Έλλειψη σεφ και σερβιτόρων στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά το Brexit και τις καραντίνες

Πολλά εστιατόρια έχουν κλείσει, γνωστή αλυσίδα έβαλε λουκέτο σε 60 από τα καταστήματά της, ενώ άλλες επιχειρήσεις μείωσαν δραστικά είτε τις ώρες λειτουργίας τους 

Kενές είναι σήμερα τέσσερις στις δέκα θέσεις εργασίας για σεφ στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς το BREXIT από τη μία και οι διαδοχικές καραντίνες λόγω πανδημίας από την άλλη, οδήγησαν χιλιάδες επαγγελματίες του χώρου εκτός επαγγέλματος, όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δρ Μιχάλης Κουρτίδης, Senior Teaching Fellow και διευθυντής μαθημάτων στη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού στο Birmingham City University.

 Η έλλειψη σεφ - αλλά και σερβιτόρων- και η γενικότερη τάση ως προς τα εστιατόρια έχει αλλάξει άρδην την ίδια την αγορά εστίασης του Ηνωμένου Βασιλείου. Πολλά εστιατόρια έχουν κλείσει, γνωστή αλυσίδα έβαλε λουκέτο σε 60 από τα καταστήματά της, ενώ άλλες επιχειρήσεις μείωσαν δραστικά είτε τις ώρες λειτουργίας τους είτε και τις ημέρες.

Ξένοι το 30% των σεφ

«Το 30% των σεφ στην Αγγλία ήταν ξένοι, Ιταλοί, Ισπανοί, Έλληνες, Πολωνοί, πολλοί από τους οποίους μετά το 2016 και ιδίως έπειτα από το BREXIT άρχισαν είτε να μην έρχονται πλέον στη χώρα είτε να φεύγουν από αυτή. Σήμερα, το 40% των θέσεων εργασίας των σεφ στην Αγγλία είναι κενές και από αυτό το 40%, ποσοστό 20% των επαγγελματιών φεύγουν μέσα σε ένα έως τρία χρόνια από την πρόσληψή τους» εξηγεί - επικαλούμενος τα αποτελέσματα έρευνάς του σε εστιατόρια ξενοδοχείων και casual/upper casual του Ηνωμένου Βασιλείου, από το 2017 ως το τέλος του 2022 - ο δρ Κουρτίδης, ομιλητής απόψε στο 6ο συνέδριο του Ακαδημαϊκού Προγράμματος Τουρισμού και Φιλοξενίας του ACT- The American College of Thessaloniki.

Μία δύσκολη δουλειά...

Το επάγγελμα του σεφ, προσθέτει, δεν είναι έτσι κι αλλιώς αυτό που πολλοί φαντάζονται, «λουσμένο» στα φώτα της δημοσιότητας και περιβαλλόμενο από το όνειρο της καλής ζωής.

«Αν θέλεις να κάνεις "πρωταθλητισμό", είναι μια πολύ δύσκολη δουλειά, που μεταξύ άλλων απαιτεί στρατιωτική ιεραρχία και πειθαρχία» εξηγεί και συμπληρώνει ότι το BREXIT και η πανδημία λειτούργησαν σαν γάγγραινα για τον κλάδο στο Ηνωμένο Βασίλειο.

«Η εστίαση είναι μια fast-track βιομηχανία, όπου πολλές φορές ισχύει το "σε προσλαμβάνω σήμερα, αύριο έρχεσαι στη δουλειά, δεν έχω χρόνο να σε εκπαιδεύσω". Αν συνδυάσεις τη δύσκολη φύση της δουλειάς με τα τρία εθνικά και τα πολλά τοπικά λοκντάουν που έγιναν στην Αγγλία, η εικόνα συμπληρώνεται.

Όταν τα εστιατόρια έκλεισαν λόγω καραντίνας και παρότι ίσχυσε το λεγόμενο "furlough" -καταβολή του 80% του μισθού χωρίς να εργάζεσαι- πολλοί εργαζόμενοι στην εστίαση αναζήτησαν άλλες δουλειές, σε αποθήκες, σε ντιλίβερι κτλ. Άλλωστε, οι μισθοί εκεί ήταν καλύτεροι. Π.χ., ένας εργαζόμενος στην Amazon αμείβεται με έως και 20 λίρες την ώρα, ενώ στην εστίαση οι μάγειρες και εργαζόμενοι στην κουζίνα (όχι σεφ) παίρνουν 5,7-9 λίρες/ώρα.

Ούτε οι σεφ αμείβονται ιδιαίτερα καλά. Στα casual, upper casual και ξενοδοχειακά εστιατόρια παίρνουν 30.000-35.000 λίρες ετησίως και μόνο οι λεγόμενοι "group executive chefs" -όσοι δηλαδή επιβλέπουν 10 ή 15 κουζίνες, βγάζουν συγκεντρωτικά μενού, βλέπουν τις τάσεις, τα κόστη, τους προμηθευτές, παίρνουν σημαντικές διοικητικές αποφάσεις- έχουν ικανοποιητικό εισόδημα, άνω των 50.000 λιρών» λέει.

Την ίδια στιγμή, η εστιατορική και γενικά τα επαγγέλματα στον κλάδο της φιλοξενίας «φεύγουν» ολοένα περισσότερο από την ανώτατη εκπαίδευση: «επί των τελευταίων κυβερνήσεων των Τόρις, υπάρχει τάση να κλείνουν πανεπιστημιακές σχολές στη φιλοξενία και να ανοίγουν στη θέση τους περισσότερα κολέγια, όπου η εστιατορική διδάσκεται κυρίως ως μια τέχνη. Δεν είναι όμως μόνο τέχνη, είναι μάνατζμεντ, οικονομικά και πολλά άλλα. Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που πάνε κόντρα σε αυτή την τάση. Για παράδειγμα η "Le Cordon Bleu", παγκόσμια ηγέτιδα στον τομέα της γαστρονομικής εκπαίδευσης, συνεργάζεται στο κομμάτι του μάνατζμεντ της εστιατορικής με το Birkbeck, University of London, συνδυάζοντας έρευνα και πρακτική, κάτι πολύ σημαντικό» επισημαίνει.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ