Του Φώτη Καρύδα*
Τον έχουν αποκαλέσει «Kill Bill», «V-Span», «Βασιλιά». Όπως όμως και να τον πουν, όποιο προσωνύμιο και να του δώσουν, ίσως είναι λίγο για να περιγράψει την προσωπικότητα του Βασίλη Σπανούλη. Εντός και εκτός γηπέδων. Η ανακοίνωσή του να «κρεμάσει» τα αθλητικά παπούτσια γέμισε θλίψη, φίλους και αντιπάλους. Και ίσως θα έπρεπε να πούμε μόνο φίλους, γιατί ποιος μπορεί να νιώσει αντίπαλος του Βασίλη Σπανούλη;
Από μικρό παιδί ήθελε να παίζει μπάσκετ. Έτσι ξεκίνησε τη σχέση του με την «πορτοκαλί» μπάλα, στη γενέτειρα του, τη Λάρισα, και γρήγορα, πήρε τον δρόμο για την Αθήνα. Επόμενος σταθμός το Μαρούσι. Πολλοί ήταν εκείνοι που θεωρούσαν ότι δεν ήταν κάποιο μεγάλο ταλέντο. Κι εδώ φάνηκε το πρώτο στοιχείο από την προσωπικότητα του Βασίλη Σπανούλη. Και αυτό ήταν η εργατικότητά του. Έκλεισε τα αυτιά στις «σειρήνες» και έβαλε στόχο να γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος. Δεν ζήλεψε τους παίκτες που είχαν γεννηθεί με ταλέντο. Εξάλλου, στο μπάσκετ, όπως και στη ζωή, πολλά είναι τα ταλέντα που έμειναν… ταλέντα.
Κάθισε και δούλεψε ώστε με τη δουλειά να συμπληρώσει το κενό που είχε. Κι όσο δεν συμπλήρωνε η δουλειά το κάλυπταν με το παραπάνω το πάθος του για μπάσκετ και η ηγετική του προσωπικότητα. Η πορεία του είναι ανοδική και επιβραβεύεται με το συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό. Λατρεύεται από εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλους και αποτελεί… κόκκινο πανί για άλλους τόσους. Θα έρθει η πολυσυζητημένη σεζόν στο ΝΒΑ, και ύστερα η επιστροφή στον Παναθηναϊκό.
Κι εκεί που όλοι περίμεναν να φοράει την πράσινη φανέλα μέχρι να γίνουν τα μαλλιά του κάτασπρα, έρχεται η κίνηση που φέρνει τα πάνω κάτω. Αποφασίζει να αφήσει μία ομάδα που συγκαταλεγόταν στις καλύτερες της Ευρώπης για να πάει στον αιώνιο αντίπαλό της: τον Ολυμπιακό. Εάν αυτό δεν είναι δείγμα προσωπικότητας, τότε τι είναι; Θέλησε να ρισκάρει. Να βαδίσει –και πάλι- σε ένα δύσκολο δρόμο. Να αγωνιστεί και να βγει νικητής. Ήθελε επιτυχίες αλλά να τις χτίσει από την αρχή. Και τα κατάφερε. Οι τίτλοι MVP διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Κι επειδή τα ρεκόρ είναι για να σπάνε, και να πηγάινουν στον επόμενο. Ο «Kill Bill» αποδείχθηκε και σε αυτό… σπεσιαλίστας. Ακόμα και το ρεκόρ του μεγαλύτερου σε ηλικία σκόρερ της Ευρωλίγκας κατέκτησε…
Ο πανδαμάτωρ χρόνος είναι ο μόνος ανίκητος αντίπαλος. Ο Βασίλης Σπανούλης τον κοίταξε κατάματα πολλές φορές. Τον προκάλεσε και τον νίκησε. Ο χρόνος όμως νίκησε τον μπασκετμπολίστα σε έναν αγώνα: στον καθοριστικό. Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός. Έκανε τον γύρο της Ευρώπης και έφτασε μέχρι τα γήπεδα τένις του Γουίμπλεντον. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς σε ανάρτηση του τον αποκάλεσε «θρύλο». Το νέο πέρασε τον Ατλαντικό και έφτασε στα παρκέ του ΝΒΑ. Γιάννης Αντετοκούνμπο, Λούκα Ντόντσιτς κ.α έσπευσαν να τον αποχαιρετίσουν και να τον ευχαριστήσουν για αυτά που πρόσφερε στο άθλημά τους. Ο Σλοβένος, μάλιστα, τον αποκάλεσε «ίνδαλμά μου». Αυτή τη φορά το ΝΒΑ υποκλίθηκε στον «V-Span». Ήταν η δική του ρεβάνς.
Σπουδαίος παίκτης και πολύτεκνος οικογενειάρχης. Σε μία εποχή που το δημογραφικό τείνει να εξελιχθεί σε πρόβλημα για τη χώρα η οικογένεια Σπανούλη αριθμεί οκτώ μέλη. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει έξι παιδιά. Ο μπασκετμπολίστας κρατάει την οικογενειακή ζωή του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και η στάση ζωής του δείχνει ότι αποτελεί πρότυπο σε μία κοινωνία που έχει ανάγκη από πρότυπα.
«Δεν θα ξαναδούμε τέτοιο ηγέτη και μια τέτοια προσωπικότητα σε γήπεδο», ήταν η τοποθέτηση του Κώστα Σλούκα. Και μπορεί το παρκέ να έχασε τον ηγέτη του, αλλά ήρθε η ώρα ο Βασίλης Σπανούλης να παίξει μπάλα και στο παρκέ της κοινωνίας. Με την ηγετική του προσωπικότητα θα βρει τον ρόλο που του ταιριάζει καθώς η νέα γενιά έχει ανάγκη από ανθρώπους όπως ο Σπανούλης. Εξάλλου, ο «Kill Bill», ό,τι χρώμα φανέλα και να φόρεσε, πάντα ήταν ο Βασίλης όλων των Ελλήνων.
Ο Φώτης Καρύδας είναι δημοσιογράφος
