Από μόνη της η φιλοδοξία, όση υπεραξία και να προσδίδει στο υπερφίαλο, δεν είναι αρκετή για καριέρα ηγέτη. Ο Στέφανος Κασσελάκης φώτισε το μισοσκόταδο των εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ, έβαλε καινούργιο αέρα και ανέβηκε απότομα πάνω από το ύψος του. Έχασε το μέτρο.
Αντιληπτή η προσπάθεια να αναζητηθεί ικανός να σταθεί απέναντι στον Πρωθυπουργό σαν αντί-Μητσοτάκης. Κατανοητή η αγωνία να του δοθεί γρήγορα ο ρόλος. Ο Κ. Μητσοτάκης κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό, δεν είναι λογικό να είναι ο ίδιος και Αντιπολίτευση. Η πλήρωση του κενού επείγει, δεν περιμένει άλλο, κατά ορισμένους.
Η διαδικασία αναζήτησης και ανάδειξης προσώπου που θα αντιμετωπίσει στα ίσα τον Μητσοτάκη αδικείται όταν η υπερβολή βαπτίζεται «κανονικότητα». Από τη στιγμή που ο Κασσελάκης έχρισε ευθέως τον εαυτό του αντίπαλο του Πρωθυπουργού, έπρεπε να ξέρει ότι ανοιγόταν στα Μέσα Ενημέρωσης και στη διάθεση των δημοσιογράφων να διερευνήσουν τις γνώσεις του με τις οποίες επιχειρεί τη νέα κατάκτηση του.
Όσο έτοιμος νιώθει να γκρεμίσει τον καπιταλιστή Μητσοτάκη, τόσο θα εκτίθεται από την άγνοια του. Η βασική του εκπαίδευση του έμεινε μετέωρη από τη βιασύνη να εμφανιστεί στην εσωκομματική εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόσφατη ιστορία του κόμματος πιθανότατα να δικαιολογεί μερική ή ακόμη και καθόλου γνώση στον χειρισμό των ζητημάτων. Είναι άλλωστε νωπή η εμπειρία από το 2015.
Τουλάχιστον υπάρχει πρόοδος στον χειρισμό της αγγλικής, όπως υπερήφανα δηλώνει ο Κασσελάκης, για να συμπληρωθεί η εικόνα από τον επίσης χιουμορίστα Τσακαλώτο, που μπήκε σφήνα, λέγοντας πως τα «δικά του αγγλικά» είναι καλύτερα.
Ο Κασσελάκης: Αδύναμος στη φορολογική πολιτική, πως να μην είναι όταν δυσκολεύονται ακόμη και οι ειδήμονες. Για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια για την Ελλάδα τοποθετείται αρνητικός ενώ ο ίδιος έχει σπουδάσει σε ιδιωτικό. Η εποχή του παραδικαστικού και η εμπλοκή της οικογένειας του μένουν να διευκρινιστούν, ώστε να μην επανέρχονται όσοι αναζητούν στοιχεία για το παρελθόν του. Η άρνηση του τελικά να δεχτεί αστυνομική φρούρηση, όπως αιτήθηκε και έγινε αποδεκτή από την ΕΛΑΣ, εκδηλώνει συμπεριφορά υποκρισίας. Ή ήταν αδικαιολόγητη η αίτηση ή αλλιώς υποχώρησε φοβούμενος να μην υποστεί τη χλεύη των συντρόφων του. Θα τα έλεγες όλα υποκριτικά, όπως συμβαίνει πάντα στην Αριστερά.
Είναι αρκετή άραγε η υποστήριξη του Πολάκη και του εξαδέλφου Τσίπρα να κρατήσουν στην κούρσα διεκδίκησης της ηγεσίας τον Κασσελάκη; Ενδεχομένως. Ο Πολάκης ανεμίζοντας τον κομψό υποψήφιο Πρόεδρο σαν να εκδικείται τους δικούς του για την συμπεριφορά τους απέναντι του. Ήθελαν να τον διώξουν; Ορίστε αυτός, ανταριάζει τώρα την αριστερή ψυχή με το φαινόμενο από την Αμερική!
Πάντως, εάν δεν υπήρχε ο Κασσελάκης θα περνούσε αδιάφορη η απολύτως προβλέψιμη διαδικασία της παρουσίασης των υποψηφίων. Δεν είπαν τίποτε ελκυστικό ως προς τη συγκρότηση μιας αποτελεσματικής αντιπολίτευσης.
Από την άλλη, η εικόνα του Κασσελάκη δεν αποκλείεται να επηρεάσει θετικά μερίδα ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ να εκφραστούν υπέρ του. Η αιφνίδια υποψηφιότητα του πιθανότατα να οδηγήσει, την ανάδειξη Προέδρου, σε δεύτερη ψηφοφορία, στην οποία θα έχει αντίπαλο την Ε. Αχτσιόγλου.
Να εκλεγεί ο Κασσελάκης αποκλείεται; Σε μια εκλογική διαδικασία τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί. Όσο κι αν πρόθεση του Πολάκη είναι η ανακατωσούρα το πιθανότερο είναι όλο το κομματικό σύστημα να συσπειρωθεί γύρω από την Αχτσιόγλου. Όμως θα έχει κατοχυρωθεί και θα έχει καταγραφεί ο Στ. Κασσελάκης. Μέσα σε διάστημα λιγότερο από μήνα. Δεν είναι και λίγο.
Το ζητούμενο των εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την αποχώρηση Τσίπρα, δεν είναι πια μόνο η ανάδειξη νέου προσώπου στην Προεδρία.Παρεπόμενο των εξελίξεων αφορά πλέον στην ενότητα του κόμματος. Θα καταφέρει να αποφύγει τη διάσπαση το πρόσωπο που θα ηγηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, εάν στον δεύτερο γύρο περάσει το δίδυμο Αχτσιόγλου-Κασσελάκη;
Τα καλύτερα έρχονται...
