Απεργία και συνδικαλισμός  σε διαφορετικά πεζοδρόμια…

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες η γενική απεργία της ΓΣΕΕ. Σύμφωνα με τις πληροφορίες και τις εικόνες από τις απεργιακές εκδηλώσεις από όλη τη χώρα, η συμμετοχή των πολιτών στις συγκεντρώσεις ήταν μαζική

Αλλά η κοινωνία δεν το πληροφορήθηκε, επειδή οι δημοσιογραφικές ενώσεις αποφάσισαν να συμμετάσχουν στην απεργία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει δημοσιογραφική κάλυψη.
Ειδικά στην Αθήνα, που ο όγκος των διαδηλωτών ήταν μεγάλος, ίσως θα ήταν ακόμα μεγαλύτερος αν λειτουργούσαν –έστω υποτυπωδώς- τα μέσα μαζικής μεταφοράς, που δεν λειτούργησαν επειδή τα ακινητοποίησαν οι συνδικαλιστές τους.


Τίθενται λοιπόν ορισμένα ζητήματα γι αυτές τις απεργίες γενικού τύπου.


Πρώτον αν εξυπηρετούν τον σκοπό για τον οποίο πραγματοποιούνται. Χθες υπήρξε μια μαζική διαμαρτυρία για τις συνέπειες της ακρίβειας. Ο δημόσιος τομέας παρέλυσε, ο ιδιωτικός λειτούργησε κανονικά, εκφωνήθηκαν ορισμένοι πύρινοι λόγοι, αλλά η ακρίβεια παρέμεινε η ίδια.


Δεύτερον, αν η συμμετοχή σε μια απεργία συνιστά επιτυχία των συνδικαλιστών που τις αποφασίζουν, ή αν απλώς οι συνδικαλιστές καρπώνονται την λαϊκή οργή.
Ορισμένοι συνδικαλιστές επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά το πόσο πίσω έχουν μείνει από τις ανάγκες των ημερών, αδιαφορώντας για τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας.
Οι δημοσιογραφικές ενώσεις αδιαφορούν για την ανάγκη ενημέρωσης των πολιτών σε μια μέρα γενικής απεργίας. Οι συνδικαλιστές στα Μέσα Μεταφοράς αδιαφορούν για τις ανάγκες μετακίνησης των κατοίκων της Αθήνας. Οι συνδικαλιστές της Παιδείας αδιαφορούν για το πώς μπορούν να βελτιωθούν τα σχολεία.


Κι όταν αποφασίζουν κινητοποιήσεις, θεωρούν ότι έχουν τους πολίτες δίπλα τους. Στην πραγματικότητα τους έχουν απέναντί τους. Όταν οι πολίτες κατεβαίνουν στους δρόμους, κατεβαίνουν γιατί νιώθουν πως πρέπει να εκφράσουν την οργή τους. Αλλά όταν συναντιόνται με τέτοιους συνδικαλιστές, οι περισσότεροι αλλάζουν πεζοδρόμιο…