Ο Τσίπρας το είπε. Η δικαιοσύνη;

H παραδοχή του πρώην πρωθυπουργού, ότι ήταν ατυχείς οι χειρισμοί επί των ημερών του για την υπόθεση της Novartis, όπου διασύρθηκαν χωρίς στοιχεία δέκα πολιτικοί, αλλά και στις τηλεοπτικές άδειες, αποτελεί γενναία πολιτική πράξη.

Εστω και μετά από χρόνια, ο Αλέξης Τσίπρας δέχθηκε, ότι οι πολιτικοί χειρισμοί της κυβέρνησης του για τα δύο αυτά θέματα, που καθορίσαν για χρόνια την πολιτική αντιπαράθεση, ήταν λανθασμένοι.

Αλλωστε αυτό αποδείχθηκε από την πορεία των γεγονότων, αλλά και από τις πολιτικές εξελίξεις, που τον οδήγησαν στην αντιπολίτευση και βέβαια το κόμμα του Συριζα στη συρρίκνωση.

Η πολιτική παραδοχή του Αλέξη Τσίπρα για αυτά δύο θέματα, που υπήρξαν εμβληματικής σημασίας για την τότε κυβέρνηση Συριζα- Ανελ, δεν αποτελεί μόνον δικαίωση για εκείνους που αντιστάθηκαν σθεναρά σε αυτές τις επιλογές πολιτικής, που ενείχαν φανερά το στοιχείο της αντιθεσμικότητας και της παραβίασης κάθε έννοιας κράτους δικαίου.

Αποτελεί ράπισμα για τη δικαιοσύνη, η οποία όχι μόνον δεν στάθηκε τότε στο ύψος της θεσμικής της θέσης, αλλά με τις ενέργειες συγκεκριμένων εισαγγελικών και δικαστικών λειτουργών, υπηρέτησαν το πολιτικό εγχείρημα της τότε κυβέρνησης Συριζα για ενοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων, πρωταγωνιστώντας στους «ατυχείς» κατά τον Αλέξη Τσίπρα χειρισμούς.

Για τις ωμές παραβιάσεις του κράτους δικαίου στην υπόθεση της Novartis μπορεί οι μετέχοντες εισαγγελείς και δικαστές να μην τιμωρήθηκαν, όταν οδηγήθηκαν σε δίκες πειθαρχικές η ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου, όμως η σύμπραξη τους, και κυρίως της τότε ηγεσίας του Αρείου Πάγου, που όφειλε να βάλει φρένο στις αντιθεσμικές αθλιότητες, αποτελούν ήδη σκοτεινές σελίδες της ελληνικής δικαιοσύνης.

Και αν ο Αλέξης Τσίπρας έκανε την παραδοχή, που τον τιμά, για τους ατυχείς χειρισμούς, χρήσιμο θα ήταν να κάνει το ίδιο και η δικαιοσύνη, και όχι να κουνούν ακόμα το δάκτυλο εκείνοι, που δεν επιτέλεσαν το καθήκον τους, όταν έπρεπε, και τη γλύτωσαν στη λογική των συμψηφισμών και της συντεχνιακής κάλυψης.

Η αναγνώριση των λαθών μόνον καλό κάνει. Σε όλους. Και κυρίως στους θεσμούς.