχειρούν, κράτησε το ενδιαφέρον της στην ακρίβεια, στα ενεργειακά και τα διεθνή θέματα που απασχολούν σήμερα την Ελλάδα και το νοικοκυριό. Οι υποκλοπές έκαναν «σουξέ» μόνο στα κομματικά στρατεύματα που αναζητούν αφορμές για να ανταλλάξουν πυρά μέσω της κοινωνικής δικτύωσης. Ο Α’ γύρος των τηλεφωνικών υποκλοπών δεν αποτυπώθηκε από τους πολίτες ως φλέγον πρόβλημα στις δημοσκοπήσεις Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου. Παρέμειναν κολλημένες στον πάτο του καταλόγου των προτιμήσεων. Η κρύα υποδοχή μέσα στον καυτό Αύγουστο δεν απέτρεψε τους υποστηρικτές του κομματικού μηχανισμού ΣΥΡΙΖΑ να λένε με επίταση ότι η ιστορία δεν τελείωσε κι ότι οι αποκαλύψεις θα επιστρέψουν.
Το δεύτερο μέρος του «έργου» παρακολουθούμε τώρα. Η υποτιθέμενη, η αποκαλούμενη «αποκαλυπτική δημοσιογραφία» παρουσίασε χωρίς καμία τεκμηρίωση τον ισχυρισμό της παρακολούθησης των επικοινωνιών και για άλλα πρόσωπα. Παρέθεσε και ονόματα προσώπων που κατά το σενάριο τους παρακολουθούσαν. Ζητούμενα: Να βοηθηθεί το στήσιμο ενδοκυβερνητικής αντάρας, να προκληθεί τεχνητή κυβερνητική κρίση ώστε να αποσπαστεί η προσοχή από την πρόοδο που επιτυγχάνεται σε διάφορα πεδία της κοινωνίας. Δεδομένο ότι κυβερνητικό έργο παράγεται. Με λάθη, αυτογκόλ και παραλείψεις. Η σύγκριση με την προηγούμενη περίοδο είναι πια το βασικό επιχείρημα των πολιτών που αγωνιούν για το ενδεχόμενο πολιτικής αλλαγής. Μπορεί το κυβερνητικό έργο να μην είναι της εντάσεως που επιθυμούν οι υπέρμαχοι των μεταρρυθμίσεων και οι ριζοσπάστες του φιλελευθερισμού, αλλά θα είναι ψευδές να ισχυριστούμε το αντίθετο.
Άλλωστε, από την αρχή του 2022 η αξ. Αντιπολίτευση δεν έχει σταματήσει να σκηνοθετεί πολιτικές κρίσεις και να προαναγγέλει την πτώση του Πρωθυπουργού. Ήρθαν ως συνέχεια στις προσπάθειες που καταβλήθηκαν από τον Α. Τσίπρα να πυροδοτηθούν επικίνδυνες εντάσεις στην κοινωνία στην πολύ ευαίσθητη για τους πολίτες περίοδο των πολλών εγκλεισμών από τον κορωνοϊό. Όμως, ο Κ. Μητσοτάκης δεν κατέρρευσε, οι Κασσάνδρες δεν επιβεβαιώθηκαν. Αντιθέτως προχωρεί κόντρα στις αντίξοες συνθήκες προκειμένου να φτάσει στον χρόνο των εκλογών, παίρνοντας το ρίσκο της διαχείρισης κατά τους χειμερινούς μήνες που ακολουθούν. Είπαμε, οι πολιτικοί ηγέτες είναι για τα δύσκολα και σ’ αυτό κερδίζει διακρίσεις ο Πρωθυπουργός από το 2019, με τις τέσσερις νίκες που έγραψε σε ισάριθμες εκλογές.
Φαίνεται όμως ότι ο Μητσοτάκης ενοχλεί από τη στιγμή του πρώτου «ατυχήματος», το 2016, όταν εξελέγη αρχηγός στη Ν. Δημοκρατία. Δεν άρεσε η προτίμηση συμπατριωτών που δεν είναι μοναδικοί ψηφοφόροι ΝΔ. Στη συνέχεια η πανηγυρική εκλογή του Ιουλίου 2019 προκάλεσε δυσανεξία και ακολούθως η αντιμετώπιση των πολλαπλών και διαφορετικών κρίσεων έφερε την ανάγκη, όπως θρυλείται, να «κοντύνει» ο Μητσοτάκης διότι ο διεθνής του «αέρας» και ο τρόπος που ελίσσεται ανάμεσα στα εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα ενοχλούν. Εναντίον του καταμαρτυρούνται διάφορα αναπόδεικτα, φυσικά, τα οποία όμως φτιάχνουν «ατμόσφαιρα» και εντυπώσεις στα πολυσύχναστα καφέ της «βαθιάς» Αθήνας.
Από την περασμένη Κυριακή, εφημερίδα κομματική, του ΣΥΡΙΖΑ, εμπαθής, μέσω της οποίας ξεδιπλώθηκε η ιστορία χρηματισμού των πολιτικών αντιπάλων του Α. Τσίπρα και οι εξελίξεις τη βάπτισαν σκευωρία Novartis, επανέφερε το θεμα παρακολουθήσεις, δημοσιεύοντας κι άλλα πρόσωπα των οποίων οι συνδιαλέξεις είχαν παρακολουθηθεί. Τα στοιχεία που τεκμηριώνουν τον ισχυρισμό δεν κατατέθηκαν. Ακούγονται διάφορες εικασίες. Συνεπώς η αναμονή είναι υποχρεωτική μέχρι να ξεκαθαρίσει (αν ξεκαθαρίσει) το πεδίο.
Η δικαστική είναι μια παράμετρος. Η αμιγώς πολιτική όμως είναι αυτή που προκαλεί το κυρίαρχο ενδιαφέρον.
Δεν μπορεί, πάντως, να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να βρισκόμαστε στην αρχή μιας φάσης που θα φέρει τις εκλογές πιο κοντά. Η εξήγηση, κατά την ταπεινή μου, άποψη είναι απλή.
Κι αν ακόμη, ένας Πρωθυπουργός, μια Κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί επιτυχώς τις πιο απίθανες, πρωτόγνωρες, τις πιο δύσκολες καταστάσεις υπάρχει κάτι που δεν αντιμετωπίζεται:
Το γήπεδο της λάσπης!
Επομένως, εάν δεν σταματήσει η παραγωγή και η επίθεση λάσπης, τότε λογικά ο Κ. Μητσοτάκης πρέπει να επισπεύσει τις εκλογές. Η Ελλάδα δεν επιτρέπεται να κινδυνεύσει, άλλη μια φορά, από τους τυχοδιώκτες…
