Πόση πια τουρκική εθνικιστική ηλιθιότητα να καταναλώσουμε; Αρκετά, γκώσαμε! Ας κάνουμε και λίγο κράτει, δεν βλάπτει. Αντιθέτως, εάν επιδείξουμε μια κάποια αδιαφορία στους εντυπωσιασμούς της τουρκικής ηγεσίας ενδεχομένως, σ' έναν βαθμό, να λειτουργήσει κατευναστικά στον εθνικιστικό παροξυσμό που έχει καταλάβει την Τουρκία.
Μπορεί να φαίνεται απίθανο, αλλά δεν μπορεί να ξέρει κανείς. Έτσι κι αλλιώς, όσο η λογική εγκαταλείπει όλο και περισσότερο αφήνοντας τη θέση της στο παράλογο δεν θεωρείται εύκολη υπόθεση η «ορθόδοξη» ανάγνωση της διαμορφούμενης κατάστασης.
Η εικόνα του ακροδεξιού Μπαχτσελί, κυβερνητικού εταίρου του Ερντογάν να κρατά τον κορνιζαρισμένο χάρτη με τις τουρκικές διεκδικήσεις στο μισό Αιγαίο αυξάνει τον δείκτη γελοιότητας. Δεν είναι σίγουρο ότι και ο ίδιος παίρνει τον εαυτό του σοβαρά. Όμως η εικόνα του είναι το δώρο που έκανε ο ίδιος, ο εθνικιστής πολιτικός στους συμπατριώτες του με αφορμή την μεγάλη μουσουλμανική θρησκευτική εορτή της Θυσίας, που γιορτάζεται αυτές τις ημέρες.
Εκατομμύρια Τούρκοι κατανάλωσαν όχι φρούτα που είναι είδος πολυτελείας πια στην πατρίδα τους με τον πληθωρισμό να καλπάζει κοντά στο 80%, αλλά ..έφαγαν με τα μάτια τους τον χάρτη του Μπαχτσελί. Χόρτασαν με Αιγαίο. Από κοντά με τους Τούρκους ακολουθούμε δυστυχώς κι εμείς στην Ελλάδα.
Γιατί υποβάλλουμε τον εαυτό μας σε τέτοια μιζέρια; Γιατί υποχρεώνουμε στον εαυτό μας τέτοια υπερκατανάλωση εθνικιστικής υστερίας; Μήπως προσπαθούμε να κρατήσουμε υψηλό το φρόνημα μας ποντάροντας με σοβαρότητα πάνω σε γελοία πράγματα; Έχουμε την ανάγκη να στηρίζουμε με τόση προσπάθεια την τουρκική επένδυση στην υπερβολή η οποία, προφανώς, κρατά σε συνοχή την δική τους κοινωνία;
Η ελληνική αντίσταση στην τουρκική προπαγάνδα πρέπει να αρχίσει από τα Μέσα Ενημέρωσης. Ας σταματήσουμε να είμαστε αθύρματα στα τουρκικά παιχνίδια. Η άρνηση συμμετοχής στο σκηνικό που στήνει ο τουρκικός μηχανισμός δεν σημαίνει εννοείται άρνηση της επικίνδυνης πραγματικότητας.
Δεν σημαίνει ούτε αδιαφορία, ούτε εφησυχασμό. Η αποστασιοποίηση από την τουρκική γελοιότητα θα αυξήσει περαιτέρω τον βαθμό σοβαρότητας με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζεται η συμπεριφορά της Τουρκίας χωρίς να «καρφωνόμαστε» σαν τα πελατάκια της προπαγάνδας τους.
Μια δοκιμή, με «σιγή ασυρμάτου» στις ανοησίες δεν θα έβλαπτε...
ΥΓ: Καταφεύγουν στις ύβρεις γιατί δεν έχουν επιχειρήματα, βρίζουν σκαιότατα επειδή αδυνατούν να αρθρώσουν δυό προτάσεις στη σειρά. Η δυσχέρεια στην έκφραση των πολιτικών τους απόψεων και των επιχειρημάτων τους καθιστά απολίτιστους.
Ή μήπως είναι παλιμπαιδισμός εκείνων που παλεύοντας να κρατηθούν νέοι αντιγράφουν πρότυπα με ροπή προς την χυδαιότητα και συγχρόνως στην ανοησία, που κερδίζει το ενδιαφέρον μέρους της κοινωνίας.
Στην δημοκρατική και φιλελεύθερη Ελλάδα η εξύβριση ακόμη και του Πρωθυπουργού δεν διώκεται. Ενθαρρύνει επομένως κάποιους υπολελειμμένης διανοίας να εκφράζονται με ύβρεις νομίζοντας ότι έτσι κάνουν πολιτικό ακτιβισμό!
Θρασύδειλοι τραμπούκοι της πολιτικής βίας..
